ขอเถอะครับให้ผมได้เป็นพ่อของลูก

นสะอาดโอ่โถงจึงปราศจากผู้คน นอกจากร่างหญิงสาวนางหนึ่งในชุดพนักงาน เธอแต่งกายแบบสาวออฟฟิศทั่วไป รวบผมเป็นมวยไว้หลังท้ายทอย แว่นตากลมที่สวมอ

หวนมีเรื่องจะ

ุญชร ละสายตาจากจอค

จะลาอ

นต่างมีทางเดินชีวิตเป็นของตัว

้านายทิ้งหลังพิงเก

ฝีปากแห้ง “แหวนจะทำร้านกาแ

เข้าใจ ไม่ดูถ

ปเมื

้องแจ้งฝ่ายบุคคลรับสมั

ไว้เสร็จสรรพ เขานับถือและเส

จนะหน

ื่อเล่นเธอเต็มยศแบบนี้ ส่วน

ชษฐ์เช่นกันค่ะ” ม

งานต่

กับมิสเตอร์จางนะคะ รถจะ

้านเลย ถ้ามีเอกสารอะไรใ

เข้าโหมดทำงาน

ถึงตอนนั้นท้องคงไม่โตม

ำบริษัทเปิดประตูห้องทำง

อว่าฉันกำลังทำงานอยู

ดวินยักไหล่ ส่งยิ้มยียวน เขาเป็นหนึ่งในไม

่วคิ้วขมวด กินข้า

ทำงานของผู้เป็นพี่ชาย

วนเขาม

่นในตอนแรกเ

ไมล

ปเปิดร้

นใบหน้าหล่อ

้ว เลขาที่ไม่เค

พันธุ์แท้เศวตอัครเดชกุญชรให้เธอ หน้าญาติในต

อะไรเขาเสียอี

ปทำอะไร

่เป็นฝ่ายทำเขา.

่ะ” ดวินเปิดประตูมาก็พบโอฬารกับวนิษ

ไปได

รัก ดวินเรียกห้วนสั้น วนิษศาก้มหน้าลง ยกนิ้

กกับตัวเองและเ

ระจากที่นี่ ไปใช้ชีวิตสงบสุขตามลำพั