แวมไพร์พี่เลี้ยงเด็ก

หลายเท่าครั้งนี้ แต่นางไม่สามารถทอดทิ้งน้องๆ ไปได้ ได้ยินคำชมเป็นครั้งแรกในรอ

ือดแต่นางกำลังหวั่นไหว!! ความรู้สึกถึงความรักเอื้ออาทรระหว่างคน

นเจ้าทุกอย่าง ข้าจะเป็นมือที่ค้ำฟ้า

ออกมาได้ในที่สุด แม้ว่าพี่สาวจะสติไม่ค่อยดี แต่นางก

นี้เจ้าเล่าเรื่องไปเก็บข้

พเยิดใบหน้าไปในครัว ตามเสียงเอะอะโวยวายของเด็กช

ตซิ่งอันก็จะส่งทหารมาลาดตระเวน ดูแลความปลอดภัยให้ที่นี่ จึงไม่มีผู้ใดกล้าล่วงล้ำเข้

อาจเป็นบุตรชายหญิงของพวกเขาคนใดคนหนึ่งซึ่งพวกเขามาใช้บริการบ่อยครั้งก็ได้ หลายคนจึงทำใจคิดร้ายกับเด็กๆ ไม่

ารแห้งข้ามกำแพงเข้ามาโดยไม่ให้ผู้ใดพบเห็น ดังนั้นในแต่ละวันเด็กๆ

ดือดร้อนเท่าใดนัก แล้วเหตุใดพวกเจ้าจึงผ่ายผอมกัน

กเราออกไปหาผักป่าอยู่บ่อยครั้ง จึงไม่เคยส่งผักหญ้าเข้ามา ส่วนใหญ่ก็จะมีเพียงข้

ได้เปิดปากถุงผ้าออกมา และในนั้นก็มีเพียงข้าวสาร

ห้อีก และอีกส่วนหนึ่งก็ต้องเก็บไว้กินในฤดูหนาว” เจียวจูจัดการแบ่งข้าวที่มีอยู่น้อยนิด

็นชาวนาหาเช้ากินค่ำ พวกเขาไม่ได้มีอาหารดีๆ กินกันสักเท่าใดเจ้าค่ะ คนในเมืองจะออกมาข้างนอกก็

ิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง ดูแล้วอย่างไรทุกคนก็คงกินอิ่มได้ไม่ถึงครึ่งท้องด้วยซ้ำ หากไม่มีผักป

วเองขอนั่งดูการทำอาหารของเด็กๆ อยู่ในครัวให้แน่ใจว่าพวกเขาจะทำและใช้ภาชนะที่สะอาดจึงจะวางใจได้โดยสมบูรณ์

าที่เดินทางออกจากที่นี่ไปกลับทิ้งมันเอาไว้ อาจเป็นเพราะพวกนางก็คงจะรู้สึกสงสารเด็กๆ อยู่บ้างไม่มากก็น้อย ของใช้จำเป็นอย่างเสื้อผ้า หม้อหรือกระท

ว พวกเจ้าด้วย ข้าได้ยินว่าแต่เดิมที่ห

ียวจูเจ้าค่ะ เด็กที่มาใหม่อีก 11 คนล้วนเป

หรือ?” นี่เป็นเรื่องใหม่ที่ฉู่หลิงเพิ่งรู้เลยทีเดียว ทีแรกนางเข้าใจ

ภอข้ารู้เพียงว่ามีหลายที่แต่ไม่รู้ว่ามีมากเท่าใด แต่ที่อำเภอซิ่งอันของเรามีหอหงไถเพียงหอเดี

วว่าคำกล่าวของตนจะกระทบกระเทือนจิตใจน้องๆ

น ไม่มีใครอยากให้เด็กหญิงเติบโตในสถานที่เหล่านั้น ส่วนเด็กชายก็คล้ายๆ กันพวกเขาถูกใช้ให้ทำงานหนักและถูกทำร้ายร่างกาย เมื่อพวก

รธไม่ลง การที่พวกเขาเอาเด็กมาทิ้งไว้ที่นี่ ก็คงใคร่ครวญมาดีแล้วว่าเป็นผลดีกับตัวเด็กมากกว่าปล่อ

รคอยคุ้มกันเสียหน่อย หรือพวกเขาจะคอยเฝ้าอยู่ทางประตูด้านห

รู้ว่าหอหงไถอยู่ในความปกครองของหลวงเท่านั้น พวกเขาไม่เคยสนทนากับพวกเราสักคำเลยด้วยซ

งามฉวยเอาตะหลิวมาจากมือของเด็กหญิงตัวน้อย กระทะเหล็กใบใหญ่อยู่สูงกว่าตั

น พวกเขาไม่ได้อยู่เพื่อคุ้มครองชีวิตของเด็กๆ การปล่อยให้เด็กอาศัยอยู่ในนี้ได

กัน พวกเขาจึงไม่กล้าคิดร้ายหรือบุกรุกเข้ามาภายใน ยุคสมัยนี