คำสาปรักท่านชายแวมไพร์

เธอก็ได้แต่จำใจยอมจากลา พลางคิดหาทางเอาตัวรอด

ไปเท่าไหร่กันนะ’

ใจเธอได้อย่างไรกัน แต่สุดท้ายก็คิดเพียงว่าเจย์เดนแค่บังเอิญพูดถึงมันขึ้นมาพอดี หารู้ไม่ว่าเขาแอบพินิจใจ

่าเขาจะควักเงินจ่ายไปด้วยจำนวนเงินมหาศาลเช่นนี้ เป็

ฉันเหนื่อยมา

นนั้นเพื่อเป็นการเร่งเร้าเธอไปในตัว

จะแอบส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่รู้ว่าปากจะหนักไปถึงไห

เธอติดตัวไปด้วย เจย์เดนเห็นแบบนั้นก็แอบยกยิ้มอย่างภูม

อกกุหลาบกลับไม่เคยทรา

รของสถานที่แห่งนี้ก็ได้แต่เดินก้มหน้าก้มตาอย่างเจียมตัว

ับใช้ยืนเรียงรายกันเป็นทิวแถว อีกความคิดหนึ่งจึงปรากฎขึ้นมาแทนที่ ‘ก็ไม่

ที่ยืนต้อนรับเธออยู่นั้น บางคนยังมีหน้าตาแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปอีกต่างหาก เมื

ว...อยู่ ๆ ขายาวของเขาก็หยุดเดินลงกะทันหันราวกับจงใจจะแกล้งเธอ และมันได้ผ

าต่อว่าเธอแล้วเขาก็เดินตรงไปข้างหน้าต่อ แต่ไม่นานร

!’ เรียกท่าทีขบขันจากชาร์ลที่เดินตามอยู่ข้างหลังทั้งคู่ได้อยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ไม่กล้าแสดงอ

ของตัวเอง สองขายาวก้าวเดินไปหลังโต๊ะ

ยืนกุมมือก้มหน้าก

้น ๆ เท่านั้น แต่กลับดูทรงอำนาจและภูมิฐานเกินอายุที่ควรจะเป็นอย่า

ครุ่นคิดถึงใบหน้าของผู้รับใช้บางคนที่มีหน้าตาแปลกประหลาดอยู่ไม่คลาย หูแหลม เขี้ยวที่ยาวกว่ามนุษ

เธอก็เกรงว่าจะเป็นการเสียมารยาทเกินไป จึงได้แต่เก็บข

จะเอ่ยสิ่งใดออกมา เนื่องจากเขาเองก็ไม่

หนึ่ง ก่อนที่ลินินจะตัดสินใจสูดลมหายใ

าสงสัยไหมเล่า อยู่ ๆ เขาก็เดินเข้าไปไถ่ตัวเธอออกมาจากเจ้าหนี้คนก่อน และพาเธอ

ามรู้สึกเหมือนจะแทะโลมหน่อย ๆ แต่ก็ไม่ได้โจ่งแจ้งจนถึงขนาดไม่น

ตอบ จึงเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่เมื่อเงยหน้าแล้วเห็นส

แต่เมื่อลองรวบรวมความกล้าแล้วเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง นัยน์ตาของเ

ต็มความสูงก่อนจะแสยะยิ้ม ขายาวเริ่มก้าวเดินเข้ามาใกล้เธอ

ทุกอณู แต่เขาทำแบบนี้เพราะมีเหตุผลอยู่หรอก เป็นเพราะการทำความรู้

ของมนุษย์กับแวมไพร์นั้นแตกต่างกัน การกระทำของเ

ิดในใจ พลางหลับตาพริ้มแล้วสูดดมกลิ่น

รมดาทั่วไปเนี่ยสิ บอกกันตามตรง เขาเป็นแวมไพร์หนุ่มที่อยู่

ินวนรอบตัวเธออย่างพินิจ ก่อนจะเริ่มก้าวถอยหลัง เมื่อรู้สึกว่าการเข

เรียนอยู่เลย…” เมื่อเกิดสถานการณ์ไม่คาดคิด จึง

อด้วยสายตาขบขัน ก่อนจ

ว่ากันตามตรง เขาเอาเธอมาเลี้ยงดูในฐานะ ว่าที่ชายา ของตัว

งโล่งใจและหวาดระแวงในคราเดียวกัน เธอ

กขึ้นอีกครั้ง “แต่ข้าซื้อตัวเจ้ามาตั

.เช็ค

อยู่แก่ใจ...อาย

ธอก็ถูกคว้าจับเอาไว้แน่นอย่างถือวิสาสะ ก่อนท

รวบรวมความกล้าผลักคนตรงหน้าออกก่อนจะวิ่งไปทางประตู หวังจะหนีอ

ธอเพิ่งวิ่งหนีจากมาก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างว่องไ

อเห็นตรงหน้าเริ่มย้ำเตือนถึงความประหลาดที่เธอพบเจอใน

ความกลัว นี่เธอกำลังประ

็มองเธอด้วยรอยยิ้มมุมปาก ดูภูมิใจเป็น

งสัมผัสแล้วกลับแสบสันต์เกินต้าน ภายใต้ใบหน้านิ่งเฉยนั

บคนที่สนิทเพียงเท่านั้น น

ุณเป็นตั

นั้นยังเต็มไปด้วยความตกใจและควา

ต่ก็ตอบกลับด้วยเสียงนุ่มนวล “เจ้ากลัวข้าหรือ?” แ

มขึ้นอีกครั้งและกล่าวปิดท้ายว่า “เอาเป็นว่า

ดนคิดใจใจ ก่อนจะยอมปล่อยให้ลินินเป็นอิสระ