คนนี้...พ่อเลี้ยงขอ

pte

จากกางเกงสแล็คดำ ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะความรีบร้อน หยุ

กสะอาดเกลี้ยงเหมือนเป็นห้องที่ไม่มีใครอยู่ ร่างสูงก้าวไว ๆ ไปที่ตู้

้อผ้าตีตั๋วกลับประเทศไทยในทันที กลายเป็นค

ู่คมเข้มสีฟ้าครามประกายกร้าวอ่อนลงเหลือแค่ความสิ้

็ได้ ทีลูกยังหอบกระเป๋าไปฟิลิปปินส์ไม่บอกคน

านเดียวกันคือสายวิชาการออกแบบอุตสาหกรรม หากไม่เดินสวนกันหรือปากต่

ไม่เคยจะกลับบ้าน ไม่คิดจะเลี้ยงลูกเลี้ยงตัวเอง ถึงปองกานต์จะมารู

พุทราเสียก็ทำตัวเละเทะเปะปะไปเรื่อยเปื

วปองกานต์กลับบ้านแน่ ๆ เพราะไม่น่าจะเป็นเรื่องดีหากพี

้วนี่... พุดยังเรียนหนังสือไม่จบ เง

พุดอยู่กับแม่ พุดบอกให้แม่เก็บไว้ใช้ซื้อของให้หลาน” อนงค์ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้เพราะหญิงสาวนั

กผม.. แม่ปล่อย

ม่อยากจะอยู่ นี่ถ้าแกไม่โทรมา แม่ก็ไม่มาหรอก

กให้แม่อย

นน่ะสิ ร้องไห้เช้ากลางวันเย็นก่อนนอนยังกับแม่ม่ายผัวตาย มันไม่ผูกคอตายคาขื่อบ้าน

กัน อนงค์จึงเดินทางมาเยี่ยมเยียนบ้านหลังนี้อาทิตย์ละ

ยหนุ่มที่มองลูกเลี้ยงนั้นเปลี

ะกล้านินทาแค่ลับหลังเท่านั้นว่าลูกเลี้ยงอาเลี้ยงกลายเป็นคู่ผัวเมีย เจ้าของบ้านจึงบากหน้าทนไปอย่า

เหรอแม่? ตอนนี้.

็แล้วกัน ฉันจะกลับไปเลี้ยงหลานละ” น้ำเสียงขุ่นมั

ใหม่ จึงตั้งใจมาเอาของในสมัยปรายลดายังเป็นเด็กสาวตัวกร

ุให้เขาคือความหวังอันริบหรี่ของบ้านที่อาจรักษานามสกุล ‘โรจน์จินดา’ ไว้ให้สืบทอดต่อไป ห

ไปข้างล่าง เพื่อช่วยยกของขึ้นรถยนต์ พี่สาวของเขาจอดรถรอแม่อยู่ออกจะดีใจเพราะนาน ๆ ได้พบกัน นา

อ้น้อง เป็นไงบ้าง

แป๋ว... อาหาร

ม่ใช่เพราะกับข้าวที่นู่นไม่อร่อยเหมือนอาหารไทย แ

ุกอย่างให้เขาแม้กระทั่งซักชุดช

ให้ด้วยนะ บอกว่าพี่เอาอีกสอง

ขาเคยได้ยินจากอลันเมื่อหลายปีก่อนว่าปรายลดาทำหัดทำธุรกิ

ขายเสื้อผ้าอ

เพื่อนสาว พี่ได้ยินว่าเพิ่งกู้ซื้อคอน

ู่กับแฟนเหรอ? พ่อ

รากฏขึ้นในสายตาประกายกร้าว หวงแห

งไงแม่ พุดจะมีแฟน ยังไง

อนงค์ที่รู้ดีว่าลูกชายน่าจะโก

คนแรก ปรกติแล้วเคยพาใครมาที่ไหน? จะว่าเป็

ย ๆ คุยกันนะ” บอกลากันดีแล้ว

บนใบหน้ายุ่งเหยิง กลับเข้าบ้านพร้อมเสื้อเดรสในมือหนึ่งตัว ก่อนที่เข

องเปลี่ยนเบอร์หนีเขาหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้นไ

เข้าหาอ้อมกอดของเขาในก้าวแรกที่ประตูบ้านเปิดออก ร้องไห้อย่าง

ยลดาอยู่บ่อย ๆ ตั้งแต

เขาหยุดเดินไปกับรอยยิ้มแสนสวยของเธอ กลิ่นหอมอ่อนจากนวลเนื้อเนียนละเอียดโชยมาแตะจมูกแล้

าหรือพ่อ

ปดปี ยี่สิบปี.... เขาจึงตัดสินใจที่จะไป เฝ้ารอเธออยู่ห่าง ๆ ดูภาพถ

จะต้องออกแรงวิ่งให้มากขึ้นอีก วิ่งจนถึงจุด ๆ

งสัยอยู่ว่าจะหนีเ

ามสำเร็จ ไม่ใช่ส่งแค่เงิน กลับบ้านมาอยู่เป็นพัก ๆ แ

ฝ่ายทิ้งเ

้อยในความดูแลก