อาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก

ิงเยวี่ยนซึ่งมีวัชพืชขึ้นรกทึบเต็มไปหมด ผ่านไปเพียงแค่เดือนเดียว กลับก

ายย

อยู่เข้าไปแล้ว เสียงกรีดร้องชวนแสบหู

ินเซิงด้วยความเหม่อลอย แล้วก็พูดจา

ใช่หรือไม่ เป็นท่

ถึงสิบเจ็ดคนหนึ่ง อีกฝ่ายผ่ายผอมจนหนังติดกระดูก ใต้ตาดำคล้ำและแก้มทั้งสองข้างตอบซูบ อ

ับคำสั่งจากหวี่เหวินอี้ให้ส่งตัวไปยังโรงขังคนบ้าหนานซาน นางได้คุกเข่าลงกับพื้นและทำก

จะตามไปยังโรงขังคนบ้าหนานซานด้วยเช่นกัน แต่หวี่เหวินอี้รับสั่งไม่ให้นางออกจ

้ระเบียงของชานเรือน แล้วก็จ้องเขม็งไปยังประตูที่ปิดสนิทเพื่อรอ

ทำให้เสี่ยวเถาถึงตาย แต่มันทำให้นางเกิดอาการ

อกมาแล้ว ฉินเซิงก็เ

ข้ากลั

ท่าน

ิง ๆ เสี่ยวเถาก็วิ่งเข้ามาห

อย่างนั้น ทำเอาฉินเซิงที่ทนดูไม่ได้รีบสาวเท้าเข้าไปประคองเสี่ย

ปก็ได้ ทว่าจำจะต้องระบายลิ่มเลือดก้อนนั้นออกมาเสียก่อน ฉะ

านกำลังทำอันใด

ินเซิงทำการทาบนิ้วมือทั้งสองลงบ

จากแขนของนางพูดด้

ช้ำใน รีบกลั

มฝังเข็มเพื่อระบายเลือดคั่งให้กับนางทันที หลังจากนั้นสักพัก เสี่ยวเถาก็นอนคว่ำลง

ยู่ ๆ เจ้านายถึงได้เก่งกาจถึงขนาดใช

เงินลงไปพลางตอบ

้เฒ่าสติไม่ดีคนหน

าทันที ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ ชีวิตของเจ

มฉันเองเพคะ หม่อมฉันปกป้อง

่ปลอบโยนอย่า

่มีประโยชน์หรอก พอเถิด เลิกคิดมากได้แล้ว ในเมื่อนายท่านของเจ้ากล

ึ้นยืน นางกลับถูก

มีอาหารอยู่บ้าง ท่านเส

าเช็ดหน้าออกมาจากใต้หมอน มันเริ่มจะขึ้นราเล็กน้อยแล

หากพวกเราจะกินทั้งที ย่อ

ยในครัวหลังจะต้องอุดมไปด้วยหมูเห็ดเป็ดไก่และอาหารมากม

าไปมาแล้ว ฉินเซิงก็ลุกเดิน

ที่สุดเจ้านายก็เลิกทำตัวหดหู่เศร้าซึม อ่อนแอขี้ขลาดเช่นแต่ก่อนเสียที ท่า