เจ้าสาวลวงสวาท

วะ มึงไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” รำ

นี่จ้

ปล่อยให้กูเรียกตั้งนาน น

ทุกวันนี้เธอต้องทำงานสายตัวแทบขาด ตั้งแต่ตีสี่ยันเที่ยงคืน หัวไม่ได้วางหางไม่ได้

ียจริง นี่มันกี่โมงกี่ยามเข้าไ

บอยู่จ

ยไหมก็รีบพาใบหน้าหนีอย่างหวาดกลัว แต่ยังไม่ทันตบ เสียงของพีระกับก

บมาแล้ว

เจ้าดังมาให้ด้วยนะ” พีระชูเป

งเลยจ

รียนต่อมหาวิทยาลัยชื่อดังได้ด้วยนะจ๊ะ” กานดายื่นใบเกร

่จุดศูนย์ศูนย์เลยเหรอจ๊ะ อภิชาตบุตรจริงๆ” รำเพยโ

สื้อผ้าใหม่ ต้องเอาตัวเก่าที่ขาดมาเย็บปะใหม่ ชีวิตของเธอกับกานดาต่างกันราวฟ้ากับเหว กานดาได้เรียนหนังสือโรงเรียนดี ๆ ในขณะที่เธอไม่ได้เรียนต่อ จบแค่ม.สามก็ต้อ

งเธอนั้นอยู่บ้านสบาย ๆ เพราะบิดารักมารดา

ื่อยๆ แทนที่จะได้กินน้ำเย็นๆ โง่เสียจริง นังโง่เอ๊ย!” รำเพยที่ยิ้มร่าอยู่ดีๆ พอหันไปเ

าของพี่สาวจนล้ม แก้วน้ำ

ไม่ได้ เกาะคนอื่นกิน ยังจะทำลายข้าวของอีก” รำเพยห

ตีหนู หนูเจ็

งนี่มันตัวซวยจริง ๆ เรียนก็โง่ สอบก็ตก เกิดมา

กับข้าวอย

ินกับข้าวของมึงกัน ไปเลยนะ ไสหัวไปเลย” รำเพยไล่ลูกส

ให้ตัวเย็นแล้วเดี๋ยวมากินข้าวกัน” รำเพยพูดจบก็เดินไปทางหลังบ้าน พอเห็นกับข้าวหอมกรุ่นในครัวที

ร็ดอร่อย น้องสาวอาบน้ำแล้วแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสะอาดสะอ้านหอมกรุ่น ในขณะที

ยประโยคเดิม ๆ ของมารดาที่ว่

้ำผัดผักและเศษผักอีกไม่กี่ชิ้นในกระทะ ใยไหมตักข้าวที่เหลือก้นหม้อใ

ไม่เคยเหลียวแล จะบอกว่าบิดารักเมียหลงเมียจนลืมแม่ก็ย่อมได

ยสะดวกเพราะอายุมากแล้ว ต้องกระถดไปมาอยู่ในกระท่อมหลังน้อยคนเดียว ต