ดอกกุหลาบหน้าผาเบ่งบานท้าลมหนาว

ไม่เป็นผล จึงตะโกน

งตระกูลคอสตา พวกคุณก

ย็นชา แล้วกระชากกุญแจม

าคดีทำร้ายร่างกายโดยเจตนา หลักฐานแน่นหนา ต่อให้

องลูคากับอลีน

น้าผากยังแปะแผ่นผ้าก๊อซไว้ แต่แววตาก

เธอด้วยสีหน

ดึงไปเลย การแอบอ้างว่าเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลคอ

้ดีนะ เมื่อไหร่ที่รู้สึกสำนึกผิด เม

ีฟถูกจับกุมอย่างหยาบคายขึ้นรถตำ

งจะเริ่มต้น

ะชื้น ซึ่งภายในมีนักโทษหญิงหน

นอีฟ ก็แสยะยิ้มอย

ฟ คุณลูคากำชับพวกเราเป็นพิเ

อีฟต้องทนทุกข์กับกา

ในน้ำสกปรกที่โถส้วม จ

ีฟันที่เหลาแหลมกรี

องเธอไป ทำให้เธอ

และที่นอนของเธอไป มัดเธอกับ

งรู้เลยว่า ข้อความขอความช่วยเหลือฉุกเฉินที่ม

้นมาได้ อีฟก็ถูกทรมานจนแทบไม

น้า ดวงตาที่เคยสดใสบัดนี้กลับว่างเปล่าไ

่มุมห้องขัง พึมพำพ

ณอี

ียกเธอด้วยน

ดตัวงอแน่นอ

ไปให้พ้น！ ฉันผิด

ล้วหันไปมองลูคาท

ธอเป็นแบบนี้ตลอด ดูเหมือ

่บ้าคลั่งเหมือนเสียสติ

มที่เคยหยิ่งทะนงแล

กไปหมายจะสัมผัสเธอ แต่เธอ

พลางถอยหนีด้วยความหวาดกลัว “ฉ

ยู่กลางอากาศ ลำ

นจะพาเธ

ะแล้วยิ้มเหม

่อไป รีบโผเข้าไป

จ ราวกับเหลือเพีย

วยน้ำเสียงแหบพร่า “ฉันไม่รู

ซบอยู่ที่อกเขาเหมือนเด็กน้อย

อีกแล้ว...

แสงแดดภายนอกจ้าเสียจ

อย แล้วซุกหน้าล

บปวดที่ไม่เคยรู้สึกมาก่

าโดยตลอด ไม่เคยเป็นเหมือนนก

พึ่งพาเขาบ้าง แต่ตอนนี้เมื่ออีฟกลายเ

ขึ้นเตียงคนไข้ด้วยตัวเอง และค

ย สายตาเลื่อนลอยจ้องมองเพดาน ปาก

อไปลูบแก้มที่ผอมซูบของเธอ พร้

จากนี้จะไม่มีใครท

ั้งใจจะดูว่าอีฟบาดเจ็บตรงไหนบ้าง แต่ไม่ทัน

อลีน

่วครู่ แต่สุ

อาการออดอ้อน “ฉันรอตั้งนานแล้วนะ วันนี้คุณ

ียง เธอยังคงนอนเงียบ ๆ ราวกับ

เดี๋ยวนี้แหละ”

รั้งสุดท้าย แล้วสั่งกำชับแพท

ลเธอ

ดึก และยังพาอ

แร่บนเตียงคนไข้ แทบจ

ณดูเหมือนจะกลายเป็นคน

ใจผวาลุกขึ้นนั่ง กรีดร้องพร

ันกับลูคาอยู่ในโรงแรม ทำกันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ จ

ลือเค้าเดิม สั่นเทิ้มไม่หยุด ดวงตาที่เคยสว่างไสวดั่งด

มา... อย่

พร่า นิ้วมือกำผ้าปูเต

นมาหยุดที่ข้างเตียง มองอ

งจำได้ไหมว่าเมื่อก่อนเธอเคยยืนอยู่ข้างลูคาอย่างห

ถอนหมั้นกับเธอแล้วแต่งงานกับ

ฟไม่หยุด ลูคาก็ขมวดคิ้วก่อน

้แล้ว