อ้อมกอดตะวัน (The Embrace of Sun)
่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ท่าทางของเธอเศร้าสร้อยยิ่งนัก แล้วเขาก็นึกอะไรบางอย่างออก ร่างสูงเดินไปยังกระเป๋าสะพายใบเก่งที่วางอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่งภายในห้อง แล้วหยิบเอาอะไรบาง
กเขาให้เข้าใจได้ทันทีว่าเธองอนเขาเข้าให้จริ
หวังจะทำให้หญิงสาวสนใจในสิ่งที่เ
ันหนอ? เขาไม่ตอบ...หากแต่ยิ้มใส่ตาเธอผ่านเงาสะท้อนในกระจก ก่อนยื่นตลับอะไรบางอย่างให้กับเธอ มือหนาหมุนฝาเปิดออก แล้วหยิบสิ่งที่อยู่ในนั้นชูขึ้
ารคบหากันระหว่างเขาและเธอ เพียงแต่ต้องการแกล้งเธอเล่นก็เท่านั้น เขาแทบจะอยากใจอ่อนเมื่อเห็นนัยน์ตาสวยๆ
ะที่ยิ่งประทับใจไปมากกว่านั้นคือ...เขาจำวันครบรอบได้ เขาไม่ได้ลืมวันสำคัญวัน
รอบของเรา น้อยใจพี่ใช่ไหมล่ะ?” เขาถามอย่าง
มกับหัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดีที่สามารถแกล้งสาวคนรักได้ หากแ
งใจซื้อเป็นของขวัญให้กับเธอ นิ้วเรียวของสโรชาแตะต้องที่จี้ทองคำอย่างทะนุถนอมทันทีที่สร้อยเส้นนั้นอยู่บนคอของเธอ
ก อย่างไรเสีย...สร้อยทองเส้นนี้ก็คงเป็นเงินหลายบาทอยู่ นั่นแสดงว่าเ
ับร่างแน่งน้อยเข้ามาไว้ในอ้อมแขน วางคางบึกบึนของตัวเองเอาไว้ที
้สึกผิด ดูสิ...เขามีของขวัญวันครบรอบให้กับเธอ แ
ล้วล่ะของขวัญน่ะ ให้พี่ในทุกๆ วัน การที่พี่มีบัวเป็นคนรัก มีบัวคอยด
ึกซึ้งไม่ต่างกันกลับมาให้เธออีกด้วย เธอรู้...รับรู้ได้จากจูบที่เขาตอบสนองกลับมา มือหนาเขาไม่อยู่เฉยเมื่อจุมพิตอ่อนหวานแสดงความรัก กำลังจะกลับกลายเป็นจุมพิตเรียกร้องให้ตอบสนอง
ารขบเม้มที่ติ่งหูบางของเธอเล่นอย่างเย้าหยอก กายสาวสั่นสะท้านกับลมหายใจอุ่นร้อนที่กรอกลงในใบหู กั
้รับ เขาไม่มีทางที่จะรุนแรงหรือทำให้เธอต้องชอกช้ำทั้งกายและใจอย่างแน่นอน...นั่นคือคำมั่นของเขา ในวันที่เขามั่นใจว่ารักเธอจนขาดไม่ได้ และขอให้เธอย้ายมาอยู่ก
อนเรียกร้องที่กลีบปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวที่หวานเสียยิ่งกว่าน้ำตาลใดๆ บนโลกนี้จะหวานได้ มือหนาป้วนเปี้ยนอยู่ที่เรียวขาภายใต้ชายกระโปรงชุดนอนแขนยาวลายการ์ต
ดนอนให้ออกจากรังดุมทีละเม็ด...ทีละเม็ด กระทั่งกระดุมหลุดออกจากรังดุมทั้งหมด สาบเสื้อแยกออกจากกันโดยจมูกร้อนๆ ของเขาที่ตามติดเนื้อนวลไปทุกที่ ทันทีที่กระดุมเม็ดแล้วเม็ดเหล่าเปิดออ
เคล้าริมฝีปากและจมูกร้อนๆ ของเขากับเนื้อนวลนิ่ม ไล้เลียลิ้มชิมรสหวานของดอกบัวแรกแย้มที่เบ่งบานล่อหมู่ภมร เขาต
นในสีหวานนั้น หญิงสาวเปล่งเสียงอู้อี้ครางแผ่วด้วยความทรมานกับความสยิวซ่านที่แล่นไปทั่วสรรพางค์ ก่อนที่เขาจะกำจัดกางเกงในตัวน้อยที่แสนจะไร้
ว่าเธอใจง่ายยอมมอบกายให้เขา เพราะรู้ดีว่าดอกบัวดอกนี้บริสุทธิ์และทรงคุณค่ามากแค่ไหน กว่าที่เธอจะยอมมอบทุกอย่างให้เขาก็เมื่อหนึ่งปีมานี้เอง เมื่อเขาขอร้องให้เธอแต่งงานกับเขา แต่เธอคิดว่า
แกร่งในกายเธอไปมาเบาๆ เป็นการกระตุ้นเร้าให้หญิงสาวเตลิดเพริศไปกับการเล้าโลมของเขา ปลายนิ้วโป้งยังคงแตะวนอยู่ที่เม็ดบัวสวย ขณะที่เคลื่อนนิ้วอยู่ในกายสาวอันคับแน่น เมื่อเธอไม่ต
้วแกร่งอยู่ในกายเธอไม่หยุด เขาเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวของนิ้วมือขึ้