กังหันเสน่หา

นท

เอม อย่

ย้อนกลับขึ้นมาบนรถใหม่ ก่อนจะหันศีรษะและเอียงคอมองหน้าคน

ใจฟังสิ่งที่คนเก่าๆ เขาแนะนำนะ มีอะไรไม่รู้ก็ให้ถาม

ึกอย่างนั้นแหละ คิ้วโก่งขมวดมุ่นเข้าหากัน ส่งสายตาเป็นคำถามไปให้คนซึ่งนั่งประจำตำแหน่งคนขับ ซึ่งความจริงแล้ว

วมงาน แต่เห็นเป็นศัตรู กลัวว่าจะเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาลงที่เอม ทำให้ปวดเศียรเวียนเกล้านะซิ” ไม่ได้อยากบอกให้เฌ

ใสราวดอกไม้แรกแย้ม เสริมด้วยนัยน์ตากลมใสเป็นประกายเจิดจ

เป็นห่วงนะคะ” เฌอเอมฉีกยิ้มจนแก้มป่องเห็นฟันซี่เล็กๆ ในปากแท

คนเรา รู้หน้าไม่รู้ใจ บางคนปากปราศรัยแต่น้ำใจเชือดคอนะ เห็นหน้าตายิ้ม

บแต่คนที่หวังดีกับเราจริง ๆ ในมหาวิทยาลัย เพื่อนที่จริงใจและหวังดีกับเรา คนที่คอยดูแลและจับมือของเราเพื่อก้าวเดินไปด้วยกันหาได้ไม่ยาก แต่ในที่ทำงาน...น้อยนักที่จะได้เจอเพื่อนแท้ที่ดีที่จริงใจกับเราอย่างที่สุด

เรื่องทั้งดีและไม่ดีหลายเรื่องอยู่ อีกทั้งสายน้ำผึ้งเองก็เล่าถึงนิสัยผู้คนที่เธอไปประสบพบเจอมาให้ฟังอยู่บ่อยค

้ว ไป

ไปตอกบัตรเข้างานก่อนเหรอค

ันก็อยากพักเหมือนกัน แต่ติดว่าลูกค้ารายนี้มีคิวว่างวันนี้ ก่อนต้องเดินทางไปธุระยังต่างประเทศ กลับมาอีกครั้งก็ก่อนวันงาน

...ค

อนเย็นพี

” ตอบกลับด้วยความเกรงใ

ม้เยอะแยะไปหมด ปวดหัวทุกที ไป...ไปทำงานได้แล้ว” เอ่ยไล่เสียงนุ่มพร้อมส่งยิ้มให้

เรียกอีกครั้งก่อ

กเหรอคะพี

ิกงานให้เป็นเวลาสามวันให้กับเฌอเอมเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตนเอง “

ย่องกระแหย่งด้วยไม่ชินกับรองเท้าส้นสูง กระโปร่งสั้นเต่อและค่อนไปทางก

ล็กน้อย เมื่อเฌอเอมยังคงมีท่าทางขาดความมั่นใจอยู่ แต

่งก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือก็แล้ว...สายน้ำ

ื่อเลี้ยวรถเข้าที่จอดซึ่งหมายตาเอาไว้กลับต้องเหยียบเบรกอย่างแรง ด้วยว่ามีรถอีกคันพุ่งเสียบเข้ามาแย่งท

สาวเท้าวิ่งกระหืดกระหอบเข้าไปในร้านจำหน่ายจิลเวอร์รี่กึ่งบริษัทนำเข้าและส่งออกทางด

ันมาพบคุณประพั

ันธ์ไม่อ

อ่ยถามเสียงแหลมเล็ก ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่พุ่งลิ่วข

มือทอง เวลาเป็นเงินเป็นทองไง

ับความโกรธเอาไว้อย่างที่สุดแล้ว ทว่าดวงตากลมโตก็ยังเปล่งประกายวาวเจิดจ้าอยู่ดี ก็เธอยอมไม่หยุดงานเพื่อมาพ

น้านวลเนียนเรียบยังคงผ่องใสขณะเปิดค้นเอกสารไล่สายตาหาชื่อสาย

ั่งพาสายน้ำผึ้งเดินผ่านพนักงานสาวอีกสามสี่คนซึ่งนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้นไปที่ประตูก

ไหล่กว้างเลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจกับความไม่ชอบใจที่อ

งได้เจอแต่อุปสรรคตลอดเลย” บ่นพึมพำขณะก้มลงเก็บเอกสารที่หล