icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน

บทที่ 4 เอาปลาไปขาย

จำนวนคำ:1602    |    อัปเดตเมื่อ:15/08/2025

ง ได้เงินสี่ร้อยสี่สิบอิแปะ หลงจู๊หานให้มาสี่ร้อยห้าส

ั้นเลวจินละ 25 อิแปะ (1จิน=500กรัม) ข้าวสารชั้นดีจินละ 40 อิแปะ

ื้อซื้อข้าวชั้นเลวสามจิน ชั้นดีสองจิน น้ำตาล เกลือ อย่างละจิน แป้งสาลีห้าจิน จ่

่งร้อยห้าอิแปะ จึงซ

ื้อหมูขายอย

ปะ มันหมูจินละสิบห้าอิแ

ิน มันหมูสามจิน กร

แล้วกัน” กระดูกหมูส่วนมากเถ้าแก่จะเก็บไว้ให้สุน

ด้แย่งกระดูกสุนัขกิน ไม

ู่จื้อจะใช้จนหมดเลยลากน้องสาวกลับบ้าน เขาคิดตลอดทางกลั

ลู่จื้อหมดแรงไปเสียแล้ว ลู่เพ่ยเลยให้น้องสาวไปพ

พียงนี้” จินหรูเห็นของที่ล

หลือขอรับ ท่านเก็บไว้ พรุ่งนี้พวกข้าจะจับปลาไปขายอีก ท่านพ่อจะได้หาหมอเสียที” ล

ยเร็วๆ” นางจินหรูยิ้มกว้างอย่างดีใจ เมื่อรู

าย่าง พร้อมข้าวสวย เป็นมื้อที่ทุกคนพอใจ ขนาดท

ลา หลุมดักปลาของลู่จื้อนั้น นางทำริมแม่น้ำที่น้ำไหลดีและเ

้ แต่พอช่วยน้องสาวขุดหลุมที่สาม หลุมที่สี่ หลุมแ

น้องสาวเขาตอนอยู่บ้านใหญ่ทำงานต่างวัวต่

ื้อเอ่ยออกมาด

ลู

ุ่งนี้เช้าค่อยมาจับปลาไปขาย”

ทั่วไปจะอาบน้ำวันละครั้งหรือไม่อาบเลย แต่น้องสาวเขาตั้งแต่หายจากไม

น พอถึงหลุมที่ขุดไว้ลู่เพ่ยถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง ปลาอย

ุดแล้วยังช่วยเหลือบ้านรองจางเสมออีกด้วย แล้วยังให้ขอยืมรถเข็นมาด้

กันมาเลย เมื่อท่านแม่เรียกกินข้าวก็ก้มหน้าแข่งกันกินทันที จากนั้นก็ช่วยกันเข็นร

จ้าสองคนจะไปไหนกัน

็ต้องบอกกล่าวกันบ้าง

ได้เล็กน้อยจึงจะลองน

้อยเจ้าก็มาขายพวกข้าถูกๆ เถิ

ให้ท่านพ่อ หากไม่พอต้องรบกวนท่านป้าช่วยออกเงินซื้อยาให้ท่านพ่อข้าด

รู้ว่าคงไม่น้อย แล้วจะ

ี่น้องก็เดินทางเข้าตั

ต๊ะลูกค้าเมื่อวานได้รับคำชมมากมายทำให้พวกเสี่ยวเอ้อได้รับร

ลยแจ้งว่าต่อไปจะนำปลามาส่งทุกสองวัน ลู่จื้อส่งเงินให้พี่ชายเ

้ท่านถึงกับตัวสั่นได้เลยรึ” ลู่จื้อส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ หากลู

ึงให้ลู่จื้อขึ้นไปนั่งบนร

สองคนหาเงินได้มากเพียงนี้ หากเป็นตอนที่จางหมินยังไม่ล้มเจ็บ เงินจากการล่าสัตว์ก็ได้มากอยู่ แต่เงิ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถ้าต้องตาย ก็ตายให้หมด2 บทที่ 2 มีชีวิตอีกครั้ง3 บทที่ 3 เจ้าจับปลาได้อย่างไร4 บทที่ 4 เอาปลาไปขาย5 บทที่ 5 หายไปไหนแล้ว6 บทที่ 6 เข้าเมืองขายสมุนไพร7 บทที่ 7 มิติของลู่จื้อ8 บทที่ 8 อาจารย์ข้าคือซุนหงอคง9 บทที่ 9 จางเสียนกับกู้เหลี่ยงมาหา10 บทที่ 10 ได้ซื้อที่ดินแล้ว11 บทที่ 11 หวังว่าจะจำในสิ่งที่เขียนไว้ได้12 บทที่ 12 ขาบิดาหายดีแล้ว13 บทที่ 13 บ้านท่านตาท่านยาย14 บทที่ 14 ปลูกผักในมิติจิต15 บทที่ 15 ผักของข้าไม่เหมือนที่อื่น16 บทที่ 16 เซียวซีซวน17 บทที่ 17 มาเยือนถึงเรือน18 บทที่ 18 ย้ายเข้าเรือนหลังใหม่19 บทที่ 19 เจ้าแสดงได้ ข้าก็แสดงได้20 บทที่ 20 ซื้อทาส21 บทที่ 21 เมืองเฉียนไห่ได้เว้นภาษีสองปี22 บทที่ 22 คู่ค้าให้มา23 บทที่ 23 ให้สหายโดนเสียบ้าง24 บทที่ 24 รองผู้ว่าการนครหลวง25 บทที่ 25 ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน26 บทที่ 26 หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ27 บทที่ 27 สอบผ่านถงเซิงกันแล้ว28 บทที่ 28 แคว้นฉีช่างเล็กนัก29 บทที่ 29 มาขอข้าวกิน30 บทที่ 30 เปลืองน้ำหมึก31 บทที่ 31 อารุ่ยชอบเจ้ารึ32 บทที่ 32 ได้เข้าไปโดยบังเอิญ33 บทที่ 33 ทำน้ำแข็ง34 บทที่ 34 ไยเจ้าไม่พกไว้กับตัว35 บทที่ 35 ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง36 บทที่ 36 ถึงเมืองหลวงแล้ว37 บทที่ 37 หอเลี่ยงซู38 บทที่ 38 ลงโทษเด็กดื้อ39 บทที่ 39 ถึงคราวซวยก็ซวยทั้งวัน40 บทที่ 40 นายท่านแห่งมิติจิต41 บทที่ 41 เจ้าปิดหน้าทำไม