คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน
ิทยาลัยแมนฮัตตัน สาขาการจัดการธุรกิจแล้วนะ กำลังคิดว่า จะบอกแกยังไงดี
กกับสีหน้าอิจฉาสุดขีดของเฟยเอ๋ออ
เจ๋อข่ายก็กำลังนั่งนั
องพันสี่ร้อยหกสิบสองเท่าเดิม ‘ผู้หญิงคนนั้นคงจะควักเงินท
ใจป้ำขนาดนี้มาก่อน เธอทิ้
ในใจของเขา ชายหนุ่มโทรศัพท์ไปหาผู้ช่
้จัดการโรงแรมมาที ผมต้องรู้ให้ไ
ตาของเจ๋อข่ายกำลังมองบางอย่างที่ส่องประกายแวววาวอยู่ข้างหมอน เมื่อสังเกตให้ช
ยางอายนั่นเมื่อไหร่
่อมา ณ
นวนมากในโถงใหญ่เริ่มทนไม่ไหว หากแต่กลับมีชายสวมเสื้อสีเทาอ่อนคนหนึ่งกลับดูใจเย็นมาก
ดับสองของเมือง กล่าวได้ว่า ทั่วทั้งเมืองแล้วตระกูลฟางก็เป็นรองแค่กับตระกูลกู้เท่านั้น แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ก็
รักที่เอ็นดูสำหรับคนพบเห็นมากกว่า
ิงสาวจะลังเลอยู่สักพัก แต่ก็มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งสวมชุดเดรสวาเลนติโน่ที่งดงามเข้ากับเธอเป็นอย
ราบว่า คุณพอจะมีเวลาไปดื่ม
ริง ๆ ที่ได้รับคำช
ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่
าวประบ่า ใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นกลับไม่ได้เติมแต่งใด ๆ แม้แต่เสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่ก็ดูเรียบง่าย สะอาดสะอ้าน เพียงเสื้อเชิ้
ระเป๋าด้วยมือข้างหนึ่ง... ขณะนั้นก็มีเด็กชายตัวน้อย
ดชังที่แผ่ออกมาจากสายตาของสาวน้อยเหล่านั้นที่จ้องมองเธอ
นอ่อนหวานและแม่ที่ดีพร้อมโปรยรอยยิ้มตามบทบาทที่ชายหนุ่มยื่นให้ต่อไป หญิงสาว
ุณมารอนาน
ด้อย่างไม่ระคายปาก เด็กชายตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ก็
ครับ! ทำไมคุณพ่อถึงมารอพวกเราตรงน
ไป จ่านโป๋ฉีกยิ้มกว้างแล้วให้ซีเจ๋มานั่งบนกระเป๋า ก่อนที่เขาจะลากมันไปพร้อมม
้งสุดท้ายที่ฉันจะเป็นไม้กันห
แสนดีเหมือนตอนที่อยู่แมนฮัตตันเถอะนะ น
๋ก่อนเลิกคิ้วขึ้น “จริงเหรอเนี่ย? เธอกับลูกไ
่นี่ก็ได้ ผมคิดว่า เป็นความคิ
ระหยัดแรง ประหยัดพื้นขึ้นเยอะเลย น
ชายตัวเอง แต่จ่านโป๋กล
ไม่ควรสอนเขาให้เย็นชาขนาดนี้นะ! ในสายตาของฉัน เด็กซื่
้วปัดมือจ่านโป๋อย่างรังเกียจ
นมายุ่งกับคุณลุงเเล้วครับ ผมไม่จำเป็นต้องแกล้
นี่เธอเลี้ยงลูกแ
ี่ยนซียิ้มพร้อมทั้งยกนิ้วโป้งให้ซีเจ๋ เเล้วเธอ
าเธอรู้สึกหดหู่อยู่ไม่น้อย แต่แล้วชีวิตของเธอก็พลิกเปลี่ยนไป เพียงเพราะคืนบ้า ๆ นั่นที่ทำให้ฟ้าประ
ยว่า ตอนนี้ชายคนนั
็มั่นใจว่า เขาเป็นหนุ่มหล่อใช้ได้ทีเดียว ถ้าเขารู้ว่า
่ว่า เขาไม่มีพ่ออยู่ก่อนเเล้ว เเต่การขาดความรักจากพ่อ เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเอาอะไรมาทดเเเทนได้ ‘ไม่มีอะไรต้องกังว
่มขมวดคิ้วด้วยความกังวล ซีเจ๋เข้าใจ
อ ผมว่านะ มันคงจะดีถ้ามีพ่อ แต่ว