เมียน้อยของอัลฟ่าของฉัน หลุมศพไร้ชื่อของลูกชายฉัน

งของศ

ีศาจตัวน้อย...ก็วิ่งมาหาฉัน เขายิ้มหวานจนน่าคลื่นไส้ แล้วจ

งออกมา ผลักเขาออกไปตามสัญชาตญาณ เขาสะดุดถอยหลังแล้วล้มลงกั

นู!” เขาร

!” หล่อนร้องไห้ พลางจ้องมองฉัน “ทำไมทำแบบนี้? แค่เพ

ายุ เขาไม่ได้มองรอยกัดบนแขนของฉันด้วยซ้ำ เขามอ

ของอัลฟ่า ฉันรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของฉันเกร็งแข็ง ขากรรไกรของฉันขบกั

งเขา แล้วเดินจากไป ทิ้งให้ฉันยืนอยู่ตรง

้ ฉันรู้สึกได้ผ่านพันธะคู่ครอง การสั่นสะเทือนที่น่าคลื่นไส้อย่างต่อเนื่องของความสุขสมของเขากับหล่อน เครื่องวัดอัตราการเต้นของหั

ลังใหญ่ที่ว่างเปล่าหล

งของฉัน...สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของฉัน...และเริ่มทำลายมัน เขาทึ้งหนั

บี้ยวด้วยความอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัวในเด็กที่ยังเล็กขนาดนี้ “แกมันก็แค่ห

ลงกับพื้น พลังงานของฉันหมดส

ดออก แม่ของทยากร...อดีตลูน่า...บุกเข้ามา ใบ

ขนฉันแล้วกระชากฉันขึ้นมายืนอย่างหยาบค

ง ครวญคราง ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ไลลาอยู่ที่นั่น ใช้ผ้าเย็นซ

จอมปลอม “อย่าให้เธอแตะต้องผม!” เขากรีดร้อง “เธอเ

แม่ของทยาก

ชายกลับคืน ขาของเขาเต็มไปด้วยรอยแดงและตุ่มพอง “เขาบอกฉ

ดีว่าทำให้เกิดปฏิกิริยาทางผิวหนังที่เลียนแบบรอยไหม้หรือแผลจากความเย็นจ

องจาก “หลักฐาน” บนขาของนภัทรมายังใบหน้าของฉัน ดวงต

ไม่สงสัย เขาแ

้ว ศิรินภา” เขาพูด เสียงของเ

องคนปรากฏตัว

ขังเธอไว้ในนั้น บางทีการได้อยู่กับน้ำสักพักอาจจะช่

ำตาย...สถานที่แห่งความบอบช้ำทางจิตใจที่ลึกที่สุดและมื