พระจันทร์หวาม..รักข้ามมิติ

อินทุภาเคา

งไม่ทันจะแตะลูกบิด ซุนจ่ง

ากช่องประตู ซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือที่กางเอาไว้บนโ

่านหมอซุนผู้นั้น มีทั้งยารักษา และยาพิษ" จงซานดึงแว่นข

ทั้งหมดเลยพวกยารักษา ยาพิษอะไ

่ะ?" จงซานถามยิ้

นรอบข้างได้ โดยไม่ต้องพึ่งหมอ แล้วก็อยากรู้ว่ามีวิธีการรักษาพิษยังไง?

จะจำหมด

!" อินทุภาตอบแบบหน้าเชิด ยืดอกตบเบาๆ ภูมิใจในนิสัยถาวรของต

ไปที่ชั้นหนังสือ "เอ้า..เอาไปคัดลอก" เขาวางหนังสือเ

อเมื่อตอนเด็กๆน่ะ พี่สวมแหวนวงนี้หรือเปล่า" อิน

"ไม่เข็ดหรอกนะ เอามาใส่อีก แต่พอดีเกิดป่วยเลยยังใส่ติดนิ้วอยู่ในตอนนั้น จ

เข้าจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นพอดี อินทุภาชูโทรศัพท์ เป

สดีค

นไงบ้างจ๊ะ เจอชายในฝันหรือยัง?"

นฝันนะคะ เอาไปเป็

งขึ้นคานในชีวิตจริง โหดร้ายเกินไปแล้วบิวตี

้องคาดคั้นหนัก เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเล่ารายละเอี

กให้ลูกสาวเลยค่ะ พระเอกของแม่

ขาดหาย วิดีโอคอลสามเวลาหลังอาหาร มีแ

รรพีหัวเราะเสียงดังมาตามส

ินทุภาเริ่

งใหญ่แน่ๆ! แกไปจับผู้ชายทุ

กังวลไปนะจ๊ะ ไม่ว่าหนูจะอยู่ส่วนไหนของโลก หนูก็ยังส

บอกแม่ยั

ให้แม่ฟังไหม? พ่อกับแม่สนับสนุนลู

าจจะเหนือความคาดหมายไปหน่อย จนเหมือนจะเป็

สิ่งที่สมควรจะถูกเลือกหรือไม่ และถึงแม้จะไม่ถูกต้องสำหรับใคร แต่ถูกใจลูกก

าใจหนู ถ้าได้เจอกันหนูจะเล

ก้ปัญหา อย่าใช้กำลังตัดสินเหมือนที

ทุภาต้องหัวเราะ ทั้งๆ ที่ในใจย

…………

นทุภาอุทาน เมื่อเห็นร่างค

รื่อยๆ เจอกันเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น"

เป๋า? ขนเสื้

บไว้เป็นมวยผมหลวมๆ บนกลางศีรษะ มีปอยผมลุ่ยละคอ ใบหน้าขาวนวลเนียน ผิวใสราวกับยังเป

้หญิงน่ะเพคะ เผื่อว่าที่นั่น

้วมันคือสมบ

ไปข้างหลังเล็กน้อย

น หรือว่

ไม่ทิ้งให้หม่อมฉันเคว้งคว้าง

ทหาร” เขารับคำหนักแน

องซูเปอร์แมน แล้วลุกขึ้นยืน ตามองตรงไปข้างหน้

าตัว ทำให้เธอเซถลาเข้ามานั่งซ้อนตัก เขาโอบรัดไว้ทั้ง

มชิดแก้ม แล้วเริ่ม

็นตอนที่พวกเรากำลังหายตัว" อินทุภาป

็กไปได้นี่!" เขาทำเสียงดุ แ

หลอกล้อเป็นว่าเล่น!" อินทุภาประท้วงเสียงง

ยังน่ารัก" เขาหัวเราะชอบใจ ที่ยั่วให้หล่อนงอนมากกว่าเดิม

ก็ทุบบึ้กเข้าที่อก ทำให้คนที

แรงเยอะนักนะ!" เขาทำตาดุ

งจากตัก ถึงคราวที่คนขี้แก

... น

ไปข้างหน้า ร่างของเขาค่อยๆ พร่าเลือนและหายไปต่อหน้าต่อตา เธอน

วี้หลันแห่งนี้ เป็นรอยต่อ

สีดำสนิทตัวหนึ่ง ดวงตากลมโตเป็นสีเหลืองนวล แวววาวสะท้อนแสง ดูใหญ่กว่าแมวทั่วไป และที่สะดุดตา

ั่น!...มันค

มือไปแตะที่กระดิ่งทันที ราวกับร

บที่พวกเรามี" เธอพึมพำ พลางจับกระ

นั้น แสงระยิบระยับสีขาวนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้น ล่องลอยลงมาจากเบื้องบนราวกับเป

ื้น มันนั่งลง มองเขาและเธออยู่ชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปได้สี่ก้าว แล้วหยุด หันก

ก็เดินหายเข้าไ

งตา ก่อนจะเอื้อมมือคว้ามือของอินทุภามากุมไว้แน่

ปกคลุมไปด้วยแสงกะพริบวิบวับ กระจายอยู่ในอากาศเป็นจำนวนมาก มองไม่เห็นแม้กระทั่ง

ัมผัสได้ถึงแรงบีบเบาๆ แต่หนักแน่น ก่อเกิดกระแสความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งแขน อินทุภารับรู้ด้ว

ลัวทั้งมวลหายไปโดยสิ้นเชิง ตราบเท่าที่ยังมีมืออบอุ่นแข็งแรง

ยงเบาๆ เหมือนล

่าเ

้ขึ้นแ

ว่อ

ใกล้เกิน

ุภาล

ว้างจนตาเล็กเรียว ห

้นรึ?" ยิ้มยียวนนั้น ทำ

ขาออกมามองภาพภูเขาที่สลับซับซ้อน แม่น้ำทอดยาวไกลสุดสายตา ความเขียวครึ้มของต้นไม้ใบหญ้า ที่

รง ลืมตามองภาพตรงหน้า แล้วหมุนสองแขนช้าๆ ไป

ภาพเขียนบนผืนผ้า วู้วววว!! ฉันม

้นเด้งลง ทำให้เขาอดใจไม่ไหว อยากเข้าไปร่วมแสดงความยินดีด้วยเหมือนกัน เขารวบตัวมาก