กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์

กลกันกับน้ำตกสืออู่อันเป็นต้นทางแม่น้ำที่ไหลผ่านเข้าสู่ตัวเมืองฉู่ท่ามกลางสายตานับสิบคู่ของเหล่าทหารเวรยามที่พากันลอบมองด้วยความ

อง! เหตุ

กแล้วว่าออกนอกกำแพงวัง

่ยแก้แต่ไม่วายถามสิ่งสงสัย “แล้วแม่นางผู้นั้นคือใค

ม่ร

่รู้

ียบเฉยขณะนั่งลงข้างเตียงมองร่างสลบไสลไม่ได้สติอย่างพินิจพิเคราะ

ัวนางมาจากท

บได้ที่ช

ด้ที่ป่

ดเสื้อคลุมตัวนอกออกก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้าแขกมิได้รับเชิญซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น

มือนเจ้าจะ

ิง ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพวก

่เรื่องของข้า ข้ามิได้ต

ทำเนาแต่นี่เพราะได้รับบัญชาจากฮ่องเต้ต้าหลี่มีหรือทหารชั้นผู้น้อยอย่างเขาจะกล้าขัดพระบัญชาของโอรสสวรรค

่หลานหมิงมากกว่าว่าเกรงจะหาเรื่องยุ่งยากใส่ตัว หากมิใช่สิ

นทำให้ยุ่งยากตรงไหน” หลี่หล

ไฟแต่ต้นลมจำต้องเตือนสติมิให้เกิดเรื่องราวบานปลาย “ข้าเพียงแต่สงสัยว่านางเ

มเตีย

ตรีงามมาอุ่นเตียงจะ

ลงที่ตั่งไม่ไกลจากเตียงนอนแล้วกวักมือไล่

างยังอ

งไว้กลางป่าให้

ีเหลือชิ้นดีไว้พรุ่งนี้เช่นกัน” หม่าชิงเทียนค่อนว่าแล้วรีบผ

บางพลิ้วซึ่งยังคงนอนนิ่งไม่ได้สติแล้วเดินกลับไปนั่งยังตั่

ด้าน

กับอ๋องสี่และอ่อนอาวุโสกว่าหม่าชิงเทียนกว่าสามปีแต่กิริยาวาจาผู้ใหญ่กว่าหม่าชิงเทียนที่ขี้เล่นกว่ามากและรูปงามไม

ทรงเก็บกระต่ายหล

่ที่รู้ๆ คือเป็นกระต่ายขาวนว

นี้จึงมิคิดส่งคืนที

ในกระโจมที่ยังมีแสงไฟจากตะเกียงให้พอเห็นว่าคนด้านในกำลังร่ำสุราอยู่ตามลำพัง เขารับรู้เป็นนัยว่าสหา

ร ดูจากการแต่งกายซอมซ่อเช่นนั้นแล้วคงมิใช่

่ยพลันต้องชะงักหันมองหน้าหม่าชิงเทียนเลิ

คงหมายเสพสุขชั่วคืนกับกระต่ายน้อยแสนงดงามที่เ

ุนพลหน้าหยกทั้งสอ

สะอาดตาขณะจ้องร่างอรชรบนที่นอนไม่วางตา แม้จะเป็นเพียงตั่งเตี้ยสำหรับใช้พักผ่อนหลับนอนช

นับว่าเป็นวาสน