วิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท
หนูตื่นแล้ว
วาดรวี เธอรู้สึกเจ็บแปลบที่หัว ราวกับ
ตระหนก เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่มือข
คะ ท่านเพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ” หญิงสาวพูดพลา
ับตัวเอง ไม่ใช่ว่าเธอหลุดมาอยู่ในยุคจ
รถออกจากที่ทำงานหลังจากการประชุมครั้งสำคัญที่กินเวลานานเกินกว่าที่คาดไว้ เธอต้องเร่งรีบเพื่อกลับไปเช็คเอ้าท์ที่โรงแรมเพราะจะกลับประเทศไทย เธอมา
ธอ วาดรวีพยายามหักพวงมาลัยหลบ แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป เสียงเบรกดังสนั่นก้อง
งชุดจีนโบราณ ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ เธอ ที่สำคัญหน้าตาของหญิงสาวในชุดจีนโบราณนั้นเหมือนกับวาดรวียังกับฝาแฝด พอสอบถามได้ความว่า เธอชื่อ เหวิ่นจือหยู เป็นบุตรีของแม่ทัพใหญ่ผู้เป็นคู่หมั้นขององค์ชายหลี่หยวนเจ๋อ องค์ชายที่หล่อเหลา เยือกเย็น และเป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วแคว้น โดยเฉพาะ "เหวิ่นลี่หยา" น้องสาวต่างม
ี่ลำบาก นางถูกสังคมวิจารณ์ว่าไม่คู่ควรกับองค์รัชทายาทหลี่หยวนเจ๋อ ไม่ว่า
ุนแรง ก่อนที่จะรู้สึกเหมือนว่าโดนผลักจนล้มศีรษะฟาดกับก้อนหิน ก่อนที่ภาพรอบตัวจะค่อยๆ ห
าเธอหลุดมาอยู่ในยุคจีนโบราณแล้วเหรอ หญิงสาวนั่งนึกถึงต
แทบสิ้นสติ ตอนนี้หญิงสาวอยู่ในชุดจีนโบราณ สวมอาภรณ์สีแดงงด
้าๆ “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน…นี่ฉั
ธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมเธอถึงได้มาอยู่ในร่างของเหวิ่นจือหยู ในยุคจีนโบราณเช่นนี้ ถึงตอนน
ัพใหญ่ผู้เป็นคู่หมั้นขององค์ชายหลี่หยวนเจ๋อ องค์ช
งดูเป็นปกติ แต่สิ่งที่ยากที่สุดคือการเผชิญหน้ากับเหวิ่นลี่หยาน้องสาวต่างมารดาที่ดูเหมือนจะเกลี
วิ่งเข้ามาหาเธออย่างเร่งรีบอีกคน “คุณหนู คุณหนูฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ” หญิงผู้นั้นตะโก
ม่เจ้าคะ” ผู้หญิงมีอายุคนนั้นย
ห่วงหรอกค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็ถูกแม่นมดู
วิต รู้ดีว่าการหมั้นหมายกับเหวิ่นจือหยูเป็นเพียงการเมือง เขาไม่เคยสนใจนางมาก่อน ทั้งยังรู
เขาเป็นเพียงเกมการเมืองเพื่อรักษาอำนาจของราชวงศ์เท่านั้น จนกระทั่งว
ข้าเฝ้าองค์ชายหลี่หยวนเจ๋อ หลังจากที่ทั้งสองไม่ได้พบกันม
่เย็นเยียบและเคร่งขรึมของเขากลับท
ๆ แต่คำพูดของเขาเต็มไปด้วยอำนา
นี้ดีขึ้นแล้ว”วาดรวีพยายามตอบด้วยความสุภาพที่สุด แ
างเปลี่ยนไปจากที่เคยเห็น ดูมีความเฉลียวฉลาดและไม่ใช่
ตอบสั้นๆ “ข้าไม่มีเวลาส
นำผ้าชิ้นนี้มาถวายท่าน
นางเดินเข้ามาหาองค์ชายหลี่หยวนเจ๋อ
ใบหน้าของเขาเรียบเฉย เหวิ่นลี่หยากัดริมฝีป
ห้ท่านทุกวัน นับเป็นเกียรติอย่
หลี่หยวนเจ๋อยังคง
"แต
กล้ นางยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดอย่างเฉียบขาด "น้องลี่หยา ข้าคิดว่าองค์
งเธอด้วยความโกรธ เธอไม่คิดว่าเ