มายาสีฝุ่น
ผลิตตั้งในฝั่งพม่า ส่วนสำนักงานใหญ่อยู่ในฝั่งไทย ซึ่งอยู่ภายใต้อาณ
างเกงยีนส์สีน้ำเงินกับเสื้อทีเชิ้ตสีฟ้าอ่อนตัวใน สวมทับด้วยสูทสีดำสนิท
ักธุรกิจอีกหลายสิบคน เมื่อรัชภาคย์เดินมาหยุดใกล้รัชตะซึ่งกำลังสนทนากับนักธุรกิจ
หารือเรื่องสัมปทานเหมืองแร่ทองคำในเวียดนาม ทางผมอยากเชิญคุณเข
อบมองพี่ชายฝาแฝดแวบหนึ่ง แววตาคมที่สงบนิ่ง แทบจะไม่ส่อคว
ากรัชตะออกมา ก่อ
นี้ก่อนห้าโมงเ
ตามนั
สองสามคน แต่อีกจำนวนไม่น้อยที่มองเขาด้วยสายตาประหลาดใ
ตัวเองกำกับไว้ มุมปากหยักกระตุกยิ้มอย่างเสียไ
รัชภาคย์ยอมรับรัชตะในฐานะพี่ชายใหญ่ อุ่นใจที่มีพี่ชายอย่างรัชตะอยู่เสมอ แต่กระนั้นก็ยังตระหนักว่าคนเราควรต้องมีตัวตนของตนเอง ไม่
มองเป็นเรื่องขำๆ บางครั้งยังนึกสนุกตามน้ำไปด้วย นึกไม่ออกว่าเรื่องพวกนี้กวนใจเขาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่...แต่ชัดเจนว่าเหตุการณ์เมื
ลดาต้องลำบากใจ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะส
างเห็นได้ชัด ขณะนั่งรอพราว
พัก แต่พอมาถึงกลับพบว่าเจ้าตัวออกไปทำธุระข้างนอก จนเธอต้องมานั่งรอ
้วแจ้งทางเราให้เชิญคุณปิ่นลดารอใน
่นลดาก็ได้รับคำตอบว่าไม่ทราบคำเดียว โดยให้เหตุผลว่าเป
อมาส่งข้อความหาสามีตามสัญญา บอกเพียงว่าเธอมาถึงรีสอร์ตแล้ว และกำลังนั่งอยู่ในห้องรับรอง...แต่ไม่กล้า
้อากาศก็หนาวลงมาก ไม่รู้ว่าได้เตรียมเสื้อกันหนาวออกไปด้วยหรือเป
ไหน และเมืองเชียงราชถึงจะเป็นเมืองที่เจริญแบบก้าวกระโดด แต่สภาพเมืองและสังค
หววไปธุระยังไง” ปิ่นลดามุ่นคิ้วคิด มองโทรศัพท์มือถือ แล้วพึมพำต่อด้วยเสียงขึ้นจมูก “ล
พิชชาลาพักร้อนแล้วจะมาหา ปิ่นลดาก็ดีใจจนน้ำตาซึม เพราะตั้งแต่เธอแต่งงานก็เหมือนถูกตัดขาดจากพ่
พิ่งไปคาดคั้น ลดาพอรู้สาเหตุอยู่แ
่กลับมีเสียงของรัชภาคย์ที่เดินผ่า
นัก ขายลูกบุญธรรมเอาเงินไปปรนเปรอให้ลูกสาวในไส้ คนอะไรช่างทำกันได
่องจริงจนไม่อาจแย้งได้ แต่เธอก็ยังเอนเอียงไปทางพ่อแม่แล
ือนเดิมที่เข้าใ
ยเล็ก และเรายังถือว่าเป็นคนนอก จะพูด
บ้านขายที่ได้เงินตั้งกี่สิบล้าน หอบไปเสวยสุขกับลูกสาวที่ต่างประเทศ หนี้สินของนายก็ไม่ใช้
น้าจะร้องไห้ แต่เธอก็ไม่ได้ขุ่นเคืองรัชภาคย์หรอก เพราะได้ยินถ้อย
ทษที่มีส่วนให้เธอต้องมาที่นี่ โชคดีของปิ่นลดาที่สุดท้ายได้มีชีวิตที่ดีอยู่
้ได้เป็นอย่างดี คงเป็นสิ่งเดียวที่ยังทำให้ระหว่างเธอซึ่งม
หวว กับคุณเล็กก็น่าจะเหมือนกัน บางทีถ้าคุณแหววได้รู้จักกับคุณเล็ก ได้พูดคุยกันดีๆ สองคนน
หวังเสมอ แม้วันนี้จะ