ตามเธอไม่เคยทัน

ลินหลั่งเยี่ยน แต่เธอกลับทำเป็นไม่เห็น ก

ั้นเหรอ？ ไม่ได้สั่งสอนแกไปพักเดียว แกก็ลืมไปแล้วเหรอว่าแกเป็นสุ

ได้ออมกำลังเ

ย เท้าของเธอก็เฉียดผ่านไป ว่านเหม่ยเล่

ฝ่ามือเข้าใส่ใบหน้าของเธอ แต่หลินหลั่งเยี่ยนก็ถอยหลังอย่างแผ่วเบา แต่ว

จ” เสียงของหลินหลั่งเยี

าลงมืออีก ได้แต่เอ่ยสั่งเสียงเข้ม “แกยังยืนนิ่งอยู

กลับมา งั้นก็ต้องมาเป็น

ตาของหลินหลั่งเยี่ยน แต่บนใบ

ก็ปรายตามองเธออย่างเหยียดหยาม “ไม่ได้เจอกัน

ีถัดม

ก...

ะพบว่ามันไม่มีความรู้สึกใด ๆ เลย ใบหน้าของเธอซีดเผื

่วมชั้นต่างก

นอะไรหรือเปล่า？ ร

อาจารย์

ขาเดินเข้ามา เหล่านักเรี

ว่านเหม่ยเล่อไว้ และบิด

่ยเล่อกรีดร้อง

จารย์ขมวดคิ้วมุ่นข

ก่อนที่จู่ ๆ จะพบว่าขาของเธอกลับมาขยับได้อีกครั้งแล้ว ว่

้วพลางกล่าวว่า “ฉันขอเตือนพวกเธอไว้เลยนะ ปกติพวกเธอทำอะไรกันฉันไม่สน แต่วันนี้เราจะต้องคัดเลือกค

ี้ฉัน……” ว่านเหม่

นเถอะ” เจ้าเมิ่งเยว่พูดขึ้น เธอรู้สึกว่าว่านเหม่ยเล่อไม่รู้จักกา

ลังรังแกหลินรั่วเหมย ว่านเหม่ยเล่อรู้สึกอัดอั้นจนพูดไม่ออก

องมองหลินหลั่งเย

ยนเริ่

ยของคาบเรียน อาจารย์ท่

ุกคนต่างก็รู้สึก

เปล่านะ ถ้าได้เป็นตัวแทน ก็จะไ

ง ๆ เลยนะ เมิ่งเยว่ ถ้าเธอมีชื่อเสียงแล้ว ห้ามลืมพวก

ย่างอ่อนโยนและเป็นมิตร “

ป็นไปได้ที่จะเชิญอาจารย์ ly มา

กลับพากั

ลาดใจเล็กน้อย ดวงตาพลั

นเลิศ ผลงานเพลงเต้นรำหลายเพลงที่เธอปล่อยออกมาล้วนโด่งดังไปทั่วโลกออนไลน์ และถูกยกย่องให้เป็นตำรา

เยว่ฉายความมุ่งมั

มยเต้น ดูเหมือนจะใช้ได้เลยน

ศษสวะชัด ๆ หลินรั่วเหมย แกจะยืนบื้ออยู่ทำไม ยังไม่รีบไ

นพยักหน้า และเ

ยวและสูงโปร่ง แม้จะหลังค่อม

อิจฉาและรังเกียจมากยิ่งขึ้น นังแ

รงอ

หาร หลินหลั่งเยี่ยนก็ได้ตักอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว เธอมอง

อกรุ๊ป นับเป็นทายาทรุ่นที่สองท

ือ หลี่คังถิง เรียนเอกประพันธ์เพลง มาจากครอบ

สองคนก็เป็นสมุนต

ว่าอาหารมื้อนี้ค่อนข้างแพงเลยทีเดียว “นังสารเลว แกไ

ดเร็ว เพราะถึงยังไงหลังจากการเต

หม่ยเล่อพลันสำลักเลือดออกมาทันที ขณะที่เธอกลืนลงไป ดูเหมือนจะมีเ

น！” ขณะที่พูด พวกเขาทุกคนรู้

มองไปทางหลินหลั่งเยี่ยนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

ย แกคิดว่าแค่เมิ่งเยว่ให้อภัยแก แล้วพวกเราก็จะใ

ใส่หลินหลั่งเยี่ยนทันที ชายหนุ่มสองคนที่อยู่ข้าง