อาภรณ์พิษ ทรราชหลงรัก
ิงเยวี่ยนซึ่งมีวัชพืชขึ้นรกทึบเต็มไปหมด ผ่านไปเพียงแค่เดือนเดียว กลับก
ายย
อยู่เข้าไปแล้ว เสียงกรีดร้องชวนแสบหู
ินเซิงด้วยความเหม่อลอย แล้วก็พูดจา
ใช่หรือไม่ เป็นท่
ถึงสิบเจ็ดคนหนึ่ง อีกฝ่ายผ่ายผอมจนหนังติดกระดูก ใต้ตาดำคล้ำและแก้มทั้งสองข้างตอบซูบ อ
ับคำสั่งจากหวี่เหวินอี้ให้ส่งตัวไปยังโรงขังคนบ้าหนานซาน นางได้คุกเข่าลงกับพื้นและทำก
จะตามไปยังโรงขังคนบ้าหนานซานด้วยเช่นกัน แต่หวี่เหวินอี้รับสั่งไม่ให้นางออกจ
้ระเบียงของชานเรือน แล้วก็จ้องเขม็งไปยังประตูที่ปิดสนิทเพื่อรอ
ทำให้เสี่ยวเถาถึงตาย แต่มันทำให้นางเกิดอาการ
อกมาแล้ว ฉินเซิงก็เ
ข้ากลั
ท่าน
ิง ๆ เสี่ยวเถาก็วิ่งเข้ามาห
อย่างนั้น ทำเอาฉินเซิงที่ทนดูไม่ได้รีบสาวเท้าเข้าไปประคองเสี่ย
ปก็ได้ ทว่าจำจะต้องระบายลิ่มเลือดก้อนนั้นออกมาเสียก่อน ฉะ
านกำลังทำอันใด
ินเซิงทำการทาบนิ้วมือทั้งสองลงบ
จากแขนของนางพูดด้
ช้ำใน รีบกลั
มฝังเข็มเพื่อระบายเลือดคั่งให้กับนางทันที หลังจากนั้นสักพัก เสี่ยวเถาก็นอนคว่ำลง
ยู่ ๆ เจ้านายถึงได้เก่งกาจถึงขนาดใช
เงินลงไปพลางตอบ
้เฒ่าสติไม่ดีคนหน
าทันที ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ ชีวิตของเจ
มฉันเองเพคะ หม่อมฉันปกป้อง
่ปลอบโยนอย่า
่มีประโยชน์หรอก พอเถิด เลิกคิดมากได้แล้ว ในเมื่อนายท่านของเจ้ากล
ึ้นยืน นางกลับถูก
มีอาหารอยู่บ้าง ท่านเส
าเช็ดหน้าออกมาจากใต้หมอน มันเริ่มจะขึ้นราเล็กน้อยแล
หากพวกเราจะกินทั้งที ย่อ
ยในครัวหลังจะต้องอุดมไปด้วยหมูเห็ดเป็ดไก่และอาหารมากม
าไปมาแล้ว ฉินเซิงก็ลุกเดิน
ที่สุดเจ้านายก็เลิกทำตัวหดหู่เศร้าซึม อ่อนแอขี้ขลาดเช่นแต่ก่อนเสียที ท่า