แสนร้ายพ่ายเสน่หา

ัน ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุดแกไม่ต้องห่วง” นั่นไม่ใช่แค่คำสัญญาเท่านั้น แต่คุณมานพตั้งแต่จริงๆ ว่าต่อจา

าทันทีที่ได้ยินคำพูดของบิดา เธออยากจะเอ่ยลาท่านแต่ก็ไม่กล้

วพยักหน้ารับคุณลุงผู้ใจดีก่อนจะหันไปเอ่ยลาแม่นมเป็นครั้งส

งหมดที่อยากจะพูดให้ตายแค่ไหน ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้อยู่ดี แต่เพียงเท่านั้นมันก็ทำให้อีกคนที่โหยหาความรักความอบอุ่นจา

่ปรนบัติคุณพ่อแล้ว แต่รินจะหมั่นคิดถึงคุณพ่อบ่อยๆ นะคะ” ปภาวรินทร์เอ่ยลาบิดาทั้งน้ำตา ก่อนจะผละตั

สิ่งเบื้องหลังค่อยๆ หายลับสายตาเธอไปในที่สุดหญิงสาวถึงได้หันกลับมาหาว่าที่พ่อสามีในอนาคตอันใกล้ข

้วยความรัก จะไม่มีใครทำร้ายหนู ฉันให้สัญญา” ปภาวรินทร์ยิ้มรับด้วยความรู้สึกขอบคุณที่ท่าน

าไกลมาก ไกลเกินกว่าที่จะหันหลัง

ะถอยไม่ได้ ไม่ว่าสิ่งที่รออยู่จะดีหรือร้าย

ขับมารอรับที่สนามบินจะขับออกมาไกล ลัดเลาะข้ามป่าเขาลูกแล้วล

กาสได้พบเห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยตาตัวเองสักเท่าไหร่อย่างปภาวรินทร์เป็นอย่างมาก หญิงสาวแทบจะโยนทิ้งความเ

ยเหนื่อยลุงจะให้คนพาหนูไปเที่ยวชมก็แล้วกันนะ” หญิงสาวยิ้มรับอย่างมีความสุข แค่ฟังที่คุณลุงมานพเล่าให้

ี่นั้นจะยินดีต่อการมาเยือนของเธอมากแค่ไหน ไม่อาจจะรู้ได้จริงๆ ทั้งคู่เดินขึ้นเข้ามาในตัวบ้านก่อนจะพบร่างอ้วนท้วมของหญิงชราคนหนึ่งที่เดินออกมาต้อนรับ รอยยิ้มดีใจที่ได้เห็นเจ้านาย

ะพ่อเล

อง ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจริงนางคนหนึ่งล่ะไม่มีวันยอมรับแม่หน้าสวยตรงหน้าคนนี้แน่ ไม่ว่าอย่างไร

เจ้าราชเลยก็ได้เพราะว่านับจากวันนี้ไปหนูรินจะย้ายเข้ามาอยู่กับเราที่นี่ในฐานะ…ว่าที่ลูกสะใภ้ของฉัน!” ส

ลางร้ายที่กำลังใกล้เข้ามาในตัวบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ กับความจริง

ะ แล้วนี่ไอ้ตัว

มากกว่า นางเลี้ยงคุณหนูของนายมาตั้งแต่เกิด มีหรือจะไม่รู้ว่าเหมราชเกลียดการคลุมฝูงชนมากขนาดไหน ไม่ว่าผู้หญิงกี่คนต่อกี่คนที่นายท่านเสาะหามาให้นั้นแทบไม่เคยมีใคร