คำสาปรักท่านชายแวมไพร์

ชราคนหนึ่งก็รีบเดินตรงเข้ามาพร้อมเอ่ยทักทายเธออย่างน

รือครับท

มวดคิ้วแล้วหันมองไปยังเจย์เดนด้วยความฉงน คิดไ

ปากเงียบก่อนจะส่งสายตาให้ชายชราผ

่างว่าง่าย เอาเถอะ จะให้มาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรก็ย่อม

ราอลังการ แต่กลับดูมืดมนและอึมครึมชวนให้รู้สึกน่าอึดอัด นอกจากนี้ยังมีเสียงกระซิบแผ่วเบาหรือเสียงหวีดร้องดังตามสายลมมาเป็นครั้งครา

์นิเจอร์ครบครัน ทั้งเตียงนอนที่ทำจากเนื้อไม้ชั้นดี ฟูกหนาที่เรือนร่างของเธอไม่เคยมีวาสนา

ั้นเหรอ? ยิ่งทำให้ลินินรู้สึกแปลกใจเข้าไป

รก็เรียกใช้นางแล้วกัน” เจย์เดนกล่าวเ

เองได้” ลินินรีบปฏิเสธ แค่เพียงที่พักก็ดีเ

ค่อยใส่ใจอะไรมากนัก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังปรายตาคมกริบไปยังสาวใช้

อจึงรีบก้มศีรษะลงถือว่าเป็นการน้อมรับคำสั่งจากเขาอย่างไม่อาจห

ินวางกระเป๋าลงเพื่อให้สาวใช้นำมันเข้าไปเก็บในห้อง แล้วลากเธอไปตามทางเดินของค

นุญาต และตอนกลางดึก อย่าออกมาเพ่นพ่านนอกห้องของเจ้า” ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดทำเอาลินินขนลุกวูบ

นเธอจึงอดถามไม่ได้ “มีอะไ

นทันที "ไม่ใช่เรื่องของเจ้า" พูดจบ

่ด้วยความยังเป็นกังวล เธอจึงเอ่ยถามต่อ "ข้า…ข้า

แต่แรกเสียก็สิ้นเรื่อง คนนอกอ

ริ่มก่อตัวขึ้นในใจ ‘ไม่ได้อยากจะมาอยู่สักหน่อย พาฉันมาเองแท้ ๆ แ

ันหิวน้ำจะทำยังไง ในเ

ทันที แต่ถึงอย่างนั้นลินินก็ยัง

รในคฤหาสน์ตอน

แค่นหัวเราะก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดิน

้นด้วยความตกใจ จนลืมตัวเอ่ยว

นคฤหาสน์หลังนี้ สิ่งแรกที่เ

ก้มหน้าลงอย่างนอบน้อม ก่อ

่อหน้ามนุษย์อย่างเจ้าได้ แต่กับพวกอื่นยังกลายร่างเป็นแวมไพร์ในร่างปีศาจได้อยู่ เจ้าเห

)(. .

พยายามดึงเค้นน้ำเสียงให้เยือกเย็นชวนน่าขนลุกมากยิ่งขึ้น ด้วย

้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาแวมไ

ายวนเสียเหลือเกิน พวกห

่อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ "นี่คุณพูดจริงหรือแค่ขู่

อยากแกล้งเจ้าอย่างนั้นเหรอ ถ้าข้าอย

ที่คุณไถ่ตัวฉ

ิดว่าย

อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่เธอก็ยังพยายามหาคำตอบจากสายตาของเจย์เ

นเลียริมฝีปากตัวเอง แต่มันกลับให้ความรู้สึกชวนขย

นี่ยลินิน! เขาจะกินเรานะ

ห่วง ข้ายังไม่ก

ำข้าวอย่างดีเพื่อรอวันที่ถูกเชือดอย่างไรไม่ร

ั้น ไม่ใช่คำที่สื่อความหมายปกติทั่วไป แต่ลินินไ

่ยอมบอกเธอโดยตรงถึงสาเห

าบดีว่าเขาคงไม่ยอมเสียเงินหลักล้านเพื่อให้เธอมาอยู่ในคฤหาสน์

ลินินคิดในใจ และโชคดีที่ในตอนนี้เจย์เดนเลิกพินิจใจของเธอไปน

อยู่ตลอด จ้องมองเธอด้วยสายตาแทะโลมต

้นแหละ” ขณะกล่าว นิ้วเรียวยาวก็ลูบไล้ตรงกรอบหน้าของเธออย่างอ่อนโย

รดีเนี่ย! ลินินรู้สึกใบห

านหนึ

ามคนสนิทอย่าง ชาร์ลและโหรหลวงประจำตระกูลที่ยืนมองอ

วกเขามีรอยยิ้มเปี่ยมสุข และยินดีกับการม

้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ แต่หารู้ไม่ว่าเจ้าตัวที่ถูกพามาอยู่ในสถานที่แปลกให

สน์หลังนี้จะชื่นชอบกับการ