เจ็บแต่ไม่ยอมปล่อยมือ

่อนเลยว่าจะได้เจอหยว

นแล้วถูกจับได้ หรืออาจเป็นงานหมั้นของพวกเขา ท

แบบนี้ ที่หยวนซูตั้

็นฝีมือของเขาหรือเปล่า แต่เสิ่นติงหลานกลับจ้องเธอตลอด โ

ง ๆ ใครเผลอมองมากไปมี

นจะหันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงราบเร

ไม่ชอบหน้าหยวนซู เพราะถึงยังไง

สวยสะกดใจ ฉันก็เลยอยากมาทำความรู้จักสักหน่อย หวังว่าคุณจะไม่

งถังหว่าน ที่ติด

รมดาคนหนึ่ง” แค่คนที่ใครก็สามา

เยาะเย้ยจากใครบางคน พอเงยหน้าขึ้นเล็กน้

ั้นขยับยกเล็กน้อย ก่อนที่เสียงเ

สียเวลากับคนท

กมาเล็กน้อย “งั้นพวกเราขอตัวเข้าไปก่อนนะ คุ

หัวใจของถังหว่านบีบรัดแน่นไปชั่ว

ันนี้กลับทำเหมือนเธอเป็นแค่คนแปลกหน้า เฮอะ เสิ่นติงหลานน่าจะไปเป็น

นใจลงไป ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่อ่อนข้อ “ไม่ล่ะค

งในทันที รถมายบัคแล่นผ่านเธอไป เกิดล

คือตระกูลเสิ่น สถานที่ที่เธอ

น หอวิญญูชน และตัวคฤหาสน์เดี่ยวที่ตั้งตระหง่าน บริเวณโดยรอบกินพื้

่านเดินเข้าไป คนก็มาเยอะแล้ว ถังหว่านเหลือบไปเห็นเสิ่นติงหลานยืนอ

กเขาจะสนิท

่ใช่เหรอ？” ฉินหยุนอยู่ในชุดกี่เพ้าสีดำ โดยมีขน

ักฐานว่าเธอพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้กลมกลืนเข้

ๆ แน่นอนว่าเหล่าคนในงานจับกลุ่มคุยกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ พอเห็นพวกเธอเดินเข้ามา

กระซิบเสียงเบา “ถ้าเธอเชื่อฟัง เชื่อฟังอาเสิ่นของเธอ แล้วสร้างคว

ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ

สียงลง เพราะถ้าไม่ติดว่ามีคน

กให้ฉันอยู่เงียบ ๆ ที่นี

ะกูลเสิ่น ถังหว่านเลยหาโอกาสไปนั่งเงียบ ๆ อยู่ที่มุมหนึ่ง หวังว่

…ยังไม่คุ้นเคย ฉันพาเธอไปเดินดูรอบ ๆ ได้นะ”