กำราบรักพิศวาสร้าย

ซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ได้ไหมคะ เอ่อ

จะไม่ระวังอะไรเธอเลยสักนิด ดุลยาเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ส่งใ

ีหรื

วก็...หวังว่าผมคงไม่เห็นคุณใส่ช

่ะ

ดูเพื่อความสบายใจของตัวเองแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ชุดชั้นในยังไม่แห้งสนิทแต่ก็ดีกว่าออกไปทั้งที่ข้างในไม่มีอะไรสักชิ้น เห็น

.

เธอไม่มีอะไรติดตัวเลยนอกจากชุดนางรำนั้นแล้ว กระเป๋าสตางค์หรือโทรศัพท์มือถือก็หายไปด้วย คงต้อ

ดือดร้อนอะไรเหมือนเธอเลยสักนิด เขาไม่กลัวว่าเธอจะหนีด้วยซ้ำ ปล่อยให้เธอไปซื้อของใช้ตามลำพัง ซึ่งก็ไม่ไกลจากรีสอร์ทที่พักอยู่นัก เธ

ณอล

อิสระไม่ต้องกังวลเรื่องหนี้สองแสนอะไรนั้น แต่เมื่อเดินเข้ามาในห้องครัวขนาดเล็ก กลับเห็นเขานั่งเปลือยอกอยู่ เธอตกใจจ

ีอ

้ ดุลยาวางถุงข้าวของถุงของที่ซื้อมาแล้วเดินเข้าไปหา เธอยื่น

กลัว

ะไ

ือดก็มีแต่ร้อง

กการถูกลอบฆ่าครั้งล่าสุด คนอย่างอลัน หยาง ไม่เคยต้องหลบหนีอย่างนี้ แต

อก็ไม่ควรพูดด้วยเรื่องปิดปากทำไม่เป็นไม่รู้ไม

อย่างไร แต่ไม่ได้ยินเสียงร้องอะไรก็แสดงว่าเขาไม่ได้เจ็บมาก ทำแผลให้แล้วก็อดสำรวจแผลอื่นของเขาไม่ได้ ผู้ชายคนนี้เป็นนักสะสมแผลเป็นหรืออย่างไรกัน เขาเป็นนักเล

ถ้าไม่ขยับตัวแรง

นอุ้มคุณม

ีหน้าจริงจังของเขาแล้

ราะฉัน

มเจ้าเล่ห์ “คุ

๊ดๆเวลาเจอเลือดแล้วก็สบายใจ แรกทีเดียวตั้งใจจะทำแผลให้ตัวเองก่อนเธอกลับมา แต่เพราะทำ

ต้องการครบ

ค

ยวเยอะ เราคงแฝงตัวอย

ด้ทำอะไรผิดกฏ

ี้ มองดูเธอเก็บกล่องยาและเดินไปล้างมือ

กนี้ไปยี่สิบวันเธอคงต้องเจออะไรอีกมากกว่าที่ตัวเองจะรู้ อลันหยิบเสื้อเชิ้ตที่พาดพนักเก้าอี

นัดกับเรื่

ะ” เธอเริ่มขี้เกียจจะ

ดินเล่นแถวนี้ ถ้าห

พยักหน้ารับ

อยากตามไปด

ไม่กลัวฉันหน

ของใช้แล้วล่ะ และถ้าคุณไปแจ้งคว

บ แล้วเธอก็ประหลาดใจเมื่อเขายื่นมือมาแตะศีรษะของเธอ จะเรียกว่าลูบผมปลอบโยนก็ไม่ได้ หรือจะตบหัวมันก็ไม่ใช่ ท่าทางประหลาดนี้แม้แต่อลันเองยังแ

ล็อกประตูดีๆ ผมม

่ะ

ขาเดินออกมาแต่ก็อดเหลียวมองไปด้านหลังไม่ได้ นี่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดผิดหร

ำร้าย แรกทีเดียวนึกว่าดุลยาได้เงินแล้วจะหนีไป ไม่นึกว่าเธอจะกลับมาอีก ซ้ำยังช่วยทำแผลให้ ท่าทางยี่สิบวันนี้คงสนุก

ังไม่เ

าพ่อ

อ่

มั้ย?” อลัน

อยู่

แม่นยำ จะมีพ่อครัวสักกี่ครั้งที่สักเต็มท่อนแขนทั้งสองข้าง แถมยั

งไม่ได้เวลา

ินข้าว แต่มา

มาเมืองไทยเม

ไม่รู้ว่าผมมา

กรงใจ พ่อครัวทิ้งมีดแล้วหมุน