icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน

บทที่ 2 มีชีวิตอีกครั้ง

จำนวนคำ:1631    |    อัปเดตเมื่อ:15/08/2025

ลูกนอนนานเกินไปแล้ว แ

กตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลแล้วแม่มาจากไหน เธอเป็นเด็

ุญธรรมอีกด้วย ลู่จื้อสับสนจนหัวแทบจะระเบิด ร่างกายก็ปวดร้าวจน

หน่อย หากท่านเป็นอันใดน้

ดขึ้นมา ยิ่งทำให้ลู่จื้

่มันเรื่องบ้าอะไร ใครแอบอ้างเป็นญาติฉัน แล

ธออยากจะส่งสัญญาณให้พวกเขารู้ว่าเธอรั

ไปอีกรอบ เพราะมันปวดหัวแทบจะระเบิดออกมา เมื่อสงบสติแล้วประมวลผลจึงรู้

น เมืองเฉียงไห่ ห่างจากเมืองหลวงนับพันลี้ (1

บคร

เปียว

เซิน ท

สียน บุ

หง สะใ

มิน บุต

หรู สะ

ู บุตรส

ตรชายจางเสีย

บุตรีจางเสี

บุตรชายจางเสี

ย บุตรชายจางห

ื้อ บุตรีจา

มเจ็บป่วยบ่อย เมื่อก่อนพ่อของนางยังขึ้นเขาล่าสัตว์หาเงิน

ือบจะพิการทำให้ไม่สามารถขึ้นเขาล่าสัตว์หรือทำนาได้อีก จึงทำให้ป้

ท่านปู่ท่านย่าไม่ยินยอม สะใภ้ใหญ่เลยขู่จะขอแยกบ้านเอง แล้วจะมีบ้านไหน

เพียงสามสิบตำลึงเงิน บ้านรองได้รับมาสิบตำลึง ที่นา

งแต่อยู่ค่อนข้างห่างไกลจากบ้านอื่น (พ่อแม่ของท่านย่ามีท

ภ้ยอมยกให้เพราะที่มันติดภูเขา เ

ทรุดโทรมเป็นอย่างมากหากพายุเข้าคงหอบบ้านไปได้ทั้งหลังแน่ ส

มแม่น้ำ พบเจอกับจางเยว่ลูกของลุงใหญ่ จางเยว่ที่หน้าตาและน

ที่ลุกหนีนั้น จางเยว่ก็เข้ามาผลักจนนางตกลงไปในแม่น้ำ ลู่เพ่

หนาวเหน็บ นางจับไข้ถึงสามวัน แม้จะตามหมอมารักษา แต่หมอเท้าเปล่าใน

ำลังยื้อชีวิตลู่จื้อยังไม่มีเวลาไปสอบถาม จางเยว่จึงหมดความร

วจนเข้าใจแล้ว ก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้ ส่ว

องวัน ร่างกายนางก็ตอบสนองได้แล้ว แต่ย

ในทุกวันมารดาจะป้อนน้ำแกงให้จึงทำให้ร่างกายนี้ไม่ได้ย่ำแย่นัก ล

ียงไม้ไผ่ที่นางนอนอยู่ เก้าอี้ที่เอ่อ... มีสามขา ใช่มันมีสามขา และมีหีบเก่าๆ

ะอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว ถ้าวันดีคืนดีนอนอยู

ามความทรงจำของร่างเดิม ตอนนี้เสียงสั่นน้ำตาค

บกรับทุกอย่าง ไหนจะดูแลท่านพ่อ แล้วมาคอยดูว่านางจะฟื

ำ” กว่าจะพูดได้ เสียงก็เ

้ต้มน้ำไหม แล้วแก้วจะบาดปากหรือเปล่า เอาวะค่อยๆ ปรับไป) นางดื่มน้ำไปถึงส

งยาให้ลู่จื้อพร้อมสายตาคาดหวังให้น้องกินลงไปเร็วๆ (ที่เขา

ำมาป้อนให้นางจึงพอจะล

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถ้าต้องตาย ก็ตายให้หมด2 บทที่ 2 มีชีวิตอีกครั้ง3 บทที่ 3 เจ้าจับปลาได้อย่างไร4 บทที่ 4 เอาปลาไปขาย5 บทที่ 5 หายไปไหนแล้ว6 บทที่ 6 เข้าเมืองขายสมุนไพร7 บทที่ 7 มิติของลู่จื้อ8 บทที่ 8 อาจารย์ข้าคือซุนหงอคง9 บทที่ 9 จางเสียนกับกู้เหลี่ยงมาหา10 บทที่ 10 ได้ซื้อที่ดินแล้ว11 บทที่ 11 หวังว่าจะจำในสิ่งที่เขียนไว้ได้12 บทที่ 12 ขาบิดาหายดีแล้ว13 บทที่ 13 บ้านท่านตาท่านยาย14 บทที่ 14 ปลูกผักในมิติจิต15 บทที่ 15 ผักของข้าไม่เหมือนที่อื่น16 บทที่ 16 เซียวซีซวน17 บทที่ 17 มาเยือนถึงเรือน18 บทที่ 18 ย้ายเข้าเรือนหลังใหม่19 บทที่ 19 เจ้าแสดงได้ ข้าก็แสดงได้20 บทที่ 20 ซื้อทาส21 บทที่ 21 เมืองเฉียนไห่ได้เว้นภาษีสองปี22 บทที่ 22 คู่ค้าให้มา23 บทที่ 23 ให้สหายโดนเสียบ้าง24 บทที่ 24 รองผู้ว่าการนครหลวง25 บทที่ 25 ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน26 บทที่ 26 หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ27 บทที่ 27 สอบผ่านถงเซิงกันแล้ว28 บทที่ 28 แคว้นฉีช่างเล็กนัก29 บทที่ 29 มาขอข้าวกิน30 บทที่ 30 เปลืองน้ำหมึก31 บทที่ 31 อารุ่ยชอบเจ้ารึ32 บทที่ 32 ได้เข้าไปโดยบังเอิญ33 บทที่ 33 ทำน้ำแข็ง34 บทที่ 34 ไยเจ้าไม่พกไว้กับตัว35 บทที่ 35 ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง36 บทที่ 36 ถึงเมืองหลวงแล้ว37 บทที่ 37 หอเลี่ยงซู38 บทที่ 38 ลงโทษเด็กดื้อ39 บทที่ 39 ถึงคราวซวยก็ซวยทั้งวัน40 บทที่ 40 นายท่านแห่งมิติจิต41 บทที่ 41 เจ้าปิดหน้าทำไม