คนอุ่นเตียง

"มาแล้วๆ เข้ามาๆ"ฉี่เฮ่อแทบจะลากชุนหวงเข้าไปด้านในห้องที่มีฉีเหนียงทำท่าร้อนรนอยู่ แทบจะยัดจดหมายส่งให้ชุนหวงทันที

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น"

"เจ้าลองอ่านนี่ดูสิ"ฉีเหนียงยื่นจดหมายให้แบบกระแทกกระทั้น

"ใยต้องเป็นข้า ท่านก็รู้ว่าข้าไม่มีทางไปแบบนั้นแน่ๆ"

"เจ้าต้องไปไม่เช่นนั้นพวกเราจะตายกันหมด"

"เหลวไหลสิ้นดี ขุนนางที่กล้ารังแกประชาชนข้าจะไปร้องเรียน"ขาดคำก็มีทหารนับสิบมารายล้อมรอบตัวคนเอาไว้ ชุนหวงตกใจจนหน้าเผือด ไน่ยไน่ยชักกระบี่ออกจากฝักกางแขนกั้นชุนหวงเอาไว้ สองเฒ่าฉีกอดกันแน่นด้วยความหวาดกลัว

"ไปเถอะ เจ้าไปกับเขาเถอะ อย่าสร้างความเดือดร้อนอีกเลย"ฉีเหนียงร้องโวยวาย

"นี่เจ้า"ไน่ยไน่ยแทบจะอกระเบิดกับคำพูดนี่ แล้วหลี่เจี๋ยก็หายตัวไปยังไม่โผล่หัวออกมาอีก มองเหล่าทหารแล้วในใจนางคิดว่ามิอาจต้านทานเอาไว้ได้แน่

"นำตัวไป"เสียงหัวหน้าหน่วยเอ่ยปากเสียงดัง ไน่ยไน่ยปราดเข้าเงื้อแขนจะเสือกกระบี่เข้าแทง

"ขัดขืนเจ้าหน้าที่จับกุมตัวเอาไว้!"ทหารตัวสูงใหญ่กรูเข้าไปจับไน่ยไน่ยมัดแขนไพล่หลังเอาไว้แน่น นางด้นรนขัดขืนแต่ไม่อาจทานแรงบุรุษไหว ซ้ำร้ายยังเป็นทหารเสียอีกจึงยากจะขัดขืน ชุนหวงเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปเกาะไน่ยไน่ยเอาไว้

"หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้ ปล่อยตัวนาง"ชุนหวงขึ้นเสียง หน่วยทหารที่มาล้อมจับได้รับคำสั่งหนักแน่น ว่าห้ามแตะต้องตัวคุณชายท่านนี้ถึงจะดิ้นรนขัดขืนก็ให้ใช้ดาบผลักดันเบาๆ บาดแผลห้ามเกิดเลือดห้ามตกลงสู่พื้นถือเป็นคำสั่งเด็ดขาด