สวาทหวาน

ที

ต่บอกว่าเจ้านายเราชื่อฟิลลิป” คนสวนที่ชื่อชุ

ยยิ้มเป็นมิตร เพราะเธอเองก็คุ้นเคยกับลุงภารโรงแล

้ง” คนสวนเริ่มใคร่รู้เมื

นที่แกลากลับบ้านนอกน่ะ แกไปทำงานข

ีนะลุง ฉันไม่รู้จริง ๆ” ชุ่มกล่า

าหาคุณฟิลลิ

ปส่งโรงพยาบาลเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้ปู่เขาเริ

หละอีหนู คุณเขาก

ับมาอีกเม

างมาที่เมืองไทยบ่อย ๆ เพราะทำธุรกิจกับคุณโทนี

้ไหมจ๊ะ คือเราอยากจะคืนเงิ

ฉันจะไปถามคุณผู้ชายให้ รออยู่ตรงนี้ก่

โมงหลัง

พวกเขาทั้งสองได้แต่ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้า ไม่กล้าแม้แต่จ

นทางเลยไป เดี๋ยวก็ถูกรถชนให้หรอก” ยามที่มีหน้าที

่ะพ่อหนุ่ม ลุงต้องทำยังไง

่หัวจรดเท้า “อย่าหาว่าฉันดูถูกเลยนะลุง แต่ที่นี่คือโรงแรมระดับห้าดาวเลยนะ มีแต่พวกเศร

ใ

อารมณ์มาตลกกับลุงหรอกนะ แค่

ีไม่ได้รู้สึกโกรธยามคนนี้ที่พูดจาดูถูกกัน แต่ก็

ใบหน้าบึ้งตึงค่อย ๆ มีรอยยิ้มปรากฏ ก่อนจ

ึ้นขณะที่อ่านตัวหนังสือในกระดาษ “ฉันก็อยากให้เข้าไปหรอกนะ แต่ในเมื่อรู้ว่าต

่สุดคนหนึ่ง เขามักจะสอนให้หลานสาวรู้จักการให้อภัยและมีเมตตาต่อผู้อื่น สอนให้รู้จักบาปบุญคุณโทษแล

ีก็รีบจับแขนของท่านไว้เพื่อเตือนสติ ไม่ค่อยเข้าใจนักว

มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรือยังจ๊ะห

มและสายตาลวนลามที่อีกฝ่ายมองหลานส

เม็ด พับแขนเสื้อไว้แค่ศอก ทับในด้วยกางเกงสแล็กสีดำทรงกร

ขาคือคนขับรถของฟิลลิป หยาง เธอ

รับคุณปู่ ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะครับ รู้ไหมว่าผมรออยู่ที่ล็อ

“ผมไม่กล้าเข้าไปหรอกครับคุณ เ

างนอบน้อม “เชิญเลยครับ เดินเข้าไปก่อนเลยครับเดี๋ยวผมตามไปเอง” และก่อนที่

ห้อีกฝ่ายได้เห็นชื่อของตน รู้สึกเสี

ี่ดูดีกว่าทุกกระเบียดนิ้วแบบเขา ที่มีต่อปู่กับหลา

อผมไปทำไม

อนเดินจากไปอย่างไม่แยแส ไม่บอกก็ไม่เป็นไร เ