จากเถ้าถ่าน: โอกาสครั้งที่สอง
/0/29192/coverbig.jpg?v=4f97d0ba3122519cfa67278a872ca44d&imageMogr2/format/webp)
ก การแต่งงานของเราควรจะเป็นการผนึกสัญญาที่สมบูรณ์แบบสำห
โอศิลปะที่กำลังถูกไฟเผาพร้อมกับจูลี่
ฉันสำลัก ผิวหนังของฉันร้อนผ่าวจากคว
งความหวาดกลัวจอมปลอม “มันอันตรายเกิ
งเขาเต็มไปด้วยความสมเพชที่กรีดลึกยิ่งกว่าเปลวไฟใดๆ
ญญาว่าจะปกป้องฉันเสมอ กลับยืนมองฉันถูกเผาทั้งเป็น ความรักที่ไม่มีเง
เอง ในอีกหนึ่งชั่วโมง ฉันมีนัดประชุมคณะกรรมการของครอบครั
ที
มการตระกูลอัครโยธินถูกผลักเปิดออกอย่างแ
ียว ปราศจากเครื่องสำอาง และดวงตาที่เคยอบอุ่นอ่อน
๊ะ ที่ซึ่งพ่อของเธอน
งการถอนห
พูดคุยแผ่วเบาเกี่ยวกับเรื่องการควบรวมกิจการที่กำลัง
งเธอ “พราว ลูกพูดเรื่องอะไรกัน? อย่
าดสายตามองสมาชิกในครอบครัวที่มาชุมนุมก
อพูดเสียงดังขึ้น “นี่มันคือเรื่องการควบรวมกิจการ
ม่เรื่องที่พวกเขาลักลอบคบหากัน การเผชิญหน้าครั้งนั้นบานปลายจนน่า
ว่างเปล่าที่มืดมิดและเงียบงัน จนกระทั่งเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงของตัวเองเมื่อเช้านี้ แสงแดด
้อนที่แผดเผาผิวหนัง เธอจำได้ว่ากรีดร้องเรียกภา
ะของเธอ ใบหน้าของเขาสว่างวาบด้วยแสงจากเปลวไฟ
ยฉันด้วย!” เธอเคยกร
วามหวาดกลัวจอมปลอม “ภาคิน มันอันตรายเ
าของเขาเต็มไปด้วยความสมเพชที่กรีดลึกยิ่งกว่าเปลว
ั่นคือราคาของความอ่อนโยนของเธอ นั่นคือร
ด น้ำเสียงของเธอยังคงสงบนิ่ง
ยใจดังขึ้นจา
ร้เดียงสาของเธอเริ่มมีน้ำตาคลอ “พี่พราวคะ พูดแบบนี้ได้ยังไ
ัน” พราวตวาด ในที่สุดน้ำเสียงขอ
ล้ว!” คุณไพศ
ในครอบครัวนี้เสมอ “คุณภาคินเป็นห่วงพี่พราวมากเลยนะคะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ เขาโทรมาทุกชั
กมา สีน้ำมันนั่น ใ
พชรหายากใ
” ดวงตาของพราวล็อกอยู่ที่
ฉัน...ฉันไม่เข้าใจ
วหยิบกล่องกำมะหยี่เล็กๆ ออกมา เธอโยนมันลงบนโต๊ะ ม
ยคอเส้นหนึ่ง เป็นสายสร้อยเงิ
ี่แล้วเป็นของขวัญวันครบรอบ”
อกมาแล้วโยนลงบนโต๊ะข้างๆ กล่อง ห
ทิตย์กำลังตกดินอยู่ข้างหลัง แขนของภาคินโอบรอบตัวจูลี่
เงินบางๆ พร้อมจ
ส้นที่อยู่ในก
ออกแบบมาเพื่อพราวคนเดียว” พราวพูด น้ำเส
ล ราคาเจ็ดพันบาท พราวเช็คดูแล้ว ส่วนเส้นที่จูลี่
นจากนิ้ว กระทบกับโต๊ะดังแกร๊ง
ว่ามันเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่พิเศษของเขา การตระห
ประตูก็เปิ
ผมของเขายุ่งเล็กน้อย เนคไทคล
ยุดพูดเมื่อเห็นบรรยากาศในห้อง เขาเห็นรูป
งจริงนะ” เขาพูด น้ำเสีย
ถาม “อธิบายว่าสร้อยเ
ลี่ก็ร้องออกมาเบาๆ เธอโง
...เวียนหั
จูลี่ ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเขาเป็นของจริงแล้
ประคองเธอไว้ขณะที่เธอทรุดตัวล
าวเห็นมานานหลายปี เขาไม่ได้เหลือบมองคู่หมั้นของเขาเลยแม้แต่น
ายในใจของพราวก็มอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านที่เย
ช่แค่ถูกต้อง แต่มันจำ
งเธอดังก้องกังวานด้วยความเด็ด
บหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและ
้าสาวจากตระกูลอัครโยธินเพื่อผนึกการควบรวมกิจการ ก็ให้พวกเข
องลูกสาวไปยังภาพที่ภาคินกำลังวุ
ิ” เขาพูดตะกุกตะกัก “ทุก
แม่ของจูลี่ เสนออย่างราบรื่น “ช่วงเวลาให้ใจเย็
าห์เพื่อลืมการถูกเผาทั้งเป็น หนึ่งสัปดาห์เพ
งสัปดาห์ก็ม