วังวนรัก... เพลิงฐานิน

ผ่าน

ไงล่ะ’ เพลิงฐานินย่อตัวนั่งลงแล้วค่อยๆ จับปลายคางของพันไมล์ให้เชิดหน้าขึ้นมองหน้าตัวเอง

กหน้าตาและรูปร่างว่ะ คนจนๆ แบบมึงน่ะก็เป

ฮือๆๆ

ือ

วน้อยของตน ตื่นมาเห็นแม่ของตัวเองที่นอนหลับข้างๆ พูดเสีย

ตัวน้อย ก่อนจะเอาดึงตัวลูกชายของตนมากอดไว้แน่น ราว

พลิงฐานิน ซึ่งเขารู้ว่าตัวเองท้องหลังจากเลิกกับเพลิงฐาน

าบ้าง พันไมล์ไม่มีญาติที่ไหนอีก พ่อแม่ของเขาเสียชีวิต

ของตนมากที่สุด แถมเข็มทิศยังเปรียบเสมือนสิ่งล้ำค่าที่ฟ้าปร

น้อยของพันไมล์เอ่ยถามแม

ี่เขาหลับนอนมาตลอด4ปีเต็ม ถึงแม้ว่าเขาอยากจะลืมมันสักเพียงใด แต่เขากลับทำ

กอดไว้แน่น เสมือนกับขอบคุณที่ปลุก

มี้ฝ

ิ้วๆ” พันไมล์มองลูกน้อยของตนก็พลันรู้สึกขำกับท่าทีโบกไม้

มเก่งจังเลย?” พันไมล์เอ่ยถามลูกชายของเข าจนได

น้อยตอบเสียงเจื้อ

าอย่างมีความสุข พันไมล์รู้สึกโ

อย แล้วหันไปดูนาฬิกาที่ห

ิวยังครับคนเก่ง?” ปากว่าพล

้ำเสียงออดอ้อน พลางเอามือลูบท้อ

ึ้นเชิงถาม ในหัวกำลังคิดว่าวันน

้ำเสียงที่ร่าเริง เลือกเมนูที่เขาโปรดปรานที่สุ

ะกินอะไรกันดี ทั้งสองคนก็รีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระร่างกายข

่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างใจจดใจจ่อ พอผู้เป็นแม่วางชามโจ๊กลงตรงหน้า เด็กชายตัวน้อ

ี้” เด็กน้อยที่เห็นอาหารตรงหน้าก็ห

ะได้โตไวๆ พอกินเสร็จแล้

็บทำความสะอาดทั้งจานและโต๊ะกินข้าว ก่อ

ซื้อตึกสองชั้นแห่งนี้ไว้ตั้งแต่สามปีก่อน ก่อน

ส่วนหลังจะใช้เป็นห้องครัวและห้องเก็บของ ส่วนหน้าใช้สำหรับเปิ

สิบโมงถึงทุ่มครึ่ง และปิดทุกๆ วันจันทร์ ทุ

ิ๊

ประตูร้าน ทำให้ร่างบางที่ดูบ

่งมาส่งครับ” คนส่งดอกไม้เอ่ยทักทายพ

์จัดใส่แปลงเอง” พอเอาดอกไม้ที่ลูกค้าสั่งมาลงจนค

ละขึ้นรถไป พันไมล์ก็เดินกลับมาเข้

วิ่งจากหลังร้านมาหาแม่ของตนเพื่อมาช่วย แต่ดูท่าทางของเจ้าตัวน้อยแล้ว

มล์เอ่ยเตือนลูกชายตัวเองไปพลางๆ พร้อมกับนำดอกไม้ช่

กรับคำ และขะมักเขม้

องเขาเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองจะช่ว

านดอกไม้ของพันไมล์อยู่ใจกลางเมืองหลวง เลยมีผู้คน

ละลูกน้อยก็ทำการปิดร้านชั่วค

ป็นแม่ ก่อนจะขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ตัวประจำของตน โด

กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบชามข้าวผัด ที่ตนเองทำเป็นมื้

พันไมล์เอ่ยเตือนลูกน้อย ก่อนจะหันมาทานข้าวผั

ได้จริงๆ ก็จะเอ่ยปากบอก อย่างเช่นเรื่องทานข้าว ถ้าเป็นเด็กคนอื่นก็จะงอแงให้

ันไปสักพัก เข็มทิศก็

ค้าบ

บางชะงักช้อนในมือลง แล

เข็มทิศถามด้วยความสงสัย ต่างจา

ขึ้นมาละครั

ึงมีกันแค่สองคนละค้าบ ปะป๋าไปไหน?” พอพันไมล์ได้ยินแบบนั้นก็รู

อยู่กับหม่ามี้สองคนไปก่อนเนอะ หรือว่าน้องทิศไม่อยากอยู่กับหม่ามี้?” พันไมล์พยายามอธิบายให้ลูกชายฟั

ทิ้งไปไหนหรอกฮะ รักมี้นะค้าบ” เข็มทิศตอบคำถ

นาดไหน ก็จะมีลูกชายตัวน้อยๆ ของเขาค่อยอยู่เคียงข้างอยู่เสมอ และเขาก็สัญญากับตัวเองว