ตามเธอไม่เคยทัน

ื่อน ๆ ในห้องก็

เจ้าเมิ่งเยว่ราวกับรู้สึกจนปัญญา แต่เธอก็ยังคงน

ดอาหารกำลังจะพุ่งเข้าใส่เธอนั้นเอง เธอก็

ัง

อย่างจัง เศษแก้วที่อยู่ในอาหารบาดศีรษะขอ

ย เมื่อเห็นเลือดก็ตกใจจ

ผมที่ตัดสั้นของหลินหลั่งเยี่ยนไว

่างรวดเร็ว ชายหนุ่มจึงแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาทันที มือของหลินหลั่งเยี่ยนค่อ

เขาก็ล้มลงไปนอนกับพื้นพร้อมกั

อเห็นท่าทางของหลินหลั่งเยี่ยน

กข

สดงความเย็นช

ลึงงัน แต่เมื่อได้สติกลับมา เธอก็ไม่ลังเล

ท่าสง่างาม โต๊ะเก้าอี้กระแทกเข้าที่ศีรษะของว่านเหม

กใจจนแข็งค้างไ

บข้างต่างก็พากันกรีดร้อง “ฆ่

ปแล้วเหรอ？ หลินรั่วเห

าหลินรั่วเหม

้วหรือไง？ ระวั

ชั่วโ

ำงานของผ

่มคนหลายคนนั้นจึงถูกเรียกม

ยังปวดระบมไปทั้งตัว เจ้าเมิ่งเยว่ก็โกรธแค้นมากเช่

ี๋ยวนี้！” ผู้อำนวยการตกใจมาก ไม่คิดว่า

ชีวิตไปแล้วค่ะ ตอนนี้เธออาศัยอยู่บ้านเมิ่งเยว่อย่างหน้าด้าน

ยี่ยนตั้งแต่หัวจรดเท้า และถามขึ้นด้วยน้ำ

กเรา แถมยังทำร้ายพวกเราจนเป็นแบบนี้อีก！ ผู

บด้วยเสียงน้ำเย็นชา “อีกอย่าง ฉันทำร้ายพวกเธอเหร

ดจาเห

้อำนวยการ “ผู้อำนวยการคะ

งียบไปชั่วขณะ ว่านเหม่ยเล่อกัดฟันกรอด “เป็นเพราะพวกเราก

เศษแก้วลงไปน่ะ？” หลินหลั่งเยี่ยนกล่าวอย

รศัพท์มือถือออกมา และ

หมยกินข้าวกล่องที่มีเศษแก้วผสมอยู่เข้าไป สุดท้าย ทั้งปา

ปนกับเสียงร้องไห้ของหลินรั่วเหมย

อพบในโทรศัพท์มือถ

งไร้จิตสำนึก

งเปิดปากพูด “ผู้อำนวยการคะ การกระทำของเหม่ยเล่อไม่ถูกต้องจริง ๆ ค่ะ ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงนะคะ แต่

ั้นเหรอ？ ถ้างั้นฉันจะโพสต์วิดีโอนี้ลงบนอินเทอร์

่ได

งโรงเรียนนะ！ ในเมื่อพวกเธอเป็นแค่นักเรียนที่ทะเลาะกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำไมต้องทำให้เป

จ “ได้ยังไงกันคะ？ เธอทำร้ายพ

จ็บไปทั้งตัว จะทนกับ

ก็คิดเช

้อำนวยการ “ผู้อำนวยการคะ พ่อของฉันกำลั

ด แต่การกระทำของเธอในครั้งนี้ร้ายแรงเกินไปแล้ว ถ้าเธอไม่ขอโทษพวกเขา ก็เชิญลาออกไปซะ！ ต่อให้เธอจะโพสต์วิดีโอลงบนอินเทอร์เ

บกลอกเส

าทำไมน้องสาวของเธอถึงได้ถูก

ารมหาวิทยาลัยชั้นนำ ก็ล

่อายอย่างแก มาเกาะอาศัยอยู่ในบ้านของเมิ่งเยว่ ให้พ่อแม่ของเมิ่งเยว่เลี้ยงดูแก แล้วยังกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้อีก แกนี่มันต่ำทรามเข้าก