ทัณฑ์เสน่หาอสูร

ได้เอ่ยออกมา เพราะตนรึถามดีๆ แต่ได้มะนาวไม่มีน้ำกลับมาเสียนี่ ปิ่นคณางค์กะพริบตาปริบแห

นะ ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ และไม่นานค

จริงๆ “คุณ กลางวันนะ” จึงพูดเสียงเบาอู้อี้ออกไป หากร่างสูงให

ออกจากตัว ณ ห้วงเวลานั้นแววตาคมดูมีชีวิตชีวาไม่เย็นชา

ธอต้อง “หูอื้อ” ไม่ค่อยจะได้ยินเวลาเขาพูดอะไรออกมา แต่เธอก็ห้ามตนเองไม่ได้ที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้น หญิงสาวซ่านหวิวหวั่นไหวกับการรุกเร้า เล้าโลม จนเผลอไผลจับช่วงอกแกร่งให้เข้ามาประชิดแนบอกอวบอิ่มที่เริ่มชูช่อ

จึงค่อยๆ ลืมตา ปากบวมเจ่อเม้มชิดกัน สบตาชายหนุ่มอย่างหวาดๆ อยากร้องไห้ในตอนนี้...ผู้ชายคนที่ฉกชิงความสาวของตนเองไป ไม่เคยคิดถึงใจกันเลยเพียงสักนิดเดียวจะเสียใจขนาดไหนเขาก็ไม่แคร์ไม่สน และสิ่งที่คนใจดำตอกย้ำออกมา เรื่องข้อตกลงระหว่างกัน มันยิ่งน่า

กอย่างที่เธอมีแก่ฉัน” เสียงพึงใจปะปนการออกคำสั่งดังชิดยอดอกชูช่อข้างหนึ่ง ดวงตาคมนั้นจับจ้องวงหน้าแดงระเรื่อ หญิงสาวหนักห

ซึ่งนั่งจ้องกันแบบเดาสายตาไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่ไปซะทีเธออึดอัดจะแย่ แต่ถึงแม้เขาจะเอาแต่จ้องก็ยังดีกว่าเส

งและเผลอหล

ช่างน่าอายเสียจริง ลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ อ้อยอิ่งกับสายน้ำไม่นานจึงออกมาสวมเสื้อผ้า หลังจากนั้นเดินสำรวจห้องพักหรูด้านนอก เห็นทิวทัศน์ของเมืองด้านนอกชักอยากสั

นาทีครับและหากไม่ต้องการอะไรบอกพวกผมได้” ค

ทก์อุ้มเข้าห้องนอน ตระเตรียมอาหารให้ สถานะที่มีก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงสักนิด ยั

ับมิสมาเรียครับ

างพรู เพราะคำตอบแค่เพียงสั้นๆ ก็เพียงพอทำให้

นายตัวโตทำทีจะพูดต่อ ปรินทรคงออกไปเม

มาเที่ยวเปิดหูเปิดตา ไม่ได้ช๊อปปิ้งแต่ได้เดินดูของสวย

ว้ ทั้งโรงแรมแห่งนี้ของปรินทรนั้น หญิงสาวได้รับรู้ว่าอยู่ไม่ไกลกับโบสถ์ใหญ่เก่าแก่ซึ่งขึ้นชื่อเรื่อง

มาเที่ยว และเป็นเพียงนักโทษของเขาก็เท่านั้น จึงปิดประต

ไข้ เธอก็ลืมมันไม่ได้สักที หลังจากรู้สึกตัวตื่นขึ้น แม้อยากวิ่งหนีจากคนใจดำ แต่ไม่สามารถทำได้ แต่ก็นั่นแหละเขาทำให้กันแค่นั้นถือว่าชดใช้ไม่ได้กับสิ่งที่ตนเองต้องสูญเสียไปสักนิด ทว่าหลังจากนั้น หญิงสาวให้ละอายในใจนัก ด้วยความช่ำชองเชี่ยวชาญของชายหนุ่มเขานั้นสามารถชักจูงเธอให้คล้อยตาม ให้ยินยอมไม่ยากเย็น แก้มสาวแดงก่ำเมื่อคิดว่าตนเองอาจตกอยู่ใน

เสียเมื่อนึกว่าคนในรูปนั้นทารุ