ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ

ันมีอีกเรื่องที่

พระขนงขึ้นเล็ก

้าลึก ก่อนเงยหน้าขึ้นสบพร

อย่าได้บอกใครเรื่องที่หม่อม

ที่ยืนอยู่ข้างๆ อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง ส่วนนางกำนัลของฮองเฮาก็หันมองกันด้วยความ

างนิ่ง พระขนงขมว

งพูดสิ่งใดอยู่” พระสุรเสี

นางกำมือแน่นเพื่อระงับ

ายาทในครรภ์ของเจ้าก็คือเชื้อพระวงศ

รดูแลเป็นอย่างดี ได้รับสิทธิ์ของพระชายาส

่น นางสูดลมหายใจลึกเข้า ก่อ

ม่ต้องการพึ่งพ

นางทรงจับจ้องไปยังสตรีที่ถูกทอดทิ้งตรงหน

ารให้เขารับรู้ว่ามีทายาทกับเจ้

เขารับผิดชอบเพียงเพราะหน้าที่

“และหม่อมฉันไม่ต้องการให้ลูกของหม่อมฉันเติบโตขึ้นมาพร้

เนตรจับจ้องไปที่ไทจื่อเฟย

ยว่สั่นศีร

น เจ้ายังรั

องนางสั่นไหววูบหนึ่ง นางห

นวันแต่งงาน หม่อมฉันก็เข้าใจแล้วเพคะ ว่าองค์ชายไม่เคยเห็นหม่อมฉันอ

ม่อมฉันต้องเติบโตขึ้นมาโดยต้องรอคอย

งดูเขาเอง ให้เขามีช

งนางนิ่งนาน ก่

่น่าสนใจยิ่งนัก” พ

ข้ามิเคยได้ยินเจ้าทูลขอสิ่งใดเลย แต่วันนี้ เ

าลงอย่างเคารพ “เพคะ

นึ่งองค์ชายสามรู้ความจริงขึ้นมา

่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว “

ม่สนใ

่างไร หม่อมฉันก็ไม่

พลาง จ้องมองนางอย่างพินิจพิเคราะห

คิดว่าเราจะยอม

่าพระนางทรงฉลาดล้ำลึกและมองการณ์ไกล หากต้องการให้นางเปิดเผยเรื่องนี้

รให้เขาเรียนรู้บทเรียนนี้เพ

นึ่ง ก่อนพระนางจะหัวเราะเบาๆ “

เรื่องนี้ถูกเปิดเผย ท่านอ๋องอาจถูกบังคับให้แสดงความรับผิดชอบ และ

ต่อ “หม่อมฉันจึงขอให้พระองค์เม

่หนึ่ง ก่อนจะตรัสขึ้น

หน้าขึ้นมองพระนา

นอกหน้าต่าง พระพักตร์สงบนิ่

ังเป็นบุรุษที่เย่อหยิ่งและไม่เห็นค่าของผ

ยนรู้ว่า การสูญเสียบางสิ่งไป อาจเจ็บ

วใจของนางเต้นแรงขึ้น

งไป๋ลี่เยว่ “เจ้าวางใจได้ ข้าจะเก็บเรื่

บตานาง แววพระเนตรเย็นช

่าความรักที่เขามองข้ามไปนั้น

ค่าเจ้า เราก็จะทำ

คนอ่อนแอ แต่นางก็ไม่เคยคิดจะใช้แผ

ะบังคับให้เขากลับมาเ

ช่การบังคับ แต่เป็นการทำให้เข

“ข้าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเรา

ักอึ้งในใจถูกยกออก นางซาบซึ้งใจจนต

นจะตรัสขึ้นเบาๆ “แต่ข้าจะให้คนของตำหนักของข้าคอยดูแลเจ

มบางๆ “เพคะ หม่อม

ะพักตร์ ก่อนจะจ้อง

ี้ยงดูลูกคนเ

น้าท้องของตนเอง ร

หม่อมฉั

ายแววพึงพอใจ ก่อนพระ

นจงจำไว้ว่า ข้

่นไหว นางมิใช่หญิงอ่อนแอ แต่เมื่อนางได้รับความเมตตาจาก

ระทัยเพค

ข้าว่า เส

ะทัยเพคะ

โอษฐ์ ก่อนจะตรัสด้ว

สักวันหนึ่ง เจิ้งหยางจะเ