คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

บพวกเขาอีก งั้นคุณมาเต

เขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็จับม

กิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นในใจของเฉี่ยนซีอีกครั้ง เธอ

๋อข่ายเสียหน้าในที่เเบบนี้ เข

เขาจะหล่อเหลาและร่ำรวยมากแค่ไหน แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่น่ากลัว เขามีทั้งอำนาจและอิทธิพลมากมายเ

างเขาก็ถูกกำหนดให้เป็นคนไร้ความปราน

ดี ยังไงซะด้านมืดของเขาก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออยู่เเล้ว เพราะท้ายที่สุดเขาก็เป็นเ

งทุ้มของเจ๋อข่ายก็ดังขึ้น ซึ่งนั

ละเห็นว่าเขากำลังจ้องเ

นกำลังคิดอยู่ว่า ฉันแค่ได้ทำสัญญากับบริษัทธุรกิจเล็ก ๆ

และอ่อนโยนไว้ เจ๋อข่ายรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้น

ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม “มันเป็นแค่ความแตกต่างที่

เฉี่ยนซีจะได้ตอบอะไร เจ๋อข่ายก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากเสื้อสูท เขาขม

ัน เฉี่ยนซีก็ได้แต่ยักไหล่อย่างไม่คิ

กเหมือนกำลังถูกทรมานด้วยจ

ละดูเหมือนว่า พวกเขาจะยังไม่ทยอยกลับกันไปง่าย ๆ ด้วยความกังวลเกี่ยว

าใจอะไรได้ง่าย ตอนนี้เขากำลังอ่านหนั

๋ เฉี่ยนซีก็อดไม่ได้ที่จะ

ตอนสามทุ่มครึ่งนะ แล้วพาเขาเข้านอนด้วย

่ผมดูแลเขาสักหน่อย！” จ่านโป๋ตอบกลั

กมากเเล้ว จะให้ผมออกไปรับเธอ แ

ไม่อยากให้เขาต้องมาลำบากเพราะเธอ ตอนที่เธอคุยโทรศัพท์อยู่กับจ่านโป๋ เธอก็เดินเล่นมาจนถึงลานน้ำพุ และนั่งอยู้ข้าง ๆ น้ำพุนั่น

ยงของเจ๋อข่ายดังขึ้นใกล้ ๆ

ขากลับฟังดูน่ากลัว “เธอคิดว่า เธอจะเอาเด็กคนห

ไปตามเสียง เธอเห็นเขากำลังยืนคุยโ

ข้างมืด แต่เท่าที่ฟังจากน้ำเสียง เธอก็สัมผัสได้ถึง

หญิงท้องแต่กลับไม่รับผิดชอบด้วย’ เฉี่ยนซีคิด

เงินห้าสิบล้านไปให้เธอภายในห้านาที เธอรู้ว่าต้องทำยังไงต่อจากนี้ และผมขอเ

งโหมกระหน่ำ แต่เธอกลับได้ยินเสียงข

นที่สุดเขาก็พู

กู้เจ๋อข่าย ไอ้คนเจ้าชู้ คุณช่างสมกับฉายาคน

องเห็นเพียงร่างสูงของเขาที่กำลังก้าวเข้ามาใกล้เธอ หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้น ๆ แล้วก็มีภาพบางอย่างแวบเข้

ืนอยู่ที่นี่”

ตาเขา เมื่อเธอกล่าวจบ เจ๋อข่ายก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือของเขาครู่หนึ่ง ซึ่งนั่

ผมจะพาคุณไปส่งท

ธอจะได้กลับถึงบ้านได้โดยเร็ว เธอก็ยอม เเม้ว

อพาร์ทเม้นหูจิ่งหน่

ิงเจี

างว่า บ้านที่บริษัทเตรี

กับเขาอย่างไม่มีอะไรต้องปิดบังว่า “เนื่องจากฉันต้องมางานในคืนนี้

หตุผลบางอย่าง เขากลับรู้ส

สามีของเธออยู่ที่ไหนล่ะ’

จากนั้นเขาก็เอนตัวพิงเบาะ และหลับตาพักผ่อน เฉี่ยนซีที่นั่งอยู่ข้างเขารู้สึกเหมือนกับกำลังถูกเข็มและหมุดจำ

า ก็เหมือนกับผู้ชายที่เธอเคยเจอเมื

เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉี่ยนซีก็กลืนน้ำลายลงคออย่างรู้สึกประห

ากขึ้นไปกว่าเดิมอีก เมื่อหลับตาลงแบบนี้ ท่าทางของเขาดูผ่อนคลาย ถึ

ๆ นั่น เธอไม่เคยคิดว่า เจ๋อข่ายจะเ

านี้ได้ แม้เธอจะจำใบหน้าของชายคนนั้นไม่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อเธอจ้องไปที่เจ๋อข่าย เธอกลับมั

่อเจ็ดปีก่อนเพื่อที่ซีเจ๋จะได้ความรักจากพ่อ