หว่ออ้ายหนี่...ท่านประธานลูกติดคนนี้คือที่

มีเพียงแสงไฟสลัวตามสองฝั่งข้างทาง ริมฟุตบาทของถนนสายหนึ่งที่ติดอยู่กับแม่น้ำห่างเพียงร

าว เดินไปตามฟุตบาตก่อนจะมาหยุดอยู่บนสะพานข้ามฝั่งแม่น

มาอย่างหนัก ใบหน้าที่เคยงดงามผุดผ่องนั้นซีดเซียวซูบตอบไร้สีเลื

ีก่อนเธอป่วยอาการเริ่มทรุดหนักเมื่อไปตรวจที่โรงพยาบาล

คนรักที่คบกันมาถึงห้าปี เธอตั้งใจไว้ว่าจะแต่งงานและมีลูกกับเ

จะคอยอยู่ข้าง

็นความหวังที่ปลายทาง แต่เธอก็ยังคงมีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตต่อไปกับเขาแม้ว่าสิ่งที่วาดฝันไว้จะไ

วามได้เธอก็ใช้ชีวิตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอต้องใช

ย ๆ ด้วยความที่เธอเป็นคนขยันและทำงานดีละเอียดรอบคอบ อายุเพียงยี่สิบห้าปีเธอก็ได้ขึ้น

้างเธอมาตลอดห้าปี เธอกับเขาคบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ทางบ้านของเขามีฐานะปานก

ในชีวิตเธอ เธอจึงตั้งใจว่าหลังจากที่การงานมั่นค

ุดท้ายอยู่ได้ไม่เกินสองปี จึงทำให้เธอต้องออกจากงานมารักษาตัว เธอคิดว่าชีวิตของเธอน

าจะไปดินเนอร์เย็นนี้ฉันจองโต๊ะที่ดา

บไป ผมเองก็คิดถ

หลินฟางทรุดตัวลงกับพื้นขบเม้มริมฝีปากแน่นน้ำตาไหลอาบสองพวงแ

วเองว่าข้อความนั้นอาจจ

อก

ครั้ง เธอวางโทรศัพท์ของเขาไว้บนโต๊ะที่เดิม มือเรี

ล้วเหรอคะ” หลินฟางป

หรับคนป่วยทั้งนั้นเลย คุณจะได้แข็งแรงและหายไวๆ จะได้อยู่กับผมไปน

อยู่กับคุณไม่ได้คุณอยู่คนเดียวได

ยงอ่อนโยน หากแต่ทำให้

ายามกดกั้นน้ำตาที่พร้อมจ

เพียงสั้น ๆ ก่อนจะยก

ห็นวิวทิวทัศน์แม่น้ำที่กว้างใหญ่ตึกน้อยใหญ่เรียงรายเป็นแถว ในยาม

ุ้นตาสวมสูทสีดำดูภูมิฐาน ฝั่งตรงข้ามเขาเป็นหญิงสาวสวยในชุดเดรสเกาะอกสีแดงคลุมทับด้วยเสื้อสูทสีขาวดูมีระดับ หากมองดูดี ๆ แล้วผู้หญ

้ฉันสั่งแต่ของโปรดข

าเองก็ยิ้มอย่างอ่อ

ิงสาวคนหนึ่งยืนกำมือแน่น ใบหน้าซีดเซียวเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาริมฝีปากขบเม้มจนห้อ

นี้เป็นใคร” หลินฟางเอ่ยถามเสียงสั่น เธ

จ เช่นเดียวกับหญิงสาวชุดแดง

ของฉัน แล้วเ

หายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกข

ผมหมดรักคุณแล้ว

้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เธอกลืนน้ำลายเหนียวข้นลงคอสะบัดแขน

พียงความสิ้นหวังและโดดเดี่ยว ในหัวอื้ออึงไป

งเสียแล้ว ดวงตาของเธอวางเปล่าทอดมองไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย ที่พึ่งสุดท้ายก็ไม่เห

เลวร้ายที่พบเจอมาได้ ต่อไปเธอจะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องพวกนี้อีก ทุก

ง ร่างผอมบางค่อยๆ จมลงสู่ก้นบึ้งความเย็นยะเยือกของน้ำในยามค่ำคืนโอบล้อมร่างของเธอไว้ ภา

ที่แสนจะโหด

ิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าบรรยากา

ฉงนพลางย้อนคิดถึงเรื

ะโดดลงแม่น้ำแต่ไฉนจึงมาอยู่ที่นี่ได้ หากที่นี่ไม่ใช่ยมโลกแล้วจะเป็นที่ใดได้อีก

ดังคำอธิษฐานที่เจ้าเคยร้องขอ” เสียงทุ้มแหบที่คาดว่าน่าจะเป็นเสียงของชายสูงวัยดังขึ้นอย่างปริ

สัยเธอเคยอ้อนวอนขอให้มีชีวิตด้ว

ทุกคืนวัน ตัวข้าแม้นจะเป็นเทพผู้ชี้ชะตาแต่ก็ทนถูกคนผู้นั้นเฝ้าอธิษฐ

อใครกัน? เธอก็เพิ่งอกหักมาคนที่เธอรักนอกใจเธอถึงขนาด

แรง ภาพความจำเมื่อครั้งอดีตไหลเวียนเข้ามาในหัว จวบจนวันที่ตัวเธอในอดีตกับครอบครัวถูกใส่ร้ายว่าเป็

้งทรุดตัวลงไปกับพื้น เรื่องราวหนัก

เผชิญหน้ากับสิ่งที่เลวร้ายอีกแล้ว ขอร้องอย่าส่งฉันกลับไปเลย” หล

ี่ยนแปลงได้ ทุกอย่างขึ้

รอ...แก้ไ

ได้แ

ิ! บอกฉัน

ว

แรงวูบหนึ่งราวกับคนผู้นั้นเพียงใช้