พ่อสื่อ
ven Restaurant
ปเมืองนอกไม่ลาน้องสักคำ อีกอย่างนะมึงก็ทุบบ้
ะเทศกะทันหัน แม้จะต้องไปนานหลายปีก็ตามแต่เขาก็ยังไม่ลืมพอใจ เขาจงใจทุบบ้านทิ้งแล้วสร้างสวนสาธารณะ เพื่อใ
ก็ทิ้งทุกอย่างไปต่างประเทศเพื่อทำธุรกิจของพ่อ ควบคู่ไปกับการทำธุรกิจของตัวเองไปด้วยจนได้ดิบได้ดีมาจนถึงทุกวันนี้ มีบ้างที่เขาจะให้ลมหนาวช่วยแวะด
ตยิ่งสวยวะ เสียดายเนอะ
ี่ และคุยโทรศัพท์กับสาวที่เพิ่งไปกินตับมาในช่วงดึกอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้าน อยู่ๆ ก็มีเด็ก
อเข้มอย่างพอดี จมูกเธอโด่ง และปากเธอเล็ก สองแก้มมีแต่คราบน้ำตาน้ำมูกผสมกัน ผมเผ้าของเด็กน้
ยสิ เดี๋ยวก็เป
อน ตอนแรกที่เห็นเธอวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามาในเขตบ้านของเขาก็ว่าจะว่ากล่าวตักเตือนเธอสักหน่
ก เขาก็คิดเอาเองว่าที่เธอไม่บอกเพราะมันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เด็กน้อยคนนี้วิ่งหน้า
แฮ่ก
เข็ม
เข็ม
วิ่งเข้ามาใกล้เขาเรื่อย เขาหันไปเห็นสภาพของเด็กน้
มเนื้อตัว
ังติดกระดูก ร่างกายของพอใจฟกช้ำไปทั่วตัวจนเข็มทิศเองยังอดสงสัยไม่ได้ พอใจไม่ค่อยเอ่
ใจมีเรื่องอยากจะ ข
โค้งตัวลงกราบแทบเท้า ดีนะที่เข็มทิศไหวตัวทันรีบจับตัวพอใจให้ยืนขึ้น เขายกตัวเธอให้นั่งล
บอกพี่สิ พี่
ือ พ
วาก่อนจะยกมือกวักเรียกแม่บ้า
ข้าวมาที่นี่ชุดนึง เอ
ุณเข็
ที่รู้สึกว่าตัวเองกับพอใจนั้นเริ่มจะสนิทกันมากขึ้น แม้ว่าพอใจจะยังไม่เคยเล่าอะไรให้เขาฟัง แต่ทุกครั้งที่เธอวิ่งมาหาเขาเธอจะมาในสภ
รจะขอพ
ป็นคำขอที่แปลกประหลาดเสียจริงเข็มทิศขมวดคิ้วย
กได้ละ' เด็กน้อยแววตาหลุกหลิก เธอจิกเล็บตั
ที่ไม่ปลอดภัยอยู่เต็มไปหมด พอใจกลัว
และเขาเป็นคนเช็ดหน้าให้พอใจเองเมื่อเช็ดคราบเปื้อนที่เกาะอยู่ตามใบหน้าของเด็กน้อยออก เขาก็
อ้วนขึ้นเลยนะ ไม่มีเง
่เอ
กินข้าวที่บ้า
อผุดขึ้น ใบหูและแก้มกลมของเธอเริ่มแดง ก่อนจะหันกลับมามองเข็มทิศที่นั่งยิ้มให้เธอ ดวงตาขอ
ู่บนตักของเจ้านายร้องออกมาแบบนี้ เหล่าสาวใช้ต่างก็รีบไปหาน้ำหา
ถ้าพอใจมา พี่จะเป็นคนทำอาหารให้พอใจกินเอง ดีมั้ย' และนั่
้เข
.
็มโว้ย
เนี่ย หูกู
ียว ทำไมวะน้องจำไม่ไ
่บอกสิ จะได้ง้อ ไม่ใช่มาแกล้งลืมกัน ทีเขายังจำเธอได้เลยแม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะใช้ชีวิตตามประสาผู้ชายอย่
ไหนบอก
สวยขนาดนี้ไม่รู้เลยว่ากลอนประตูหน้าต่างที่ส
ร โดนลืมแล้
ใครงอน
่งไม่น้องตั้งแต่กูเห็นมึงจับเด็กเ