หวางเสี่ยวเหยา นางร้ายปลูกผัก

ะกอบจืดจางช่าง

่ยวเหยากระปรี้กระเปร่ายิ่งนัก แต่พอต้องบุกฝ่าป่าลึกมากเข้านางก็แทบจะถอดใจ หญิงสาวบ่นอุบอิบไปตล

บากเยี่ยงนี้ มิน่าล่ะยาดีๆ ถึงไม่เคยตกมาถึงมือพวกชาวบ้า

นักปรุงยาเสินเย่า นางอยากจะรู้ว่าเขาเป็นคนเช่นไรเพื่อที่จะได้เต

นัก เขาผู้นี้เคยแต่งงานมาแล้วหนึ่งครั้งแต่ทว่าภรรยาได้สิ้นชีพจากไปด้วยโรคร้ายชนิดหนึ่ง จากนั้น

สื่อไปทาบทามหานเจี้ยนหยี ชายผู้ที่ทำตัวจืดจางไม่น่าสนใจให้กับหลินซูหรง หญิงสา

ฮูหยินใหญ่ได้ ทั้งที่มีใจรักมั่นต่อถางจื่อฉวนมายาวนาน นางร้ายอย่างเหอร

คู่กับถางจื่อฉวนอย่างไรก็ยังไม่เป็นที่แน่ชัด เพราะนักเขียนสาววางพล็อตเรื่องไว้หลวมๆ เท่านั้น แล้วน

กับผู้ใดบ้าง อาจเป็นคนของหลินซูหรงหรือพวกชาวบ้านที่อยากให้นางตาย หรือบางทีอาจเป็นหานเจี้ยนหยีเองก็ได้ เมื่อนางร้ายถูกขจัดไ

เริ่มเข้ามาจู่โจม แต่แล้วเสียงเรียกอ

พวกเราเดินทางมาถึงสำน

ูงขึ้นไปยังเนินเขาพาให้วิงเวียนอยากจะเป็นลม นับด้วยสายตาคร่าวๆ ได้ร้อยเก้าสิบก้าวขั้นกว่าจะถึงซุ้มป

วยเท้าเสียหน่อย อย่างไรพวกเราก็อยู่บนห

ิใช่คนใจไม้ไส้ระกำเสียหน่อย ม้าพวกนี้แบกสัมภาระจนหลังแอ่นแล้ว พวกเรายังจะ

ลันกระโดดลงจา

ดงามมากด้วยขอรับ ข้าน้อยตื้นตันใจยิ่งนัก” หวังซูจิ้

วกเจ้าเอ่ยถึงสำนักเย่วเหมินหรือหลุดปากเปิดเผยตัวตนของข้า ข้า

ระวังปากให้มาก จะไม่มีผู้ใดรู้เป็นอันขาดว่าหวางเสี่ยวเหยาแท้จริงแล้วคือเห

งฉลาดเป็นกรดคงไม่ตกหลุมรักสตรีอย่างเหอรั่วเหวินส

วก็คลี่ยิ้มอ่อนหวานแล้วขวักมือเรียก “ศิษย์พี่ เช่นนี้แล้วท่า

บ น้ำใจงาม น้ำใจงามมากจริงๆ ” ในขณะที่ชายหนุ่มกุลีกุจอเข้ามาแกะห่อผ้าออกจากหลังอา

ัมภาระแทนม้าไปแล้วนางจึงขึ้นควบเจ้าเมฆหมอกเดินขึ้นบันได ส่วนผู้ติดตามทั

่าข้างทาง คนผู้นี้สวมหมวกบนศีรษะและสะพายตะกร้าไม้สานไว้ด้านหลัง เขาค่อยๆ เด

ใคร มีธุระอั

ข้าจะพบพวกเขาได้ที่ใด” หวางเสี่ยวเหยาเอ่ยตอบด้วยความนอบน้อม นางคลี

าโน่น ร้านขายยาของสำนักเราอยู่ที่นั่น บนนี

่ไว้วางใจที่ชายวัยกลางคนมองมาหญิงสาวจึงไม่แน่ใจในการเปิดเผยจุดประสงค์ของตนเอง แต่กา

ถช่วยตรวจดูอาการน่ะขอรับ นางเป็นโร

มู่บ้านนั้นมีโรงหมอเลื่องชื่อ มีโรง

็นเรื่องยากเย็นเช่นนี้ นี่พวกท่านอยู่แต่ในป่าเขาไม่รู้จักธรรมเนียม

“ท่านลุง ข้าน้อยขออภัยแทนคนของข้าด้วยที่เสียมารยาท! ข้ามาที่นี่เพราะเดือดร้อนจริงๆ

่อมาสำนักปรุงยาเสินเย่าจึงได้มอบหมายให้ศิษย์ในสำนักนำยาลงไปขายในร้านค้าที่หมู่บ้านเชิงเขาเพื่อตัดความรำคาญ แล้วต่อจากนั้นท่านเจ้าสำนักก็รับปากกับแม่สื่อว่าจะให้คุณชายหานแต่งงานกับคุณหนูสกุลหลินท่านหนึ่งให้สิ้นเรื

ำนักทั้งสองกำลังคร่ำเคร่งอยู่กับการพัฒนาสูตรยา ไม่แน่ใจนักว่าจะออกมาให้พ

จ้าดีใจ “ขอบใจท่านลุงมากๆ

้าไปหาหวังซูจิ้งทันควัน “ศิษย์พี่ ข้าขอห่อสัมภาระของข้าคืนสัก

้าใจ แทนที่หญิงสาวจะรีบรุดเดินขึ้นบันไดแต่นางกลับเดินออกไปยังป่า

้บ่าวทำสิ่ง

มองข้าหัวจรดเท้า สงสัยว่าอาภรณ์ชุดนี้คงจะเปรอะเปื้อนไปมากแล้วกระ

เทพโอสถจะได้เอ็นดู

็นขลุ่ย แต่กลับหารู้ไม่ว่าที่ค