ชายพิการผู้นั้นที่ใครไม่เห็นค่านางจะเป็นภรรยาของเขาเอง

นสตรีคนหนึ่งที่คงอยากแต่งงานออกหน้าออกตาให้คนอื่นไ

อย่างไร” หงเสวี่ยนซู่เอ่ยถามลูกชายอย่างแ

ขอเองหรื

ใ

ไร้ค่าอย่างข้า เลยไม่อยากใ

นกับคนที่ไม่ได้รัก ยังเป็นคนพิการไร้ค่า เป็นที่เชิดหน้าช

ู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ นางก็ไม่อยากคาดคั

ยจะมาอยู่ด้วย ไม่จัดที

ะมาอยู่หลังทำพิธีมงคลหรอกหรือ

ม่บอกข้าตั้งแ

ว้าค้อนคว้าตะปูมาซ่อมพื้นไม้ท

้องดูโล่ง ถึงนางจะมาเช้าเย็นกลับ แต่อีกไม่กี่วันก็เ

ข้าจะยกให้เอง!” ไป่จวิ้นตกใจตาแทบถลน

งนั้นจะยกได้อย่

น นี่ไม่ใช่ว่าพวกเขาแม่ลูก

จะมา แต่นี่จะเที่ยงวันแล้

านั่งอาบแดดรอจนตัวไหม้ ไม่รู้จะ

าไปรอใน

้นเหล่

ทธิ์อะไรมาเหน็บข้าล่ะนั่น ตื่นเต้นละ

ุ้งซ่านอยู่คนเดียวหายไปไหนหมด พอได้ยินว

นเอ

มแห้งให้กับสภ

่าที่สุด ขึ้นลงเขาสะดวก แต่ก็เสี่ยงถูกสัตว์ป่าโจมตีง่ายเช่นกัน อีกไม่ถึงหนึ่

ป็นหม้ายเสียแล้ว แบบนี้ไม่ได้สิ ถ้าสุดท้าย

ตา เสียงพาหนะล้อลากบางอย่า

งต้องเข็นมาถึงนี่เอง ทำเอาเหนื่อยแทบสลบ นางมาถึงหน้าบ้านก็หน

งเข้ามาดูนาง หงเสวียนซู่มองดูสิ่งที่นางนำมาก็พ

่ะ” นางยิ้มแหยรู้สึก

ายในบ้านไม่มีเลยหรือ!?” หงเสวียนซู่จะดุด่าก็ทำไม่ลง ไป่จวิ้น

ย ข้าจึงห้ามไม่ให้มา จริง ๆ เขาก็รั้นจะมาส่ง พ่อกับแม่ข้าก็ไปรับจ้างยังไม่กลับ

แล้วก็ช่างมันเถอะ แต่

างใน หาน้ำหาท่าให้นางดื่มแล้วออกมาช่ว

อยู่กั

ม่ยกคนเดียวข้า

ขาเจ

นิดหน่อยไม่ใช่

ากเกวียนมาคนเดียวตอนนี้ยังหอบไม่ห

กลมาก ไม่รู้ทำไมสตรีผู้นี้ชอบทำอะไรเกินตัวอยู่เรื่อย ไป่จวิ้นก็พึ่งได้ยินวันนี้ว่า

ยใช่ไหม แบบนี้จ

ู่เฉย ๆ ยังกวาดพื้นอยู่อีก ฝุ่นผงพวกนั้นเป็นของจากห้องนอนที่กวาดออกมากองไ

ามานางก็แย้มย

ึงกับทำอะไรไม่ถูก ไป่จวิ้นเห็นสีหน้ามารดาแล้วก็นึกขัน

ให้ข้าทำอาหารเย็น

งบุตรชายนางจะหมดหวังแล้ว สามารถใช้ชีวิตปกติได้ก็

าน นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้มีเวลาเพ่งพินิจว

ทั่วไปชัดเจน ได้ยินว่าคุณชายบุตรเจ้าเมืองคนนั้นหน้าตางดงามเทียบเคียงเหล่าอง

น้าตาดี…คนธร

ไม่เห็นว่ามันจะมีปัญหาที่ตรงไหน การใช้ชีวิตประจำวันติดขัดแค่บาง

เป็นความคิดของค