ฮูหยินของข้าเป็นบุรุษอย่างนั้นรึ

มันจะมากไปแล้วนะ เกิดมา นางก็ไม่เคยเป็นที่โปรดปรานของบิดา ตอนเด็กนางจำความได้ว่า บิด

จ็บใ

อ้ายยังทนดูมิได้ที่คนพวกนี้รังแกเจ

เขาจึงใจร

บใบหน้าเสี่ยว

จมาต่อกรกับข้า ไม่

้อย่างน่าสงสาร ทำไมวันนี้เซีย

" เซียวหยาทำหน้าอย่างงุนงง ฝ่าบาพระราชทานให้นางสมรสกับท่านแม่ทัพเสิ่นจ้านอย่างนั้นรึ เ

งามอันดับหนึ่งของแว่นเเคว้นแคว้นต้าเยียน นา

ลงมือทำร

นางก็พุ่งเข้าไปที่ท้องของเซียวเหยียนอย่างแรง จนนาง

เซียวหยาจะมี

้าจะไปฟ้องท่านพ่อ" นา

อ้ายเเล้ว เซียวหยาพลันปวดใจขึ้นมาเพราะราชโองการบ้า ๆ ทำให้เกิด

ของคุณหนูรองนั้นช่างจะพังแหลไม่พั

บิดา เพราะมารดาของนางเป็นบ่าวล้างเท้าในจวนเซียว ต

งละเอียด พวกนางเหลือเพียงสองคนเท่านั้นในจวน

เล้วที่พวกนางโดนรังแก คุณหนูยอมมาตลอด

บ่าวขอโท

ใช้เอ่ยเยี่ยงน

ังจะกายเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพเสิ่น ข้าเลยต้องต่

ผ่านมา นางไม่เคยได้รับความรักจากบิดา แม้

ต่บุตรภรรยาหลวง ไม่เคยม

ับ ข้าวเเข็ง ๆ หลายปีมานี้ นางกับเสี่ยวอ้ายใช้ชีวิตรั

ม้แต่อาหารหมายังดีกว่านี้ สา

้าไปกินของอร่อย ๆ" นางคิดดี

หรือเ

อะไรขึ้น ข้า

กำลังตุ๋นน้ำแกงไก่กับรังนก

สอง ชักช้านั่นล่ะ" แม่ครัวฟางรู้ว่า ถ

หยานั้นไม่เคยได้บำรุงของดี ๆ เลย กระนั้นนางสาวเท้าไ

ฟางตกใจ

ไปกินของบำรุงของคุณท่าน" ในสายตาแม่ครัวฟาง คุณหนูรองคือ แค่คนอ

คุณหนูเยี่ยงข้า เห็นทีจวนนี้ เล

วของฟาง สาวใช้ในครัวต่างเชื่อฟัง

งมือเเล้ว ไหน ๆ อีกไม่นานก็จะแต

ง ต่างลมลงพื้นอย่างน่าสงสาร เส

่ครัวฟางพล

่าวจบแม่ครัวฟางสาวเท้ายาวออกไป เพียงก้าวไ

ถึงว่า คุณหนูจะม

างถึงกับ

งไว้ชีวิต

้องท่านพ่อ

อ่ยอย่างหวาดกลัว เห็นทีคุณหนูรองมิใช่

ห้เสี่ยวอ้ายกวาดของกินในโรงครัวมาให้หมด สาวใช้ดีใจยิ่งรีบเก็บอาหาร

งมองอย่าง

น" สาวใช้ต่างประ