ไนล์ รักนี้ชั่วนิรันดร์

ันผ่

ดดอันแรงกล้าจากแสงแห่งสุริยะเทพในยามกลางวันต่างพลัดเปลี่ยนไปหลายทิวาราตรี ในเพลานี้มิมีผู้ใดล

ใดไม่ พระองค์ถูกลอบสังหาร ราชองครักษ์ที่ติดตามเสด็จ ต่างสูญส

านปูด้วยเสื่อที่ทอมาจากต้นกกครอบคลุมพื้นดิน ชาวบ้านโดยทั่วไปจะนอนอยู่บนเสื่อที่ปกคลุมด้วยผ้าลินิน ไม่เว้นแม้กระท

ะอุระซึ่งบัดนี้ดาบที่ปักคาพระอุระถูกเอาออกไปจากพระวรกายจนหมดสิ

อูรุ บาดแผลที่ทรงถูกแทงเป็นรูกว้างตามขนาดของดาบบัดนี้ได้รับการเยียวยารักษาเช่นเดียว

งอยู่เช่นเดิม ด้วยเพราะพระองค์ยังไม่ได้พระสติประทับบรรทมนิ่งเข้าสู่วันที่ 10 ทว่าดั่งเทพเจ้าคอยคุ้มครองพระองค์ กลุ่มคนที่เข้ามาช่วยเหลือพระ

กยาที่อยู่ในแก้วน้ำ ค่อยๆ หยอดใ

สียพ่อหนุ่ม”ช

เป็นชาวอียิปต์จากหัวเมืองใดก็ไม่รู้ ป่านนี้ที่บ้านคงตามหากันจนวุ่นวายไปหมดเสียแล้วกระมัง” ชา

ลุงชอร์ตี้ มีทีท่าว่าจะฟื้นบ้างหรื

แล้วถ้าเกิดไม่ฟื้นขึ้นมาเลยจะ

ไปก็มาก รอดตายมาได้ถือว่าอึดมากเลยเชียวล่ะ” ผู้มาใหม่เ

กแล้วหรือ ต้องกินอีกนานเพียงใดก

ฟื้นตัวได้เร็วและมีเรี่ยวแรง ปู่ของข้าได้จดบันทึกตำรายาและถ่ายทอดให้

ึ้นลงด้วยความเข้าใ

ชคดีเป็นยิ่งนัก อายุเพียงน้อยนิดแต่ก็ได้รับการถ่ายทอดจนสามารถรอบรู้ไม่น้อยไปกว่าปู่ของเ

ดิ่งไปหาองค์กษัตริย์ พร้อมใช้มือค่อยๆ ง้างผ้าล

กันแต่ก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย เดี๋ยวข้าจะออกไปหาตัวยามาเพิ่มและหาอุป

ขึ้นลงแทนการตอบรั

ก็รู้จักข้าแต่ถ้าเจ้าไปจะโดนพวกพ่อค้ากดราคา อีกอย่างเจ้าก็ตั

้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำแต่ยังมิท

้วว่าจะดูแลเจ้าให้ดีที่สุดเสมือนหนึ่งว่าเจ้า

้องนำมารักษา ข้าไปไม่นานจะรีบกลับมา ท่านลุงคอยดูแลพี่ชายท่านนี้ต่อเถอะ เดี๋ยวข้าจะมาผลัด

ทอดสายตามองร่างเล็กๆ ที่ก้าวผ่านพ้นประตูบ้านตรงดิ่

ดนั้

” เสียงแหบแห้ง

าโดยพลัน ด้วยไม่แน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินแผ่วเบานั้

เสียงแผ่วเบา

อมกระวีกระวาดรีบรินน้ำใส่แก้วก่อนจะตรงดิ่งเข้

องค์เสวยน้ำด้วยความกระหายอย่างยิ่งยว

อีก” พระองค์รั

นเจ็บพร้อมเปลี่ยนภาชนะจากแก้วมาเป็นชามเทน้ำลงอย่างร

อกได้ว่ามีความกระหายมากมายเพียงใด

ช้าๆ พระเนตรสีนิลกาฬทอดพระเนตรไปโดย

ือ” องค์กษัตริย์รับสั่

เป็นเพราะเจ้าด้วยที่อึดทานทนกับพิษบาดแผลได้ ถ้าเป็นผู้

นการตอบรับด้วยความอ่อนแรง สา

่มาด้วยกันเป็นเช่นไรบ้าง” พระองค์รับสั

ว ส่วนเพื่อนของเจ้าไม่มีผู้ใดรอดสักคน

ช่นนั้น พระองค์เศร้าพระทัยเป็นยิ่งนักเม

รอดไรพระทนต์ด้วยความแค้นเคือง ก่อนจ

ดตายมาได้อย่างหวุดหวิด หากท่านไม่ได้มาช่วยข้าไว้ข้า

ะฆ่าเจ้า แล้วก็เป็นคนที่คอยรักษาบาดแผลให้กับเจ้าด้วยเช่นกัน” ผู้

อ” ฟาโรห์แห่งอียิปต์รับสั่งถามขึ้นมาโด

้าเป็นหญิงแทนที่จะเป็นชาย” ชายชราเอ

วยเพราะมีนามที่แปลว่าดอกไม้ ข้าจึงคิดเป็นเช่นนั้นจึงได้เ

ออกเขียนได้เช่นเดียวกับเนพ จึงล่วงรู้ความ

ข้าหากันด้วยความแปลกพระท

ดนที่ห่างไกลเช่นนี้มีคนอ่านออกเขียนได้อยู่ภายในหมู่บ้านเช่นนี

ยามากมายเอาไว้คอยรักษาผู้คนและก็ได้ถ่ายทอดให้เนพสืบทอดต่อ ไม่เพียงเท่านั้นฝีมือในการยิงธนูเป็นที่แม่น

ขึ้นลงแทนการมีรับสั่ง องค์กษัตริย์ทอดพระเนตรไปทั่วบริเวณที่พระองค์ประทับบรรทมอยู่ในขณะ

่ชิ้น จัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ภาชนะทำมาจากไม้และดินโคลนจากแม่น้ำไนล์นำมาปั้นให้ได้รูปทรงแล้ว

ทอจากต้นกกและปูเพียงผ้าลินินหยาบๆ เท่านั้น องค์กษัตริย์สะดุดพระทัยโดยพลัน หาก

ลาท่านลุง”องค์กษัตริ

พิ่งจะฟื้นเอาวันนี้ซึ่งเป็นวันที่ 10 พอดี”

หัตถ์ข้างที่มีบาดแผลขึ้นลูบพระพักตร์คมเข้มก่อนจะทอดพระเนตรผ้าพันแผลที

่” องค์กษัตริย์รับสั่งถาม

หน้าเอ่ยถามอาวุธ หากแต่ก็ไม่สามารถอธิบาย

ช่วยเหลือเจ้าเอาออกจากเรือมาไว้บนเรือของพวกข้าก็เลยไม่ทันสังเกต ว

ธที่พระราชบิดาประทานให้แก่พระองค์เมื่อทรงออกรบทำศึกสงครามและมีชัยเหนือศัตรูกลับมา หากแต่พระองค์

งนี้ได้อย่างไร องค์กษัตริย์จึงได้แต่ประทับบรรทมนิ่งด้วยทรงรู้สึกปวดพระเศ

ื่อยอ่อนน่าดู แต่อย่างไรเสียก็คงจะปลอดภัยเป็นแน่แท้” ผู้สูงวัยเอ่ยพร้อมลุกขึ้นย

ากสายน้ำไนล์เริ่มแผ่เข้าปกคลุมโดยรอบ กลิ่นยาสุมนไพรหอ

้ระงับอาการปวด ขมิ้นนำมาทาแผลในบางจุดที่เริ่มสมานเข้าด้วยกัน ส่วนแผลฉกรรจ์จะใช้น้ำผึ้งนำมาทา

ยามนี้ ตัวยาจากสมุนไพรต่างๆ และผ้าพันแผลอันเก่าถูกเปลี่ยนเป็นผืนใหม่ด้วยความชำนาญ และจุดที่ยาก

ออกเพื่อเปลี่ยนผืนใหม่ ก่อนจะนำมีดที่ทำจากออปสิเดียน บรรจงก

งค์เจ็บปวดจี๊ดขึ้นมาโดยพลัน ครั้นเมื่อทรงทอดพระเนตรมีดเล็กๆ กำลังพุ่งตรงมาที่พระอุระ พร

ยงร้องด้วยความเจ็บปวดคล้ายเ

ฟาโรห์แห่งอียิปต์รับสั่งตะคอกพระสุ

ร้อมเปลี่ยนมาใช้ท่อนพระกรอย่างรวดเร็วข้างหนึ่งรวบเข้าที

ได้เพียงเท่านั้นก็ต้องหยุดลงโดยพลันเมื่อท่อนพระกรของพระองค์อีกข้างสัมผัสถูกทรวงอกอว

สตรีในระยะใกล้ชิด พระนาสิกแนบชิดริมหูร่างเล็กๆ จนสั

เอ่ยบอกกระท่อนกระแท่น ด้วยเพราะถูกต้นแ

เอ่ยบอกพระองค์เช่นนั้น คนที่รักษาพระองค์ก็คือคนที่ช่วยพระองค์จนรอ

นด้วยความเจ็บปวดเป็นยิ่งนัก ด้วยแขน

พักตร์อย่างพินิจพิเคราะห์ พระองค์ค่อยๆ ยื่นพระห

ัตถ์ขององค์กษัตริย์อย่างเต็มเ

วข้า!” เสียงเล็ก

้นมาทันใด หากแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อทรงแน่พระทัยว่า

ต์รับสั่งด้วยความตกพระทัย พร้อมทอดพระเนตรร่างบางที

ู่ตลอดเวลา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นทอดสายตามองใบหน้าชายห

บบนี้ ข้าจะไม่รักษาให้เจ้าฟื้นขึ้นมาเลย น่าจะปล่อยให้ตายไปเสียยิ่งนัก โอ๊ย

่รักษาและช่วยพระองค์เป็นอิสตรี พระองค์ขยับพร

ทว่าเสียงเล็กๆ ดังกล่าวกลับทำให้ฟาโรห์แห่งอียิปต์หยุดชะงักโดยพลัน ได้แต่ประทับนิ่

สังหารข้า” องค์กษัตริย์รับสั่งอธิบายพร้อมทอดพระเนตรร่างบางที่กำลังขยับเรือนกายของตนราวกับว่า

กระนั้นก็ไม่ปริปากร้องโวยวายแต่อย่างใด ยังคงคลำหาจุดที่คาดคิดว่ากระดูกของตนจะหั

งกระดูกลั่นจนได้ย

เลยทีเดียว” ร่างบางกล่าวพร้อมหันกลับไปมองหน้าชา

งกล่าวด้วยความสนพระทัย หากแต่ยังมิทันจะรับสั่งสิ่งใด ม

ยงหวานเอ่ยบอกพร้อมใช้ความชำนาญดึงผ้าพันแผลท

์กษัตริย์รับสั่งถามด้วยทรงรู้สึกเป็นห่วงร่างเล็กตรงหน้า พระ

ษาท่านก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” เสียงแหลมเล็กเอ่ยบอกองค์กษัตริย์ ก่อนจะคว้

่อ้าออกกว้าง โลหิต

สีย พร้อมใช้มือบางดันพระอุระที่เต็มไปด้วยกล้ามเ

ยให้สมานเองคงไม่ได้แล้ว เป็นเพราะท่านที่ออกแรงเมื่อ

ื่องมือที่จะนำมาเย็บแผล คำกล่าวของร่างบางเล่นเอาพระองค

ลออตาเป็นยิ่งนัก ร่างบางกำลังก้มหน้าก้มตาเย็บแผลให้พระองค์ด้วยความตั้งใจ ด

่างกาย ไม่เว้นแม้กระทั่งใบหน้าเห็นเพียงดวงตาสีดำสนิทกลมโตภายใต้ขนตางอนยาว ทุกจังหวะที่นางกำล

ผัสของนางนุ่มนวลและเบามือเป็นยิ่งนัก พระองค์มิรู้สึกเล

ท่านเจ็บมากไหม” เสียง

น ด้วยเพราะองค์กษัตริย์ทรงทอดพระเ

บพระพักตร์ทั้งสองข้างขององค์กษัตริย์ไปมาเบาๆ เพื่อเรียกส

บางตรงพระพักตร์อย่างไม่ละสายพระเนตรไปแม้แต่น้อยเล่นเ

...จะทำร้ายข้าเช่นนั้นหรือ” เสี

พระองค์รีบวางมือบางลงโดยพลัน พระองค์ก็ไม่เข้าใจ

ด้เจ็บ ข้าเพิ่งจะรู้สึกตัวไม่รู้ว่าใครคือผู้ใดบ้างจึงเผลอตัวทำให้เจ้าได้เจ็บ อภัยให้ข้าด้วยเถิดนะ

บเอาชีวิตไม่รอดจะให้ไว้ใจใครได้ไม่มีหรอก” เสียงหวานเอ่ยบอกพระองค์พร้อมลงมือเก็บอุปกรณ์ในการรักษาตร

้รู้จักกับกับผู้ที่ช่วยชีวิตข้าเลยเชียวหรือ” องค์กษัตริย์รับสั

อดมองมายังพระองค์สามารถบอกพระองค์ได้ว่า

ะรู้จักข้าในนามที่ชื่อว่าเ

โชคลาภ” องค์กษัตริย์รับส

ทำแผลหยุดชะงักโดยพลัน พร้อมหันกลับม

และรู้ว่าแท้จริงแล้วข้าเป็นหญิงหาใช่บุรุษแต

ล่วงรู้โดยพลันว่านางเขินอายมากมายเพียงใดด้วยเพราะถูกบุรุ

การรับสั่ง หากแต่ยังมิทันได้รับสั

เสียงใดกันเล่า”

ามรู้สึกยากที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาได้ พระองค์รู้สึกเพียงแต่ว่า ร่างบางช่างเต็มไปด้วยปริศนาและน่าค้

ชื่อ

นยามค่ำคืน บัดนี้ฟาโรห์แห่งอียิปต์ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ซึ่งได้ชื่อว่าตลอดทั้งพระชนม์ชีพอุ

ยใต้ผ้าคลุมปกปิดร่างกายแสนมิดชิดกำลังก้าวเข้าไปอยู่ภายในพระทัยอย่างไม่คาดฝัน ดวงเนตรกลมโตหวานซึ้งผูก