เจ้าสาวหนี พบรัก

มเปราะบางทางอารมณ์” ของฉัน ขณะที่มาร์ค คู่หมั้นข

ต่อฉันเหมือนตุ๊กตาแก้วที่เปรา

้าสู่พิธี ฉันบังเอิญได้ยินพวกเขาคุ

รื่องยาที่วางแผนจะแอบ

เพื่อระงับ “อาการ

ได้ ก่อนจะส่งฉันเข้านอนด้วย

งานของฉันเป็นป้าย “สุขสันต์วันเกิด” ที่ซ่อนไว้ และเปลี่ยนง

่งานเปิดตัวที่น่ารำคาญสำหร

มากมาตลอด เพราะฉันรู้ส

พวกเขาไม่ใช่แค่ไม่สนใจฉัน แต่พวกเขากำลังว

ทิ้งของขวัญชิ้นสุดท้าย

นากิจโภคิน พร้อมกับคำว่า “ทางออกท

ีทระดับห้าดาวด้วยเท้าเปล่าและชุดคลุมผ้าไหม เดินออก

งฉันคือที่อยู่

ที

ับเจ้าสาวคือเสียงที่ดัง

ดหวัง อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานจนเลี่ยนของดอกลิล

งแรมแกรนด์วิริยา กรุงเทพฯ คึกคักมีชีวิตชี

นเต็มตัว เหมือนคนแปลกหน้าในช

ปักลูกปัดอันประณีตสะท้อนแสงแตก

ูรณ์แบบสำหรับเจ้

ไม่รู้สึกแบบ

้ แคลร์ แค่ห

ะซิบที่บ้าคลั่งในความส

าเบิกกว้างและใบหน้าซีดเผือดภายใต้

ก เหมือนนกที่ตื่นตระหนกติ

ามสุขที่สุดในชีวิตของฉ

์ค คู่หมั้นของฉัน และไอริณ

เกลี้ยงที่ถูกหย่อนลงมาทีละก้อนใน

ยใจเลยนะลูกรัก สวย

นุ่มนวล ชุดของท่านเป็นผ้าชีฟองสีเทาอ่อน ท่าน

ไม่เคยเลยในช่วงหลายปีที่ผ่

อย่างดีของท่าน จัดปอยผม

สึกเหมือนการประเมิน การตรวจสอบคุณภาพ

ดงให้ท่านเห็นว่าท่

ตอบกลับไปได้แค่นั้น เส

าสะท้อนของตัวเอง “เจ้าสาวทุกคนก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ พยายามผ่อนค

สะด

แอทแทค เพราะทนฝูงชนและแรงกดด

่า ‘อาการสะดุด

นเรียกมันว่า

’ ของฉันราวกับว่ามันเป็นโรคเรื้อรังที่รักษ

ิตย์ที่ครอบครัวของฉันดูเหมือนจะ

ง่ายดาย เปล่งประกาย เป็นแม่ของเด็กชายน่ารักชื่อลีโ

ญ รอยยิ้มของเธอสดใสแ

ำเสียงหวานปานน้ำผึ้งเคลือบยาพิษ “มา

ใบหน้าของฉัน และฉันก็รู้สึกร้อนวู

นปรารถนามาตลอด ผู้หญิงท

นแก้วฟลุตให้ ฟองอากาศเต้นระริกอย่าง

ล้ว คำ

เหมือนกา

่านหันมาหาฉัน “เอาล่ะ แม่จะไปตรวจความเรียบร้อยขั้นสุดท้ายกับผู

ิ้งให้ฉันอยู่ในความเงียบที่

่าเธอกำลังมอง

อกความลับ “หลังจากวันนี้ ทุกอย่างก็จะเข้าที่เข้าทางเสียที เราจะได้จัดงานฉลองวันเ

องฉัน

่งงานของฉันจัดท

ัยว่าพวกเขาวางแผนจะ

้นะ ไอริณ” ฉันพูด เสีย

สิ ยัยโง่ ฉันก็แค่หมายถึง... พอเรื่องวุ่นวายพวกนี้จบลงน่ะ มาร์คเครียด

ขากังวลเรื่อ

ังก้องอยู่

ป็น โครงการหนึ่ง ป

เขากำลังได้ตุ๊กตาที่สวยงามแล

ตูเข้ามา ใบหน้าของเขาเป็นหน

โด้ ผมสีเข้มของเขาจ

ะสายตาของเขากวาดไปรอบ

่นี่เอง” เขาพูด คำพูด

ก้มฉัน ริมฝีปากขอ

ราคาแพงและกลิ่นเหง

คุณนายเดชาภิ

อย “เมื่อกี้ไอริณพูดว่า...เรื่องห้อ

งเขาชะงัก

ยวาบผ่านใบหน้าของเ

อริณ ซึ่งเพียงแค่ยักไ

ันเย็นเฉียบ นิ้วข

ไม่ใช่วันนี้ คุณกำลังคิดมาก

กมาอย่างสิ้นหวัง “มันรู้สึกเหมือนทุกคนมองทะลุตัวฉันไปหมดเลย

าที่ฉันกำลัง ‘ทำตัวยาก’ “คุณเครียดเกินไป มันเป็นเพราะความเครียด ทำไมคุณต้

ันเป็นเครื่อ

ฉันให้กลายเป็นการกล่าวหา ทำให้ฉ

ผล มันเป็นความไม่สะดวกสำ

ฉัน แรงขึ

ล้วก็เดินเข้าพิธีไป

ต่อสู้เหือดหายไป ถูกแทนที่ด้วยค

ไป ทิ้งกลิ่นโคโลญจน์และ

ฉันเป็นครั้งสุดท้ายก

นพิธีนะ” เธอพ

ครั้ง ความเงียบก็กล

บตามันกลับเข้าไปอย่างแรง ปฏิเสธที่

ดียวของฉันน

ป๋าคลัตช์ใบเล็กประดับลูกปัด

่าเป็นของฉันอย่างแท้จริงในวันนี้

ที่เคยมองเห็นฉั

ตาที่เปราะบาง แต

น และการสูญเสียนั้นยังคงเป็น

บตัวล็อก นิ้ว

่อยู่

่เย็นเยียบและแหล

เป๋าลงบนเก้าอ

กระจกพกพา...

ันไปไว้

ว่าแพ็คม

โบราณเล็กๆ ที่ท่านทิ้ง

ว้ในกระเป๋าเดิน

สื้อผ้า ชุดคลุมผ้าไ

ละดึงกล่องไม้ซ

นเคยและปลอบโยน

สมอของฉันในทะเลแห่งคว

ยกฝ

ไม่ได้อย

องฉันห

ย่างอื

่บุรอง ที่ที่ฉันไม่เค

นเทาขณะที่ฉัน

หมที่ซีดจาง มีนาม

านหนา ตัวอักษรเป็นฟอ

คิน ธนากิจ กรุ๊ป

พับเล็กๆ หมึกจางไปแล้วแ

มของท่านเป็นเหมือนเงาจากช

ั่นขณะที่ฉ

็นเหมือนเชือกชูชีพ

ี่ลูกพร้อมจ

ลงมาบนการ์ด ทำให้ชื่อท

น ธนาก

าเป็นใคร แต่คุ

ทิ้งสิ่งนี

หนี

ลัวและน่าตื่นเต

อกต

่ฉันรู้สึกถึงประกายของบาง

ๆ ที่อันตรายในควา

แห่งคว