แสนร้ายพ่ายเสน่หา

ไม่มีเกิ

วยกว่าทุกๆ คนก็เถอะแต่ก็ใช่ว่าแค่ความ

เก่าแก่ของที่นี่แถมยังเป็นแม่นมเหมราช ลูกชายของลุงด้วย” ปภาวรินทร์เริ่มต้นทักทายหญิงชราตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะพนมมือไห

ิ่งไปชั่วครู่เพราะไม่บ่อยนักที่แขกจะเที่

ยยิ้มแข็งๆ ก่อนนางจะหันไปร้องเรียกให้

ความเข้าใจ เธอเองก็ไม่ได้คาดฝันว่าการมาเหยียบที่นี่วันแรกจะได้รับความรักจากทุกๆ คนมันเป็นเรื่องปกติที่จะมีบางคนไม่ชอบเธอ

ดเร็ว แม้ตอนแรกเธอจะค้านเพราะมันใหญ่เกินไปสำหรับตัวเองแต่คุณลุงมานพกลับยืนยัน

่านกำลังนั่งรอการกลับมาของเหมราชที่โกรธจนแทบคลั้งเมื่อรู้ความจริงทั้งหมดที่นางส่งข่าวไปบอก ฝ่ายนั้น

ยส่วนใหญ่ หวังว่าหนูคงพอทานได้นะ” คุณมานพไม่ได้ดูแปลกใจเลยสักนิดที่ไอ้ลูกชายตัวแ

ความรู้สึกโล่งอกไม่น้อยที่เธอยังไม่ต้องเผชิญหน้ากับว่าที่สามี

เรียกฉันว่าพ่อได้แ

ริ่มต้นรับประทานอาหารเย็นร่วมกันแค่สองคน ไร้เงาของอีกคนที่กำลังโกรธบิดาจนแทบจะควมคุมสติเอาไว้ไม่อยู่เ

มหาว่าที่เมียมาน

ยไร้วี่แววของสามีในอนาคตของตัวเอง แต่หญิงสาวกลับได้ร้อนรนเลยแม้แต่น้อยที่อีกฝ่ายพยายามหลบหน้ากัน

แม้แต่เห็นหน้าของเ

ู่ๆ ก็เดินขึ้นมาหาตน สายตาจ้องมองไปยังอีกคนซึ่งตอนนี้กำลังนั่งเช็ดแจกันเรือนเก่าอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่

ครัวบ่นกันระงมว่าแม่คุณเธอแย่งงานทุกคนทำตั้งแต่ล้างจานยันล้างส้วม!” นางน้อมอดไม่ได้ที่ต้องสอบถามตามที่สงสัย เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นแขกของเจ้านายทำตัวเหมือนคนใช้เ

ม่น้อมไ

มแล้วแต่ปภาวรินทร์ก็ดึงดันที่จะทำเพราะไม่อยากอยู่

นนังคนก่อนๆ ที่คุณราชหิ้วกลับบ้าน แต่คนเราต้องดูกันไปนา

ื่องแบบนี้มันคงไม่เกินความสามารถของแม่น้อมไปได้หรอก จริงไหม” ชายชราเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง ปราย

คะ อย่าหาว่าน้อมร

นเรื่องแย่ๆ มามากพอแล้ว เอาแต่พอดีเถอะนะ” หญิงชราหยุดนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะยอมตอบตกลง นางเองก็ใช่ว่า

ื้มให้กับคนที่กำลังแสดงล