ผีผายามังกร

ินที่สวรรค์ได้ท้าทายคำกล่าวของนางในครานั้นเพียงไม่กี่วั

้าปักลายคางคกคาบเหรียญที่นางได้รับพระราชทานมาจากฮองเฮาถูกยกขึ้นมาบังใบหน้า

้นเถิด

จะก้าวถอยหลังออกห่างอ

มาเสียงแผ่วยามแหงนหน้ามองหมู่ดาว ทว่าในท่ามกลางความเงียบนางกลับได้ยินทุกอย่างชัดเจน ฮ่

หน้าที่คอยปรนนิบัติขับขานบรรเลงเพลงให้กั

กตเห็นได้ว่าพระหัตถ์โบกสะบัด

ในใจ ยามนี้จง

ปเกินกว่าที่จะได้ยินเสียงพูดคุย นางจึงเ

าท หม่อมฉันม

้กลับพูดออกมาราว

หรือ นี่มันก็ผ่านมาสามปีแล้ว ความสง

ความสุข เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอเหม

ั้นปิดบังใบหน้าเอาไว้ อย่างไรนางก็เป

งไม่เข้าใจว่าเหต

ู้ว่าเรา

นางให้จมดิ่งกับบาด

งจึงไม่อาจร่วมเรียง

ียงเพราะบุรุษ

่กลับเลี้ยงเอาไว้ข้างกายให้ได้เห็นใบห

บผู้ที่นางรัก

ต้ที่โหดร้ายป

จ้าอยากให้เราปลดองครักษ์เหวิน และขับ

ช่นนั้นไ

ม่มีวันเป

่ายหน้าไป

รือจะไม่ปรารถนาในสิ่งที่ตนเพิ่งเอ่ยไป เพราะตนรู้อยู่เ

ชวนฟังของนาง

ีที่หม่อมฉันขาดตกบกพร่องในหน้าที่ ข

หรี่ลงมองส

นั่นหมายถึงปรนนิบ

อนวอนของฮองเฮาเช่นนี้เป็นเพร

วนวังหลังนั้นย่อมทำให้สนมน้อยเหล่านั้นไม่กล้าเส

ั้งครรภ์ นางยิ่งได้รั

ตรีโฉมงามเหล่านั้นแล้วเหมือน

งหน้า ผู้ที่ขึ้นชื่อว่

ผู้เต็มไปด้วยเรื่องราว

แล้วยิ่ง

งมองเราด้วยสายตาถวิล

ถามไถ่ ขยับก้าวขาเข้

ที่ของเจ้

งนั้นเกิดอาการกระอักกระอ่วน ผิดกับ

้มกายเข้าหานางยิ่งขึ

นพัดด้ามนั้นทิ้งไปพลางกระโจนกอ

ศว่าฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์ก็ต้องหุบปากเงียบเมื่อพระองค์ทะลึ่งกายผุ

ยพระโอษฐ์ของโอรสสวรรค์อย

ากอดรอบลำคอหนา มือที่มีผิวหนังตะปุ่มตะปุ่มนั้นสอดระหว่างกลุ่มผมของชายหนุ่มพ

งครวญครางน่าอายเสียจนขันทีผู้

ล่งกำเนิดของมัน เช่นนั้นแล้วเหล่าแพทย์ฝึกหัดทั้งหลายจำต้องออกมาแสวงหาความรู้ภายนอก

หมวกแพทย์ฝึกหัดที่กำลังสวมใส่ เหล่าเด็กหนุ่มขะม

ัดเอาไว้อย่างเรียบร้อย ยืนเรียง ๆ กันแม้ไม่เป็นระเบียบเยี่ยงทหารแต่ก็ไม่แตกแถวมากนัก ส

ผู้ที่สวมใส่เติบโตตามวัย หากเทียบกับแพทย์ทั้งหลายแล้วนับว่าห่า

ป็นเพียงเด็กวัยสิบเอ็ดปีนัก ขณะที่แพทย์ฝึกหัดผู้อื่นนั้นล้วนเป็นหนุ่มวัยสิบสี

กาศและสภาพแวดล้อม สิ่งไหนเป็นพิษ สิ่งไหนต้านพิษ กล่าวถึงว่าบางช่วงเวลานั้นก็มีผลต่อสมุนไพรชนิดหนึ่ง

และเห็ดไม่มีพิษมา รวมไปถึงสรรหาสมุนไพรที่ใช้ต้านพิษ

่จะทำงานออกแรงเยี่ยงนี้นัก จึงปล่อยให้ผู้เก็บเกี่ยวสมุนไพรใส่ตะกร้าหวายส

ดเฉกเช่นผู้อื่นจะได้ไม่เป็นที่สะดุดตา เพราะการมีเชื้อพระวงศ์ออกมาเผ่นผ่านนอกวังแต่ไร้ซึ่งทหารคุ

ยให้แพทย์ฝึกหัดผู้นั้นทำตามใจ หลุบตามองสมุนไพรในตะกร้าก็พลันโล

งหมู่บ้านอีกฝั่งได้ แพทย์จำนวนหนึ่

เรียกอย่างสนิทสนมนั้นมีเพียงน้อยคนนักจะได้รับอนุญาตให้เรียก

ือกป่านคล้องตะกร้าบรรจุสมุนไพรสะพายข

็กตัวกะเปี๊ยกอยู่นั้นอาจจะพอพูดออกมาได้ฉิบหายเมื่อ

ึ่งในแพทย์หมาหมู่หัวโจกนั้นเริ่มเดินไปก็โยกราวเชือกจับของสะพานไปเพื่อให้เด็กชายท

ึก ๆ อดกลั้นต่อความกลัวแ

สองสามก้าวก่อนจะก้าวเดินช้า ๆ เพื่อรอเด็กน้อย หา

้อยสี่ห้าคนตรงหน้าที่โยกสะพานไปมาเสีย

่ามือเล็ก ๆ ที่เอื้อมมาคว้าเสื้อของเขาไว้ฉุดรั้งให้ล่วงตกน้ำลงไปพร้อมก

งหนึ่งที่กอดรัดร่างเล็กขององค์ชายเอาไว้ สายคล

ให้ชุ่มปอดแต่กลับพบว่าผ้าปิดปากช

ายใจเอาอากาศเข้าไปแล้วไอเอาน้ำออ

ได้ทัน ฝืนแรงกับกระแสน้ำเชี่ยวกรากราวกับฤดูน้ำหลากพลางพยายามขึ

ดนั้นตบเข้าที่ข้างแก้มของหนูน้อยเรีย

างครั้ง เพราะชื่อของขงเฉว่มีเพียงสองพยางค์ เหวิ

ลับมีเพียงท่านแม่และขงเฉว่เท

ความตื่นใจกลัวไม่น้อย เขาเอานิ้วไปอังที

ใจเด็กน้อยตรงหน้าทันที ยังดีหน่อยที่ไม่ต้องผายปอดน้ำก็พุ่งออกมาจากปากของหนูน้อ

ว่สังเกตอาการอีกฝ่ายก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าขอ

น พวกเขาทั้งสองเผลอกลืนเข้าไปหลายอึก รวมทั

วณข้างลำธารเช่นนี้ ครั้นจะประคองร่างเล็กให้ลุกเดินก็พบว่ามีแผลถลอกเป็นทางยาวเสียจนเลือดซิบออกมาจากขาทั้งสองข

ๆ หันหลังให้กับเหวิ

งข้าแทน

ลงทุกชั่วขณะ อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปเพียงไม่นานลมหนาวก็

ี่ให้ความอบอุ่นจึงทำได้เพียงบอกกับเด็กน้อยว่าพวกเขาทั้งสองจะต้องถอดเสื้อตัว

ก่อนจะนั่งแหมะลง แล้วเอามือตบตักของตนพลางอ้าแข

แต่อาการคัดจมูกนั้นทำให้เขาจามออกมาเสียง

บเร้า “มานั่งเสียเถอะ หากเจ้าเจ็บไ

้าวเดินเข้าไปหาแพทย์หนุ่มน้อยใบหน้าละอ่อนนั้นอย่างช้า ๆ ในถ้ำนั้นมืดก็จริงหากแต่ยังพอมีรูที่ส่

กว่าตน แขนขายาวนั้นจับที่เอวของเด็กน้อยแล้วยกขึ้นให้มานั่งอยู

รู้สึกถึงไรขนหลังคอนั้นตั้งชัน เหวินหยางซื่อย่นคอห

ยกสองเข่าจากเรียวขาเล็กขึ้นตั้งชันแล

้ซึ่งรอยตำหนิหรือแม้แต่ความอัปลักษณ์ใดบนใบหน้านั่น แต่เหตุใดเขาจึงสวมผ้าปิ

นที่ใบหน้าของแพทย์ฝึกหัดผู้น

ุนเยี่ยงสตรีชั้นสูงนั้นเพราะถูกดูแลทะนุชถนอมฟูมฝักมาอย่างดีโดยท่านแม่ของเขาที่เป็นถึงสน

ที่กอดกายเล็กเอาไว้เพื่อ

กใบหน้าร้อนผ่าวขณะที่หัวใจนั้นเต

กด้วยความน่าเอ็นดูของเขา ไม่ว่าจะท่า

ลวงไล่จับผีเสื้ออย่างสนุกสนานบังเอิญไปชนเข้ากับร่างสูงของบุรุษผู้หนึ่งเข้า เพ

งามเยี่ยงรูปหล่อพระโพธิ์สัตว์นั้

นแรก แม้จะเกิดจากนางรำผู้ต้อยต่ำแต่พระหน่อเนื้อเชื้อไข

เมื่อเจอเข้ากับความหมางเมินนั้นเป็นครั้งแรกทำให้เขารู้สึ

พียงนี้ เด็กน้อยนั้นเกิดความสับสนขึ้นมาในใจ สีหน้

ั้นด้วยกายที่แนบชิดทำให้เขารู้สึกว่าแท้จริงแ