งานวิวาห์ของฉัน ไม่ใช่กับเธอ

ของพิม

ี่เยือกเย็น ฉันนั่งริมหน้าต่าง สวมหูฟังตัดเสียงรบกวน จ้องมองออกไปที่ก้อนเมฆที่ทอดยาวสุ

องเขาขมวดด้วยความกังวลที่เกือบจะน่าขบขัน เขาคุ้นเคยกับการให้อภัยของฉัน การยอมจำนนใ

เขาพยายามพูด เสียงข

ไม่

้อนรับบอกว่าเราน่าจะล

แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินเขาผ

งุดหงิด เขาเอื้อมมือมาดึงหูฟังข้างหนึ่ง

น้าของฉันเรียบเฉยเหมื

ชีวาของฉัน เขาทรุดตัวลงนั่งบนที่นั่ง หน้าของเ

านที่ทันสมัยอย่างน่าขันของหาดป่าตอง วันหยุดสุดสัปดาห์ทั้งหมดนี้เ

ามเงียบที่ตึงเครียด “แผนทั้งหมดส

เขาอาจจะสารภาพในวินาทีสุดท้าย ว่าเขาอาจจะแสด

ย่างเรียบร้อยดี คุณก็รู้ว่าผมเชื่อการตัดสินใจของคุณใน

ิ้งไปแล้ว งานแต่งงานที่เขาขโมยไปจากฉัน ความไว้วางใจที่ฉันเคยให้เขาอย่างอิสระถูกใช้เป็นอาวุธ

ข็งกร้าวก่อตัวขึ้นลึกในกระดูกของฉัน ทำให้รอย

าฉันรู้เรื่องการเปลี่ยนสถานที่จัดงานแล้ว เขาคงกำลังซ้อมข้อแก้ตัวของเขาอยู่ วางแผนว่าจะทำให้เร

ัตเตอร์ครีม บนแท่นกลางห้องมีเค้กตัวอย่าง เป็นผลงานชิ้นเอกของฟองดองสีขา

สแชมเปญขึ้นมาที่ริมฝีปาก เสียงท

! บังเอิญอะ

หลอนที่ติดอยู่ในฝันร้ายของฉันตอนนี้ เธอเดินกรีดกรายเ

ราเคยมาที่นี่หลังจากงานเปิดแกลเลอรี่ครั้งนั้น ค

้ง ชิ้นส่วนชีวิตที่ซ่อนเร้นของพวกเขาอีกชิ้น ถูกท

อนนี่พูดอย่างร่าเริง ไม่สนใจท่าทีที่แข็งทื่อขอ

วางส้อมลง “ไ

ิคะ” เธอยืนกราน ก

ย่างจงใจ “ฉันเล

าของเธอคลอไปด้วยน้ำตาจระเข้ “โอ้...ฉัน...ฉัน

ินก็ยื่นออกไป มือของเขาคว้าข้อมือของเธอไว้ “

าแข็งกร้าว “คุณเป็นอะไรไ

ิมว่า “อีกอย่าง คุณควรจะชินกับการมีเธออยู่รอบๆ

ขและอนาคตของฉันอย่างเป็นระบบ กำลังจะยืนอยู่ข้างๆ ฉันในขณะที่ฉันสาบานจะใช้ชี

ันทวนคำพูดนั้น รส

ฉันพูด น้ำเสียงของฉั

งมองฉัน ตะลึงกับการยอ

ิน บางทีมันอาจจะมากเกินไปนะคะ ฉันไม่อยากจะรบกวน...

นเจ้าของ เขาจูบหน้าผากของเธอ เป็นท่าทีที

ัน “เห็นไหมพิมพ์ มันยากตรงไหนกัน คุณทำตัวหงุด

รัก อย่าอารมณ์เสียสิคะ เธอแค่

ความรู้สึกที่เปราะบางของคุณ” เขาโบกมือไปมา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความดูถูก “คุณจะเลิกเล่นบทนางเอก

ะน่าอึดอัดปกคลุมไปทั่วร้านเ

องฉัน การเปลี่ยนแปลงที่ถาวรของประสาทสัมผัสของฉัน สำหรั

พบแพทย์จักษุวิทยาทางระบบประสาทอย่างเร่งด่วนเมื่อฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับจุดบอดที่น่ากลัว ฉันต้องนั่งแท็กซี่ไปคนเดียวด้วยความหวาดกลัว เขา

ังอยู่ในกระดูกของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกหนักอึ้ง ฉัน

ี่ต้องปล

ร ทิ้งให้พวกเขายืนอยู่ตรงนั้น พันกัน

นไปหาเจ้าของร้าน บังคับหัวเราะ “ผู้หญิ

้น ริมฝีปากของเขาแตะที่ผมของเธอ ฉันเห็นภาพทั้

ในมือ ข้อความยาวเห

มกำลังเจออยู่ ผมกำลังพยายามจัดการผู้หญิงที่สำคัญสองคนในชีวิตของผม คุณต้องเป็นคนที่สงบและ

พูดเหล่านั้นเป็นเหมือนบทสรุปที่สมบูรณ์แบบ

จัดการผู้หญิง

และเชื่องช้าแผ่ไ

อง คิน ฉันคิด ฉันจะเอาผ

ิมเต็มในอกของฉัน เป็นครั้งแรกในรอบห้าปีที่ฉันกำลังเดินจากเขา