ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น

กจากปากและจมูกของอีกฝ่าย ขยับเข้าไปหาอย่างทุลักทุเล เขาเอ

ะ..อ

” เด็กหนุ่มผู้ไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร ร้

ไหม” ซินหูหายใจติดขัด

ดเสียงขณะมองขึ้นไปที่หน้าผา “ช่วยด้วย! ท่านอาบาดเจ็บหนัก!” เห

้องล่างอย่างมาก แต่ก็รีบค

้านล่างทันที แต่ก็สายไปเสียแล้ว เพื่อนร่วมงานของเขาไม่มีลมหายใจแล้ว เ

าลูกหาเมียเจ้า เจ้าเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ทำไมอาหู ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ อาหู เจ้าฟื้นมาเถิดนะ กลับบ้านไปพร้อมกับ

ดือนผ

เกือบสิบใบที่วาง

ว้ไม่ได้ ถ้าไม่รู้ว่าท

ามอบให้ท่านผู้เฒ่า เพื่อตอบแทนน้ำใจขอ

สายตาที่เจ็บปวด ไม่ไ

ากลับภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน” น้ำตาของผู้เฒ่าไหลลงแก้ม เขารี

ต้องต่อกระดูก ต่อเอ็น ตอนนี้แค่ขยับขาเองยังทำไม่ได้เลย เรื่องเดินยังไม่ต

ับไว้หรอก เจ้าเอาไปคืนคุณชายของเ

อบให้ท่านทั้งหมด ข้าคงนำกลับไปไม่

ื่อคิดถึงลูกชายคนเล็กที่มีนิสัยโอบอ้อมอารีม

่ เขาไม่รับของพวกนี้ไว้แน่ เพ

านี้ไม่สามารถทดแทนชีวิตของเขาได้ แต่คุณชายของข้าก็อยากตอบแทนความดีของคุณชายไป๋ ชดเชยให้ครอบค

าดน้ำตา จำใจพยักหน้ายอ

กินข้าวด้วยกันก่อนสั

ง แต่ก่อนจากไป ข้าขอไปเยี่ยมหลานของท่านสักหน่อยได้ไห

เข้าหากัน แววตาก

ถึงลูกของ

ใ

ด้อยู่ที

ีกฝ่ายพยักหน้ารับ “แบบนี้ก็สมใจพ่อนางแล้วสิ คุณชายของข้าบอก

เขา ถ้าได้ลูกสาวจะตั้งชื่อว่าซินซิน เพราะน

้าจะไปพบนางเอง” ของอีกหนึ่งหีบที่คุณชายกำชับมา ถ้าเป็นเด็กผู้ชายให้ทำเป็นของรับขวัญ แต่ถ้าเ

กับชายชู้แล้ว” ผู้เฒ่าไป๋พูดทั้งน้ำตา โกรธ

เดือดร้อนไปด้วย จึงได้แต่ทนเก็บความช้ำชอกไว้ในใ

าลูกชายคนโตจะตามหาหล

ปบอกให้คุณชายรับรู้ เพื่อให้ท่านช่วยตามหาอีกแรง ก่อนจะโค้งศีรษะกล่า

นอื่นเดินทางกลับบ้านไปก่อน ส่วนตัวเขาจะตามสืบเ