มายาปฏิพัทธ์

โรงงานในตอนนี้ อาว่าอย่าเพิ่งเลยจะดีกว่า” ธีทัตเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง หลังจากที่กันตภ

็นฝ่ายเสนอ ถึงจะไม่ค่อยชอบการกระทำของอาธีทัตเท่า

ถึงผู้บริโภคมากพอ ถ้าหากทำการโปรโมทการตลาด ให้เป็นที่รู้จักมากขึ้น

ที่วางขายก็ยอดดีเกินคาดหมด”

การตัดสินใจของกันตภณและกตตน์ ทำให้ธีทัตรู้

มมาอีกทีไหม…ยังไงก็เป็

ธีทัตพยายามค้านให้ได้มากที่สุด “

กมาก่อนจะปิดแฟ้

ิมมาเข้าประชุมด้วยอีกครั้ง

รประชุมอีกครั้ง” กันตภณกล่าวก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้อ

าที่สบายแล้วหลับตาลง…ครืน…เสียงโทรศัพท์สั่นทำให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมอง และขย

ากวนหรือเ

บ” ชายห

มีนัดทานข้าวกับแขก

รวรุ้งโทรมาหาในช่วงท

รับ” ชา

ินมื้อเที่ย

ด้

จจัง

นรอผมหน่อยนะ เ

แพรวรออยู่ข้า

ุมปาก “โอเค แ

แพร

รั

ดินไปที่โต๊ะทำงานหยิบ กระเป๋าสตางค์แ

ละแวกนี้ ทั้งรสชาติดีราคาก็ไม่แพงมากนัก หนำซ้ำบรรยากาศยังดู โร

ละเป็นส่วนตัว ชายหนุ่มรับเมนูจากบริกรเปิดอ่านก

พรวชอบอะไร” แพรวรุ้

นี้อารมณ์ไม่ค่อยดีกั

านอย่างอื่นทำดูแล้ว

ิกคิ้วมองเ

องมารอรับส่งทุกวันด้วย มันเลิกดึก แพรวเกรงใจน่ะ

ไหม ?” กตตน์พูดแทรกขึ้น เพราะตั้งเเต่แต่งงานกับ พริมมาเมื่อกลางปีที่เเล้ว ก็พูด

ายหน้าพลาง

งานที่บริษัทแล้วจะเป็นยังไง…

” ชายห

รวรุ้งชวนชายหนุ่มคุยหลายเรื่อง ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าการทำแบบน

วสงสารเธอ…” แพรวรุ้งพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ทั้งที่จริงแ

ดเรื่องนี้เ

แพรวข

ม่มีใจให้ภรรยา หากวันไหนที่ทุกอย่างจากตรงนี้แปรเปล