ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ

ดสาย ราวกับสะท้อนชะตากรรมที่กำลังเปลี่ยนไปของสตรี

หลมสูงอย่างเจ็บปวดของไป๋ลี่เยว่ดังสะท้อนอ

อ๊า

ร่างอวบอิ่มจากครรภ์ที่ใหญ่นักทำให้นางแทบไม่มีแรง

ข้อขาวซีด นางกัดริมฝีปากจนเลือดซึมออก

่านั้น” หงเหมยสะอื้นไห้ นางบีบมือนายหญิงแน่น ราวกับ

ียงโหยหวน หมอหลวงและนางผดุงครรภ์ที่ฮองเฮาส่งมาเร่งเร้าด

วออกแรงเบ่งอีกเพคะ พระองค์ต้

ของนางสะท้านขึ้นลงอย่างแรงราวก

งแผ่ว ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด ควา

สัมผัสได้ถึงแรงดิ้

ตนเองกำลังจะหมดแรง แต่หากนางยอมแพ้ตอน

องของตนเอง เปลือกตาหลับลงพร้อมสูดลมหายใจ

เจ้าเองก

ุดท้าย ปล่อยเสียงกรีดร้องอ

อ๊า

อนที่เสียงร้องไห้ของทารกน้อยจะดังขึ้

้ว” หมอหลวงหญิงประกาศด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะอุ้มท

านไปทั่วตำหนักเย็น ราวกับจะประกาศการถ

างกายถูกดึงพลังทั้งหมดไปจนหมดสิ้น แต่เมื่อ

ก ห่อตัวเขาด้วยผ้าฝ้ายเนื้อนุ่ม ก่อนจะค

ะลุออกมาจากอก ร่างกายอวบของไป๋ลี่เยว่สั่นเทา แต่เมื่ออ้อมแขนของนา

ำตาร่วงเผาะลงบนแก้มที่แดงระเรื่อข

มกอดของมารดา มือเล็กๆ ของเขาขยับไปจับ

เราะทั้งน้ำตา

ไรจะเกิดขึ้น” เขาคือลูกของนาง

้ง แต่ครั้งนี้มิใช่เพราะความเจ็บปวด หาก

รื่อจากทั้งความตื้นตันและความโล่งอก นางเฝ้าดูนายหญิงของตนผ่านคืนอันโ

านช่างงดงามยิ่งนัก” หง

อย เสียงลมหายใจแผ่วเบา และน้ำหนักอันเบาหวิวที่อยู่ในอ้อมแขนของนาง มือนางสั่นเล

าสั่นไหวด้วยความรักและคำสัญญ

ไม่มีวันถ

บาๆ บนหน้าผากเล็กๆ ของลูกชา

เลี้ยงดูเจ้าให้เติบโต

นางต้องเผชิญชะตากรรมเช่นเดียวกัน จากนี้ไป นางจะเป็นโลกทั้งใบของเขา ท่ามกลางสายฝนที่ยังโปรยปราย ต

อวังหลวง แต่ภายในตำหนักในกลับเงียบสงัด มีเพียงเ

นตรของพระนางจดจ่อกับบางสิ่ง ก่อนริมพระโอษ

งเฮาผู้สูงศักดิ์ที่โดยปกติทรงสุขุมเยือกเย็นถึงกับลุกขึ้

จะเป็นเพียงประโยคสั้นๆ แต่แววตาของพระ

ท พระชายาสามประสูติพระโอรส สุขภาพแข

ป็นรอยยิ้มที่ทั้งอ่อน

็นเรื่อง

จะกลั้นใจเอ่ยขึ้นเบาๆ “ฝ่าบาทไม่ทร

ระโอษฐ์ของพระนางโค้งขึ้น

ิตของเขาไปก่อน ให้เขาคิดว่าตัวเองเป็นอิสระ ได้เสวยสุขตา

รมทั้งปวงไปให้พ้นจากตำหนักเย็น พระโอรสของพระนาง องค์ชายสามที่พระนางเคยรักสุดห

สตรีที่คู่ควรกับตำแหน่งมากกว่าผู้ใด” พระ

บาๆ ดวงเนตรฉายแววเจ้าแผนการ ราวกับขุ

ระชายาของเจ้า แต่ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะทำลายสิ่งล้ำค่าที่สุดของเจ้า

่อเจ้าโง่เขลา ข้าก็จะ

ัดนี้มิใช่เจิ้งหยางอีกต่อไป แต

ักเย็น อย่าให้ไท่จื่อเฟย

นของข้า จะต้องได้รั

งพระนางเป็น

เสียอย่างแท้จริง วันหนึ่ง เมื่อเขารู้ว่าตนเองเคยม

งคงอยู่ แต่แววตากลับเยียบเย็น “เมื่อนั้น เขา