icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

บัลลังก์ไอยคุปต์

บทที่ 9 ไยเจ้าคิดเช่นนั้น

จำนวนคำ:1529    |    อัปเดตเมื่อ:16/01/2022

จัดจ่ายน้ำโดยไม่สะอาด” เลจูกล่าวเสริม “เ

ังเอิญหรือว่าเป็นแผนการที่ถูกตระเตรี

าคิดเช

ฑ์มาเพื่อสร้างมหาปิรามิด ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศจะรวมตัวอยู่ที่

ราะอารมณ์ดี “ไยเจ้ามิฉลาด

มหลังแผ่นหลังของท่านผู้เฒ่าเลจูออกมาจากกระท่อ

ของข้า บ

ินอาหารอ่อนๆ และดื่มน้ำอุ่นมากๆ ดื่มยาที

บิดากล่าวขอบคุณทั้งน้ำตานองหน้า “ข

บาๆ และเมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับก็เอ่ยถามต่อ

าจะเล่าให

หารก่อน” ดังชีเอ่ยตัดบทขึ้น ความห่วงใยของเขาที่มีต

ซะอังค์เนสแล้

ักของตนเอง เมื่อกลับมาถึงกระท่อมของตนเองก็พบว่ามีน้ำอุ่นเตรียมไว้แล้วอารมณ์หงุดหงิดเมื่อครู

รียวหยิบผลองุ่นใส่ปากเคี้ยวพอหายหิวสี่ห้าลูกแล้วปลดเปลืองเสื้อผ้าสีกระส

่วไป เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเองถึงมีผิวขาวดุจลิงเผือดแบบนี้ ดวงตาของตนเองก็กลมโตผมเส้นเล็กและละเอียดดุจเส้นไหมในรางกายของตนเองเ

ุ่มลื่นยามที่มือแตะต้องเส้นผมของแม่ นั่นเป็นเหตุของเหตุผลที่ทำให้ดังชียอมอนุญาตใ

ำคัญจึงไม่เอ่ยปากออกเรียกแต่เมื่อก้าวตามเข้ามากลับได้พบภาพที่งดงามราวกับจิตกรบรรจงสร้าง พระองค์จำเป็นต้องสงบสติอารมณ์ของตนไม่ให้พลุ่งพล่านม

ฆป

นมาเกาะกิ่งไม้ใกล้พระองค์แล้ว พระหัตถ์จ

วลาไม่ม

ะ การเดินทางไปซัคคารามีทั้งความโล่งใจของคนในหมู่บ้านที่เชื่อว่าท่านหมอเลจูจะสามารถยับยั้งมิให้โรคประหลาดนี้มาถึงหมู่บ้าน แต่

ทนข้าได้” ผู้เฒ่าเลจูประกาศกับทุ

ชีกับอังค์เนสจะอยู่ที่หมู่บ้านนี้มาหลายปี แต่สำหรับพวกเขาแล้วทั้ง

นะ” โคซี-ผู้ปกครองหมู่บ้านเอ่ยขึ้นเส

” หลายคนส่งเสีย

นข่าวว่ามีกลุ่มโจรเคลื่อนไหวมากมายข้าจึงเกรงว

รมารักษาเมื่อเช้า” เลจูเอ่

นก็เดินทางกลั

เขาเองก็ไม่ค่อยพอใจที่คนในหมู่บ้านให

ราะเป็นห่วงควา

สนับสนุนให้ดังชีเดินทางร่วมกับผู้เฒ่าเลจูด้วย แ

อังค์เนสรับคำเป็นมั่นเหมาะ แววตาจริง

่าดื้อนัก

พูดเหมือนข้

ซ่อนความน้อยใจที่ไม่ได้ออกเดินทางด้วย ดังชีไม่อาจปฏิเสธกา

รมที่ถูกกำหนดแล้วคงไม

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ปฐมบท ปรารถนาแห่งฟาโรห์2 บทที่ 2 ขู่คำราม 3 บทที่ 3 อังเนส4 บทที่ 4 จะมีใครกล้ายุ่ง5 บทที่ 5 บุรุษแปลกหน้า6 บทที่ 6 เจ้าเอาอะไรมาใส่ปากข้า!7 บทที่ 7 ฆ่าคนเรื่องง่ายนิดเดียว8 บทที่ 8 ‘หมอวิเศษ’9 บทที่ 9 ไยเจ้าคิดเช่นนั้น10 บทที่ 10 เจ้าฟื้นตั้งแต่เมื่อใด11 บทที่ 11 เจ้าเป็นใครกันแน่12 บทที่ 12 หากเจ้าอนุญาตข้าก็ปรารถนาจะดอมดม13 บทที่ 13 เจ้าจะทำอะไร 14 บทที่ 14 ก่นด่าในใจ15 บทที่ 15 รักษาเด็ก 16 บทที่ 16 ตีความว่าในคำพูด17 บทที่ 17 ดอกไม้เมื่อแรกแย้มก็งดงาม18 บทที่ 18 รู้ข่าว 19 บทที่ 19 อย่าแกล้ง20 บทที่ 20 นำสตรีเข้าวัง 21 บทที่ 21 สายลม 22 บทที่ 22 เป็นถึงองค์รัชทายาท 23 บทที่ 23 ฟังไม่ผิด24 บทที่ 24 เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า 25 บทที่ 25 หมอวิเศษ26 บทที่ 26 แม่ทัพหนุ่ม 27 บทที่ 27 นางผู้นั้น 28 บทที่ 28 เจ้ากล้าต่อปากต่อคำกับข้าเรอะ29 บทที่ 29 แสนรัญจวนใจ 30 บทที่ 30 จะพาหม่อมฉันไปไหน 31 บทที่ 31 มากเกินไป32 บทที่ 32 คิดถึง33 บทที่ 33 น้อมรับคำสั่ง 34 บทที่ 34 คนสนิท35 บทที่ 35 โรคระบาด 36 บทที่ 36 แค่พูดถึงก็โผล่มาเชียว37 บทที่ 37 ข้าจำได้ 38 บทที่ 38 หม่อมมิได้ตั้งใจ39 บทที่ 39 ข้าไม่เคยแต่งหน้าและแต่งตัวเช่นนี้40 บทที่ 40 งูเห่า41 บทที่ 41 ครอบครอง42 บทที่ 42 แรงสั่นสะเทือน 43 บทที่ 43 ไฟรักบัลลังก์ฟาโรห์44 บทที่ 44 ชุดโปรด 45 บทที่ 45 ตามใจจนเคยตัว46 บทที่ 46 ดูโง่ๆ แต่เขาไม่ได้โง่นะ 47 บทที่ 47 จำไม่ได้แล้วว่า..48 บทที่ 48 ไม่มีอะไรนี่ 49 บทที่ 49 นางสนม50 บทที่ 50 เจ้าโกรธข้า51 บทที่ 51 เรียนรู้อะไรๆ ได้เร็วนัก 52 บทที่ 52 พละกำลัง53 บทที่ 53 อะไรทำให้เจ้าคิดเช่นนั้น 54 บทที่ 54 สืบข่าว55 บทที่ 55 เจ้าก็มาอาบกับข้าซิ56 บทที่ 56 เจ้ายักษ์สมองอูฐ57 บทที่ 57 เสียงร้องโหยหวน58 บทที่ 58 เจ้าเป็นเช่นไร 59 บทที่ 59 ที่นี่...ข้าหาใช่เจ้าชายไม่60 บทที่ 60 ชอบทำหน้าดุ61 บทที่ 61 ผู้ช่วยชีวิต62 บทที่ 62 ลำบากเจ้าแล้ว63 บทที่ 63 รู้สึกถึงวงแขนที่อ่อนโยน64 บทที่ 64 เจ้าไม่ควรมารับรู้เรื่องเหล่านี้65 บทที่ 65 พรางตัว66 บทที่ 66 น้ำหนักชองโซ่ตรวน67 บทที่ 67 ข้าต้องไปช่วยนาง68 บทที่ 68 หอบหายใจแรง69 บทที่ 69 ชายหนุ่มอ่อนแอ70 บทที่ 70 เชื่อในความสามารถ71 บทที่ 71 เจ็บแปลบ72 บทที่ 72 ติดสินบนเล็กน้อย73 บทที่ 73 รอยยิ้มปนหัวเราะ74 บทที่ 74 หรือเจ้าไม่สนุก75 บทที่ 75 สูดลมหายใจลึก76 บทที่ 76 เผาไหม้77 บทที่ 77 หนีสัมผัสที่รุกราน78 บทที่ 78 การแสดง79 บทที่ 79 ถ่มเลือดลงพื้น 80 บทที่ 80 เคร่งเครียด81 บทที่ 81 หลับตาอย่างปวดปร่า 82 บทที่ 82 ข้านอนไม่หลับ83 บทที่ 83 คืนยศศักดิ์84 บทที่ 84 ไม่อาจเทียบได้กับความภักดี85 บทที่ 85 รอยยิ้ม 86 บทที่ 86 ยิ้มกว้าง87 บทที่ 87 แล้วชีวิตใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นบนแผ่นดินไอยคุปต์แห่งนี้.88 บทที่ 88 ทาสรักลำน้ำไนล์89 บทที่ 89 แม่ทัพ 90 บทที่ 90 เผ่า‘วิหคไฟ91 บทที่ 91 ทำไมท่านไม่หลบข้า92 บทที่ 92 ข้านอนไม่หลับ93 บทที่ 93 บาดเจ็บ94 บทที่ 94 เข้าวัง95 บทที่ 95 เจ้าอายุเท่าไหร่กัน 96 บทที่ 96 จำใจ 97 บทที่ 97 หรือว่าเขาต้องการจะแก้แค้นเธอคืน98 บทที่ 98 แต่งงาน 99 บทที่ 99 ถูกรวบเอวมาแนบชิด100 บทที่ 100 ลืมตาตื่น