พระจันทร์หวาม..รักข้ามมิติ

่! .. ท่

กหนุ่มอายุราวสิบเจ็ดปี โยนตะกร้าสานในมือทิ

จริงๆ ด้วย จำข้าได้ไหมขอ

ไปมองหยางหมิงอวี้เพ

จำหายไป คงอีกสักพักกว่าจะกลับมา" หยา

เราทุกคนคิดถึงท่านมาก โดยเฉพาะฝ่าบาท ตั้งแต่ท

้าข้ามันคล้ายกันใช่หรือไม่?" หยางหมิงอวี้แกล้งถาม อิ

ามอย่างนั้นเสียหน่อย!" เสี

รงเรียน ที่เจ้าก่อตั้งขึ้นเมื่อ

สดีอย่างเป็นทางการนะจ๊ะ..เสี่ยวเถา ยินดีที่ได้รู้จัก

างงๆ ของเด็กหนุ่มจึงเริ่มเข้าใจ ว่าเป็นการผิดธรรมเนียมที่ชายจะแตะเนื้อต้องตัวหญิงสาว เธอจึงเปลี่ยนมาใช้การคำนับแบ

ง แววตาพราวไปด้วยรอยยิ้มขบขั

หม? ไปบอกท่านป้าให้เตรีย

นับรับคำสั่ง แล้วรีบเดิ

ไหมว่าอาหารยอดนิยมของที่นั่นคืออะไร?" เขาถามขณะเดินไปด้วย

ุงสูตรเด็ดที่เจ้าตั้งชื่อว่

าาาา

ำเลยทำท่าเอานิ้วชี้แหย่เข้าไป

็นความคิดของท่านเ

ว้ใจเจ้า" เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนพูดต่อ "พูดแบบภูม

ง่ายๆ ยังกล้าเอามาหลอกชาว

คนต่างเมืองแวะเวียนมาลิ้มลองไม่ขาดสาย โต๊ะจองเต็มทุกวัน ชาวบ้าน

"ทั้งหมดนี้ ต้องขอบใจเจ้า" แล้วเขาก็ยกม

ว่าท่านเยว่สร้างวีรกร

ง และไม่น่าเป็นไปได้ทั้งน

ด้รู้จักคนอย่างหม่อมฉัน

..ที่ได้มารู้จักคน

ยิ้มๆ พลางดึงมื

ะพาไปดู ส่วนทางขวาคือทางไปจวนของข้า และบ้านของหมอซุน

นิน ซึ่งมีทางลาดลงมา และมีทางแยกให้เลี้ยวซ้ายหรือขวา ส่วนอวี้หลันในม

ะหลาดใจ พร้อมกับยิ้มกว้าง เมื่อเดินเข้าประต

างหาก" หยางหม

มือนเป็นคนคนเดียวกันเลย!"

สียงสนทนาแว่วมา แต่จับใจความไม่ชัด เขาตะลึงงันอยู่ก

นราวกับฝาแฝดเช่นนี้ล่ะ!" เขาพูดพลางดึงมือเธอมากุม

องฉันราวกับโคลนออกมาจากแม่พิมพ์เดียวก

งก่อนโน้น ยังบอกอีกว่ารักและนับถือใ

เศษจริงๆ น่ะแหละ ฉันรักและนับถือเขาเหมือ

ในดีกว่า" หยา

………

่วยด้วยเถอะ! ท่านเยว

อุทานเรียกหาสวรรค์ จนเกือบปล่อยถาดทิ้ง

งโต๊ะกลมเล็กที่อินทุภานั่งอยู่ น่

เลยว่า จะเป็นเรื่องจริง! พวกเรารอคอยให้ท่านกลับมาตลอดหลายปีนี้ แต

งจำ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ฉันยังจำท่านป้าไม่ได้" อินทุภ

ันเสียจนจะเปลี่ยนรูป

อดหลายปีนี้ ฉันต้องขอบคุณท่านป้ามากๆ เลยนะคะ" อินทุภายิ้มให้ ขยับดึง

กทำเพื่อพวกเรา ถึงคราวที่พวกเราจะตอบแทนความดีของท

มีเรื่องที่ต้องคุยกันยาวๆเลย" ท่านป้าเถียนเปลี่ยนม

งียบไม่มีคำพูดใดๆ แต่นัยน์ตาพราวไปด้วยรอยยิ้มขัน อินทุภ

ยนี่!" อินทุภาตื่นตากับเมนูอาหารเมนู

างเหลา..ไม่ต้องชาววังก็กินได้..แถมจ่ายเพียงนิดเดียว!.. อ้อ! มีส่งต่าเปาถึงบ้านให้ด้วยนะ เฉ

้ำลายแทบไหล ตะเกียบในมือถือค้างอยู่กลางอากาศ มองไปทุกจานอย่างลังเล ไม่ร

นตำรับมาเองเลยนะนี่!" สองหนุ่มหัวเร

ำให้มารดาต้องขายหน้าแล้ว คิดไปคิดมา เธอเริ่มลังเลว่าจะขยายแฟรนไชน

ขาคิดว่าอาจเป็นไปได้ที่ทั้งสองคนจะเป็นคนเดียวกัน หรืออาจเป็นผลจากมิติที่ซ้อนทับกัน หรือการกล

ื่อนไขของมิติที่เหลื่อมกันนี้ด

หมอซุนชะงัก

ตอยู่ว่าจะเป็นดังนั้นหรือไม่ และพบว่าแมวดำตัวนั้นมีหยก

กับท่านเยว่ครั้งแรก ไม่เห็

ที่ข้ามมา ส่วนข้าอ

ี้หลัน แล้ว…" หมอซุนพูดค้างไว้ สีหน้าเปลี่ยนไป เขาหลับตาลงสักครู่ก่อนเงยหน้าขึ้นมองอิ

ี่ยวข้องกับความลึกลับพวกน

็ทำตาปริบๆ จ้องมองนิ่ง ในสายตาบ่งบอกว

ื่นนอกเหนือจากหยกด้วย" ห

ี่สี่ล่ะ เช่น เคยเป็นหลุม

ือเป็นหยกแบบเดียวกัน!" อินทุ

รณ์ฝนดาวตกในวันเดียวกัน และบางส่

เหมือนนึกอะ

กันมาว่า สมัยก่อนมีหลุมขนาดใหญ่ตรงต้นอวี้หลัน เกิดจากลูกไฟที่ตกลงมาจากฟ้า จนไหม้เหลือแค่ตอ แต่กลับไม่ตาย ต่อมาจึงแตกกิ่ง

ิ้นที่สี่แน่ๆ" อินทุภา

งนะ" หยางหมิงอวี้หัน

นี้นะเพคะ" อินทุภา

กระหม่อมให้เด็กๆ จัดเตรียมห้องพ

นแง่ดีว่าเขาคงจะไม่ทำอะไ

หยางหมิงอวี้พูด พร้อมกั

มทำหน้าเหมือนหมาป่าล

ภาพูดทิ้งค้าง เห็นหน้าเขาแล้วทำให้ใจหวา

นทุภา แล้วมองหมอซุน ซึ่งคงจะเข้าใ

นทุภา วางมือของเขาบนมือของ

็ถือเสียว่ารวบรัดตัดขั้นตอน เหลือเฉพาะช่วงเวลาที่สำคัญก

่ย!? เขาช่างไม่เลือกวิธี เรื่

ือไว้ เธอยังไม่ปักใจเชื

ะตูห้อง ทั้งสองสบตากัน เขาค่อยๆ โน้มตัวลงมาจุมพิ

งแกล้งเธอ อินทุภาเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม หยางหมิง

.. อิหย

้สึกของตัวเองว่า หัวใจที่เต้นแรงนั้น เกิดจากความตื่นเต้นรอคอ

------

ายถึง การห่ออาหารกลับบ้าน หรือ การแพ็คอาหา