icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ผีผายามังกร

บทที่ 10 ฉานฉูรับราชโองการ (4)

จำนวนคำ:4239    |    อัปเดตเมื่อ:12/01/2022

ินที่สวรรค์ได้ท้าทายคำกล่าวของนางในครานั้นเพียงไม่กี่วั

้าปักลายคางคกคาบเหรียญที่นางได้รับพระราชทานมาจากฮองเฮาถูกยกขึ้นมาบังใบหน้า

้นเถิด

จะก้าวถอยหลังออกห่างอ

มาเสียงแผ่วยามแหงนหน้ามองหมู่ดาว ทว่าในท่ามกลางความเงียบนางกลับได้ยินทุกอย่างชัดเจน ฮ่

หน้าที่คอยปรนนิบัติขับขานบรรเลงเพลงให้กั

กตเห็นได้ว่าพระหัตถ์โบกสะบัด

ในใจ ยามนี้จง

ปเกินกว่าที่จะได้ยินเสียงพูดคุย นางจึงเ

าท หม่อมฉันม

้กลับพูดออกมาราว

หรือ นี่มันก็ผ่านมาสามปีแล้ว ความสง

ความสุข เสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอเหม

ั้นปิดบังใบหน้าเอาไว้ อย่างไรนางก็เป

งไม่เข้าใจว่าเหต

ู้ว่าเรา

นางให้จมดิ่งกับบาด

งจึงไม่อาจร่วมเรียง

ียงเพราะบุรุษ

่กลับเลี้ยงเอาไว้ข้างกายให้ได้เห็นใบห

บผู้ที่นางรัก

ต้ที่โหดร้ายป

จ้าอยากให้เราปลดองครักษ์เหวิน และขับ

ช่นนั้นไ

ม่มีวันเป

่ายหน้าไป

รือจะไม่ปรารถนาในสิ่งที่ตนเพิ่งเอ่ยไป เพราะตนรู้อยู่เ

ชวนฟังของนาง

ีที่หม่อมฉันขาดตกบกพร่องในหน้าที่ ข

หรี่ลงมองส

นั่นหมายถึงปรนนิบ

อนวอนของฮองเฮาเช่นนี้เป็นเพร

วนวังหลังนั้นย่อมทำให้สนมน้อยเหล่านั้นไม่กล้าเส

ั้งครรภ์ นางยิ่งได้รั

ตรีโฉมงามเหล่านั้นแล้วเหมือน

งหน้า ผู้ที่ขึ้นชื่อว่

ผู้เต็มไปด้วยเรื่องราว

แล้วยิ่ง

งมองเราด้วยสายตาถวิล

ถามไถ่ ขยับก้าวขาเข้

ที่ของเจ้

งนั้นเกิดอาการกระอักกระอ่วน ผิดกับ

้มกายเข้าหานางยิ่งขึ

นพัดด้ามนั้นทิ้งไปพลางกระโจนกอ

ศว่าฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์ก็ต้องหุบปากเงียบเมื่อพระองค์ทะลึ่งกายผุ

ยพระโอษฐ์ของโอรสสวรรค์อย

ากอดรอบลำคอหนา มือที่มีผิวหนังตะปุ่มตะปุ่มนั้นสอดระหว่างกลุ่มผมของชายหนุ่มพ

งครวญครางน่าอายเสียจนขันทีผู้

ล่งกำเนิดของมัน เช่นนั้นแล้วเหล่าแพทย์ฝึกหัดทั้งหลายจำต้องออกมาแสวงหาความรู้ภายนอก

หมวกแพทย์ฝึกหัดที่กำลังสวมใส่ เหล่าเด็กหนุ่มขะม

ัดเอาไว้อย่างเรียบร้อย ยืนเรียง ๆ กันแม้ไม่เป็นระเบียบเยี่ยงทหารแต่ก็ไม่แตกแถวมากนัก ส

ผู้ที่สวมใส่เติบโตตามวัย หากเทียบกับแพทย์ทั้งหลายแล้วนับว่าห่า

ป็นเพียงเด็กวัยสิบเอ็ดปีนัก ขณะที่แพทย์ฝึกหัดผู้อื่นนั้นล้วนเป็นหนุ่มวัยสิบสี

กาศและสภาพแวดล้อม สิ่งไหนเป็นพิษ สิ่งไหนต้านพิษ กล่าวถึงว่าบางช่วงเวลานั้นก็มีผลต่อสมุนไพรชนิดหนึ่ง

และเห็ดไม่มีพิษมา รวมไปถึงสรรหาสมุนไพรที่ใช้ต้านพิษ

่จะทำงานออกแรงเยี่ยงนี้นัก จึงปล่อยให้ผู้เก็บเกี่ยวสมุนไพรใส่ตะกร้าหวายส

ดเฉกเช่นผู้อื่นจะได้ไม่เป็นที่สะดุดตา เพราะการมีเชื้อพระวงศ์ออกมาเผ่นผ่านนอกวังแต่ไร้ซึ่งทหารคุ

ยให้แพทย์ฝึกหัดผู้นั้นทำตามใจ หลุบตามองสมุนไพรในตะกร้าก็พลันโล

งหมู่บ้านอีกฝั่งได้ แพทย์จำนวนหนึ่

เรียกอย่างสนิทสนมนั้นมีเพียงน้อยคนนักจะได้รับอนุญาตให้เรียก

ือกป่านคล้องตะกร้าบรรจุสมุนไพรสะพายข

็กตัวกะเปี๊ยกอยู่นั้นอาจจะพอพูดออกมาได้ฉิบหายเมื่อ

ึ่งในแพทย์หมาหมู่หัวโจกนั้นเริ่มเดินไปก็โยกราวเชือกจับของสะพานไปเพื่อให้เด็กชายท

ึก ๆ อดกลั้นต่อความกลัวแ

สองสามก้าวก่อนจะก้าวเดินช้า ๆ เพื่อรอเด็กน้อย หา

้อยสี่ห้าคนตรงหน้าที่โยกสะพานไปมาเสีย

่ามือเล็ก ๆ ที่เอื้อมมาคว้าเสื้อของเขาไว้ฉุดรั้งให้ล่วงตกน้ำลงไปพร้อมก

งหนึ่งที่กอดรัดร่างเล็กขององค์ชายเอาไว้ สายคล

ให้ชุ่มปอดแต่กลับพบว่าผ้าปิดปากช

ายใจเอาอากาศเข้าไปแล้วไอเอาน้ำออ

ได้ทัน ฝืนแรงกับกระแสน้ำเชี่ยวกรากราวกับฤดูน้ำหลากพลางพยายามขึ

ดนั้นตบเข้าที่ข้างแก้มของหนูน้อยเรีย

างครั้ง เพราะชื่อของขงเฉว่มีเพียงสองพยางค์ เหวิ

ลับมีเพียงท่านแม่และขงเฉว่เท

ความตื่นใจกลัวไม่น้อย เขาเอานิ้วไปอังที

ใจเด็กน้อยตรงหน้าทันที ยังดีหน่อยที่ไม่ต้องผายปอดน้ำก็พุ่งออกมาจากปากของหนูน้อ

ว่สังเกตอาการอีกฝ่ายก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าขอ

น พวกเขาทั้งสองเผลอกลืนเข้าไปหลายอึก รวมทั

วณข้างลำธารเช่นนี้ ครั้นจะประคองร่างเล็กให้ลุกเดินก็พบว่ามีแผลถลอกเป็นทางยาวเสียจนเลือดซิบออกมาจากขาทั้งสองข

ๆ หันหลังให้กับเหวิ

งข้าแทน

ลงทุกชั่วขณะ อาทิตย์ลับขอบฟ้าไปเพียงไม่นานลมหนาวก็

ี่ให้ความอบอุ่นจึงทำได้เพียงบอกกับเด็กน้อยว่าพวกเขาทั้งสองจะต้องถอดเสื้อตัว

ก่อนจะนั่งแหมะลง แล้วเอามือตบตักของตนพลางอ้าแข

แต่อาการคัดจมูกนั้นทำให้เขาจามออกมาเสียง

บเร้า “มานั่งเสียเถอะ หากเจ้าเจ็บไ

้าวเดินเข้าไปหาแพทย์หนุ่มน้อยใบหน้าละอ่อนนั้นอย่างช้า ๆ ในถ้ำนั้นมืดก็จริงหากแต่ยังพอมีรูที่ส่

กว่าตน แขนขายาวนั้นจับที่เอวของเด็กน้อยแล้วยกขึ้นให้มานั่งอยู

รู้สึกถึงไรขนหลังคอนั้นตั้งชัน เหวินหยางซื่อย่นคอห

ยกสองเข่าจากเรียวขาเล็กขึ้นตั้งชันแล

้ซึ่งรอยตำหนิหรือแม้แต่ความอัปลักษณ์ใดบนใบหน้านั่น แต่เหตุใดเขาจึงสวมผ้าปิ

นที่ใบหน้าของแพทย์ฝึกหัดผู้น

ุนเยี่ยงสตรีชั้นสูงนั้นเพราะถูกดูแลทะนุชถนอมฟูมฝักมาอย่างดีโดยท่านแม่ของเขาที่เป็นถึงสน

ที่กอดกายเล็กเอาไว้เพื่อ

กใบหน้าร้อนผ่าวขณะที่หัวใจนั้นเต

กด้วยความน่าเอ็นดูของเขา ไม่ว่าจะท่า

ลวงไล่จับผีเสื้ออย่างสนุกสนานบังเอิญไปชนเข้ากับร่างสูงของบุรุษผู้หนึ่งเข้า เพ

งามเยี่ยงรูปหล่อพระโพธิ์สัตว์นั้

นแรก แม้จะเกิดจากนางรำผู้ต้อยต่ำแต่พระหน่อเนื้อเชื้อไข

เมื่อเจอเข้ากับความหมางเมินนั้นเป็นครั้งแรกทำให้เขารู้สึ

พียงนี้ เด็กน้อยนั้นเกิดความสับสนขึ้นมาในใจ สีหน้

ั้นด้วยกายที่แนบชิดทำให้เขารู้สึกว่าแท้จริงแ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ลิขสิทธิ์ และคำเตือน2 บทที่ 2 ตัดเข้าโฆษณา3 บทที่ 3 ไร้ยางอาย (1)4 บทที่ 4 ไร้ยางอาย (2)5 บทที่ 5 ไร้ยางอาย (3)6 บทที่ 6 ไร้ยางอาย (4)7 บทที่ 7 ฉานฉูรับราชโองการ (1)8 บทที่ 8 ฉานฉูรับราชโองการ (2)9 บทที่ 9 ฉานฉูรับราชโองการ (3)10 บทที่ 10 ฉานฉูรับราชโองการ (4)11 บทที่ 11 ฉานฉูรับราชโองการ (5)12 บทที่ 12 ฉานฉูรับราชโองการ (6)13 บทที่ 13 ฉานฉูรับราชโองการ (7)14 บทที่ 14 กาลกิณี (1)15 บทที่ 15 กาลกิณี (2)16 บทที่ 16 กาลกิณี (3)17 บทที่ 17 นางไม่พูด (1)18 บทที่ 18 นางไม่พูด (2)19 บทที่ 19 นางไม่พูด (3)20 บทที่ 20 นางไม่พูด (4)21 บทที่ 21 นางไม่พูด (5)22 บทที่ 22 นางไม่พูด (6)23 บทที่ 23 นางไม่พูด (7)24 บทที่ 24 สังเวยแพทย์ (1)25 บทที่ 25 สังเวยแพทย์ (2)26 บทที่ 26 สังเวยแพทย์ (3)27 บทที่ 27 สังเวยแพทย์ (4)28 บทที่ 28 สังเวยแพทย์ (5)29 บทที่ 29 เครื่องสังเวย (1)30 บทที่ 30 เครื่องสังเวย (2)31 บทที่ 31 เครื่องสังเวย (3)32 บทที่ 32 เครื่องสังเวย (4)33 บทที่ 33 ตัวล่อ (1)34 บทที่ 34 ตัวล่อ (2)35 บทที่ 35 ตัวล่อ (3)36 บทที่ 36 เปิดหูเปิดตา (1)37 บทที่ 37 เปิดหูเปิดตา (2)38 บทที่ 38 นักเล่านิทานพเนจร (1)39 บทที่ 39 นักเล่านิทานพเนจร (2)40 บทที่ 40 นักเล่านิทานพเนจร (3)41 บทที่ 41 เหม็นเน่า (1)42 บทที่ 42 เหม็นเน่า (2)43 บทที่ 43 เหม็นเน่า (3)44 บทที่ 44 เจ้าหุบเขาเสวี่ยและเซิน (1)45 บทที่ 45 เจ้าหุบเขาเสวี่ยและเซิน (2)46 บทที่ 46 เจ้าหุบเขาเสวี่ยและเซิน (3)47 บทที่ 47 เจ้าหุบเขาเสวี่ยและเซิน (4)48 บทที่ 48 เจ้าหุบเขาเสวี่ยและเซิน (5)49 บทที่ 49 มนต์ดำ (1)50 บทที่ 50 มนต์ดำ (2)51 บทที่ 51 มนต์ดำ (3)52 บทที่ 52 ปราบมังกร (1)53 บทที่ 53 ปราบมังกร (2)54 บทที่ 54 ปราบมังกร (3)55 บทที่ 55 ปราบมังกร (4)56 บทที่ 56 ปราบมังกร (5)57 บทที่ 57 ขี่มังกร (1)58 บทที่ 58 ขี่มังกร (2)59 บทที่ 59 ขี่มังกร (3)60 บทที่ 60 ขี่มังกร (4)61 บทที่ 61 ขี่มังกร (5)62 บทที่ 62 คนโปรด (1)63 บทที่ 63 คนโปรด (2)64 บทที่ 64 คนโปรด (3)65 บทที่ 65 ตะลุมบอน (1)66 บทที่ 66 ตะลุมบอน (2)67 บทที่ 67 ตะลุมบอน (3)68 บทที่ 68 ไม่ต้อง (1)69 บทที่ 69 ไม่ต้อง (2)70 บทที่ 70 ไม่ต้อง (3)71 บทที่ 71 โง่เง่า (1)72 บทที่ 72 โง่เง่า (2)73 บทที่ 73 โง่เง่า (3)74 บทที่ 74 โง่เง่า (4)75 บทที่ 75 โง่เง่า (5)76 บทที่ 76 อย่าหนีข้าไป (1)77 บทที่ 77 อย่าหนีข้าไป (2)78 บทที่ 78 ก็ไม่เลว (1)79 บทที่ 79 ก็ไม่เลว (2)80 บทที่ 80 ก็ไม่เลว (3)81 บทที่ 81 ก็ไม่เลว (4)82 บทที่ 82 ก็ไม่เลว (5)83 บทที่ 83 ก็ไม่เลว (6)84 บทที่ 84 สอด (1)85 บทที่ 85 สอด (2)86 บทที่ 86 สอด (3)87 บทที่ 87 ซื่อซื่อ (1)88 บทที่ 88 ซื่อซื่อ (2)89 บทที่ 89 ซื่อซื่อ (3)90 บทที่ 90 ซื่อซื่อ (5)91 บทที่ 91 ชายแก่ (1)92 บทที่ 92 ชายแก่ (2)93 บทที่ 93 ชายแก่ (3)94 บทที่ 94 ชายแก่ (4)95 บทที่ 95 จุก (1)96 บทที่ 96 จุก (2)97 บทที่ 97 จุก (3)98 บทที่ 98 เหี่ยว (1)99 บทที่ 99 เหี่ยว (2)100 บทที่ 100 เหี่ยว (3)