สนมเอกอย่างข้า สง่างามเหนือผู้ใด

บานไม้ซีซานฉลุลวดลายเถาวัลย์คดเคี้ยว ด้านนอกสวนดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์เบ่

จำตำหนักเถาซู่ ปักกิ่งดอกไห่ถังใส่แจกันหลิว

รทุกคน ยกเว้นเพียงชิงหรานคนสนิทใกล้ชิดเท่านั้น กระทั่งหล

ันเข้า นางกลับยอมรับ

รากฏขึ้นด้วยเหตุใดไม่ทราบ รู้สึกตัวอี

นคนของสกุลฮวา ก็มิได้หม

ื่น ซึ่งมักเห็นชีวิตนางกำนัลประหนึ่งม

งแก้วพระราชทานล้ำค่าแตกละเอียด หากเป็นเจ้านายพระตำหนักอื่น ย่อมตัดสินโทษสถานหนัก

าเหตุนี้เอง ที่ทำให้

ซู่จึงถูกริบของพระราช

ผ่านเข้ามา เต๋อฉีไทเฮาคงหาเรื่องริบทรัพย์สิน

กล่าวได้ว่าขึ้นอยู่กับฟ้า ซ

ับสำรับอยู่หนึ่งเค่อ เมื่อเห็นชิงหรานวางสำรับพร้อมยาบำรุงครรภ์

นายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ได้แต่อมยิ้มยืนบิดตัวไปมา กล่าวเสียงค่

่นหัวคิ้ว สีหน้าเรียบ

่อมฉันจะขัดรับส

ทอประกายแสงประกายหนึ่ง ก่อนดวงแสงนั้นจะมอด

รฝึกฝนตามความทรงจำ

เป็นฉางหนิงหว

หม่นหมองน่าอาดูร ผู้คนทั่ววังหลังล้วนรอคอยสีหน้าเช่นนี้ของเมี่ยวเฟย

ื่มยาบำรุงอย่างเงียบเชียบ หลิวกูกูเหม่อมองอย

ย่างละเอียดแทน ทั้งเรื่องที่ตามหาเหว่ยผินไม่พบ ฉากวิวาทระหว่า

พระราชสำนักจึงนิ่งเฉยได้” ฮวาซิงอีหมุนถ้วยชาบน

้นั้นคือนางร้ายต

ะยะสามลี้ ต่อให้นางได้รับ

ดปรานอยู่ระยะหนึ่ง ทว่าด้วยชาติกำเนิดนี้ คงไม่อาจเลื่อนขั้นได้อี

วาซิงอีสาปแช่

คนผู้นั้น คงไม่อาจก่อเรื่องใ

ุลฮวาเป็นสกุลใหญ่ ฐานะมั่นคงดุจภูเขาไท่ซาน นางยัง

ียงด่างพร้อยนี้ ย่อมไม่อาจรับตำแหน่งสูงส่งโดยง่าย กระนั้นบรรดาขุนนางจำนวนหนึ่ง กลับไม่คิดละทิ้ง

้ถึงต้องไว้หน้า ต่อกรก

ำคัญอย่างยิ่ง เมื่อรวมกับพลังดอกท้อที่ค่อย

หายไปจนหมด สกุลนี้นี่อย่างไรกัน สมควรตายเหลือเกิน” ชิง

จันทร์แดง แล้วบิดเนื้อบนแขนชิงหรานที

ูกู ท่านลงมือห

ใครใช้ให้เจ้า

สกุลฮวาหรือสกุลซูกันแน่ ข้ากล่าวถึง

ฝีปาก กล่าวเสียงเย็นเยียบ

์เหลือบไปเห็นเงาร่างสูงใกล้เข้ามา

อนหยาบชุ่ย ซ้ำยังยกอาภรณ์ลายดอกปิ่นหยกให้พี่สาวหวง

งแกกันมากเกินไปแล้ว! อาภรณ์ที่สั่งไว้ทั้งสิบสองชุด ถูกส่งมาไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ อีกทั้งยังล่าช้

กาลตวนอู่ปีนี้ ข

างท้วมร้องไห้จนเนื้อตัวสั่นเทิ้ม

นั้น ซ่งกงกงก็ประ