พ่อสื่อ

ven Restaurant

ปเมืองนอกไม่ลาน้องสักคำ อีกอย่างนะมึงก็ทุบบ้

ะเทศกะทันหัน แม้จะต้องไปนานหลายปีก็ตามแต่เขาก็ยังไม่ลืมพอใจ เขาจงใจทุบบ้านทิ้งแล้วสร้างสวนสาธารณะ เพื่อใ

ก็ทิ้งทุกอย่างไปต่างประเทศเพื่อทำธุรกิจของพ่อ ควบคู่ไปกับการทำธุรกิจของตัวเองไปด้วยจนได้ดิบได้ดีมาจนถึงทุกวันนี้ มีบ้างที่เขาจะให้ลมหนาวช่วยแวะด

ตยิ่งสวยวะ เสียดายเนอะ

ี่ และคุยโทรศัพท์กับสาวที่เพิ่งไปกินตับมาในช่วงดึกอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้าน อยู่ๆ ก็มีเด็ก

อเข้มอย่างพอดี จมูกเธอโด่ง และปากเธอเล็ก สองแก้มมีแต่คราบน้ำตาน้ำมูกผสมกัน ผมเผ้าของเด็กน้

ยสิ เดี๋ยวก็เป

อน ตอนแรกที่เห็นเธอวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาในเขตบ้านของเขาก็ว่าจะว่ากล่าวตักเตือนเธอสักหน่

ก เขาก็คิดเอาเองว่าที่เธอไม่บอกเพราะมันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เด็กน้อยคนนี้วิ่งหน้า

แฮ่ก

เข็ม

เข็ม

วิ่งเข้ามาใกล้เขาเรื่อย เขาหันไปเห็นสภาพของเด็กน้

มเนื้อตัว

ังติดกระดูก ร่างกายของพอใจฟกช้ำไปทั่วตัวจนเข็มทิศเองยังอดสงสัยไม่ได้ พอใจไม่ค่อยเอ่

ใจมีเรื่องอยากจะ ข

โค้งตัวลงกราบแทบเท้า ดีนะที่เข็มทิศไหวตัวทันรีบจับตัวพอใจให้ยืนขึ้น เขายกตัวเธอให้นั่งล

บอกพี่สิ พี่

ือ พ

วาก่อนจะยกมือกวักเรียกแม่บ้า

ข้าวมาที่นี่ชุดนึง เอ

ุณเข็

ที่รู้สึกว่าตัวเองกับพอใจนั้นเริ่มจะสนิทกันมากขึ้น แม้ว่าพอใจจะยังไม่เคยเล่าอะไรให้เขาฟัง แต่ทุกครั้งที่เธอวิ่งมาหาเขาเธอจะมาในสภ

รจะขอพ

ป็นคำขอที่แปลกประหลาดเสียจริงเข็มทิศขมวดคิ้วย

กได้ละ' เด็กน้อยแววตาหลุกหลิก เธอจิกเล็บตั

ที่ไม่ปลอดภัยอยู่เต็มไปหมด พอใจกลัว

และเขาเป็นคนเช็ดหน้าให้พอใจเองเมื่อเช็ดคราบเปื้อนที่เกาะอยู่ตามใบหน้าของเด็กน้อยออก เขาก็

อ้วนขึ้นเลยนะ ไม่มีเง

่เอ

กินข้าวที่บ้า

อผุดขึ้น ใบหูและแก้มกลมของเธอเริ่มแดง ก่อนจะหันกลับมามองเข็มทิศที่นั่งยิ้มให้เธอ ดวงตาขอ

ู่บนตักของเจ้านายร้องออกมาแบบนี้ เหล่าสาวใช้ต่างก็รีบไปหาน้ำหา

ถ้าพอใจมา พี่จะเป็นคนทำอาหารให้พอใจกินเอง ดีมั้ย' และนั่

้เข

.

็มโว้ย

เนี่ย หูกู

ียว ทำไมวะน้องจำไม่ไ

่บอกสิ จะได้ง้อ ไม่ใช่มาแกล้งลืมกัน ทีเขายังจำเธอได้เลยแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะใช้ชีวิตตามประสาผู้ชายอย่

ไหนบอก

สวยขนาดนี้ไม่รู้เลยว่ากลอนประตูหน้าต่างที่ส

ร โดนลืมแล้

ใครงอน

่งไม่น้องตั้งแต่กูเห็นมึงจับเด็กเ