พ่อสื่อ

งอยู่ด้วยไม่ได้น

งั้นกุ้งกลับไปเลย

ง เดี๋ยวก

์ทำแถวมหา'ลัยด้วย เผื่อว่าจะได้เง

ันทีนะ ถ้ามีอะไรบอกกุ้งเลยเดี๋ยวกุ้งรีบบึ่งรถม

งั้นขับ

ว่าตัวติดกันตลอดเลยก็ว่าได้ พอใจยืนโบกมือส่งกะรัตขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปจนไกลลับตาแล้ว เธอก็หวังว่าจะเดินหางาน

ุ

วออ

ม

่มายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เธอชนกับเขา แล้วดันเซจน

ึ้นเลย เลี้ยง

ธอมีความผิดติดตัว พอใจยังนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่พอเธอได้สติขึ้นมาเธอก็รีบดันตัวเขาให้อ

ค

ม่เรีย

งลืมได้เนียนจริงนะ เดี๋ยวนี้แก้มไม

ยหนูได้

เหมือนเดิม ที่สำคัญเลยนะนี่มันที่มหาวิทยาลัย แถมเขายังเป็นเพื่อ

ธอจะ

้มแล้วค่ะ

ว่าจะล

ะเป็นพวกชีกอเหมือนพ่อเลี้ยงเธอ เมื่อคิดแบบนั้นพอใจก็ยิ่งพยายามดีดตัวออกห่

ึดอัดค่ะ ปล่อ

ทำไม่ใ

้ยกล่อมเหรอ หรือว่าเพราะเกรงใจผู

ี่ร้าน

่อ

ะ" ก็จริง เขาเป็นตั้งเพื่อนของผู้อำนวยการ

ยายามชวนคุย และแม้เธอจะพยายามบิดข้อมือของตัวเองให้ออกจากการจับของ

ียกไอ้ลม

ว เรียกพี

มเรียกฉั

ันสักหน่อย แล้วมาจับไม้จับมืออะไรเนี่ย สะบัดก็ไม่หลุด ถ้

สิน้อ

ค่ะ พี่

้างๆ เธอพยายามมองเพ่งลมหนาวเพราะในความรู้สึกของเธอ

อบมัน

ะ?

อบไอ้ลมเหรอ เห็

จำพี่ลมหนาวไม่ได้" เหอะ จะไปเจอกันได้ไงวะ อ่อ หรือว่าตอนที่ลมหนาวมาหาเขาที

ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว พอดีโด

ั่นเป็นขอ

ม่ก็อยู่ต่างประเทศนานๆ มาที" เธอจำได้แล้ว ต้องใช่แน่ๆ ลมห

จำพอใจได

จีบอะไร เธอไม่ได้จีบผู้ชายสักหน่อย ก็ไม่ไ

อ โอเคงั้นพี่กลับก่อนดีกว่า

งไปได้แล้ว ไปไก

นกับว่าพอใจจะได้เห็นว่ามุมปากของลมหนาวยกขึ้นเล็กน้อยนะ เขาต้องดีใจแน่ๆ

ยขนาดนี้ ไม่ต

อบอะไรหนู

ทำงานที่สนามแข่งรถของพี่ลมหนาวก็ได้ เธอเชื่อว่าพี่ลมหนาวต้องช่วยเธอแน่ เพราะขนาดกลอนประตูเขายังส่งคนไปทำให้เธอภายในไม่ถึงวันเ

ณ มาเขกหั

ำไมละ ฉันไปดักตีหัวเธอรึไง"

ไม่ได้มองค

้นแหละ อ่อ ลืมไปเขาเป็นเพื่อนกับพี่ลมหนาว แถมยังเป็นเพื่อนก

หรือวันที่ต้องเรียนหนังสือให้ทำสาขาน

ำไ

ฉันไม่มีวันหยุด ไม่มีวันปิด เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งเจ็ดวัน ตามชื่อร้านนั่นแหละส่วนว

แต่ถ้าหักทุนแล้วก็ได้เพียงแค่หลักร้อยเท่านั้น ส่วนรับจ้างทำงานบ้านตอนเย็นเธอก็ได้เพียงแค่ 50-

ลงม

ม่ตกลงละ ค่าต

แค่คำตอบเดี

ขาจะยิ้มทำไม แต่ก็ช่างเถอะเพราะเธอได้เงินตามจำนวนที่มากกว่าที่เธอ