ผู้ถูกทอดทิ้ง, ผู้ไม่อาจหยุดยั้ง

็ได้เรียนรู้ว่าที่ของฉันอยู่ตรงไหน ฉันเป็นแค่ม้างานที่ต้องหาเงินมาจ่ายค่าชีวิตสุขสบายของคริส น้องสาวฝาแฝดผ

นพ่อแม่ของฉันวางแผนกับพ่อแม่ของเขา พวกเขากำลังจะให้เจสันแ

หน้าทุกคน เจสันคุกเ

ท์ของฉันก็สั่นพร้อมกับข้อความจ

ริง การตามหาฉันเจอเป็นความผิดพลาด ฉันเป็นแค่ความน่าอับอายที

นไดแล้วกรีดร้องว่าฉันผลักเธอ พ่อทุบตีฉั

าถึงว่าฉันเป็นคนทำร้ายร่างกาย พวกเขาอยากจะลบฉันให้หายไป

ที

กทึกจากสวนสนุก ตอนนั้นฉันสี่ขวบ สิบปีต่อมา ชีวิตของฉันคือสถานสงเคราะห์ คือบ้านที่ไม

รัววั

ปี ฉันเอาเงินทุกบาททุกสตางค์ที่หามาได้จากงานสองแห่งของฉันให้พวกเขา หวังว่าจะซื้อใจพวกเขาได้

กรักคนโปรด คนที่ไม่เคยหลงหายไปไหน เธอเรียนมหาวิทยาล

ัน แฟนของฉัน เขาใจดี หรืออย่างน้อยฉันก็เคยคิดแ

ีเงินและรอยยิ้มที่สมบูรณ์แบบ พ่อแม่ของฉันเองก็อยู่ที่นี่ กำลังพูดคุยสังสรรค์กับคนอื่นอย่างง่ายดาย ฉัน

คอยเติมแชมเปญให้แก้วไม่เคยพร่อง ฉันพยายามสบตาเจสัน แต่ดูเห

ก้วเพิ่ม และฉันก็ได้ยินเสียงของพวกเขา คุณอลิสา แม่ของฉัน

ยนะ มีความทะเยอทะยาน เหม

แก้วที่หนักอึ้งในม

อาทิตย์ พ่อของฉันพูดขึ้น เสียงทุ้

ิม “แต่เราก็เกลี้ยกล่อมเขาได้ หนูคริสเป็นลูกสะ

เอง แต่พวกเขาไ

องเจสันถาม น้ำเสียง

ฟย์หรอกค่ะ ชีวิตแก... ลำบากมาเยอะ เดี๋ยวแกก็เข้าใจเอง แกไม่ค่อยเหมา

เสียงเด็ดขาด “เจสันรู้ว่าคริสคือตัวเลือกที่ถูกต

ในลำคอ ฉันขยับตัวไม่ได้ ทำได้แค่ฟังพวกเ

ยิ้ม เป็นรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี ซึ่งตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่ามั

ยับอยู่ใต้แสงไฟในงานเลี้ยง เธอดูเหมือนฉันทุก

งเขาดังก้องผ่านลำโพงให้ทุกคนได้ย

ึกก้อง ฉันยืนอยู่หลังพุ่มไม้ ตัวแข็งทื่อ มองดูชีวิต

ในมือลื่นหลุด แก้วแตกกระจายเกลื่อนบนพื้

ครสังเ

ี่สมบูรณ์แบบ พ่อแม่ของฉันสวมกอดกับพ่อแม่ของเจสัน

เป๋าฉันสั่น ข

นเถอะ พ่อแม่พี่คิดว่าน

่ลบประวัติศาสตร

ง หนีจากเสียงหัวเราะ หนีจากโลกที่สมบูรณ์แบบและปรุงแต่

มงต่อมา กุญแจของฉันขูดกับรูกุญแจ ห้องนั่งเล่นมืดสน

ทางเดิน ใบหน้าแดงก่ำด

ยิ้มของท่านมาไม่ถึงดวงตา “พล

กเขา เธอคงยังฉลองอย

องพวกเขา การหักหลังที่เลื

ันพูด เสียงเบาจน

นอาทิตย์หายไป “

ด สำหรับค่าเทอมของคริส สำหรับรถของเธอ สำหรับบ้า

สาระน่าเฟย์ นั่นมันส่ว

เราะขมขื่นหลุดออกมาจากปาก “ครอบครัวที่

มาข้างหน้า เขาเป็นคนตัวใหญ่ และเขาก็ใช้ขนาดตัวเ

นคำ คำพูดนั้นรสชาติเหมือน

สาพูด เสียงแหลมและโหดร้าย “เราให้บ้านแกอยู

นม้างานให้พวกคุณเหรอ? ที่ต้องนอนในห้องเล็กที

งเป็นความภาคภูมิใจของเราตลอดมา แต่แกเป็

าดที่ทำหนู

แกเจอต่างหาก” ผู้พัน

ลึกๆ แล้วพวกเขารักฉัน ที่พวกเขาเป็นแบบนี้ก็แค่... มีข้อบกพร่

สิ้นสุดลงหลังจากผ่านไปสองปี พวกเขาเดินหน้าต่อไปแล้ว พวกเขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตที่สมบูรณ์แบบก

้าฝันถึงพวกเขา พวก

วกับภูเขาไฟ มันเป็นไฟร้อนแรงที่ชำระล้าง เผาไ

สียงสั่นเทาด้วยความเดือดดาล “พว

อลิสาซีดเผือ

เราะที่บ้าคลั่งและแตกสลายดังออกมาจาก

งท่านกลายเป็นหน้ากากแห่งความโกรธเกรี้ยวที่เย็นชา “คริสต้องการ

นูให้น้อง” ฉันกระซิบ

่ายๆ ราวกับว่ามันเป็นธุรกรรมทางธุรกิจ “มัน

เขาอยากใ

เขาไม่ใช่พ่อแม่ พวกเขาคือเจ้าของชีวิตฉ