กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์

มเงียบสงบเ

คนที่ยื่นมือมารับอย่างเร็วรี่ หม่าชิงเทียนชูเหรียญตำลึงแล้วทำท่าลิงโลด “ว

งเจ้า จะใช้อะไรก็ตามใจ” หวั

ใจเย็นดุจน้ำแข็งพลางยักคิ้วหลิ่วตาก่อนเอ่ย “แน่น

มใจ

โยนเหรียญตำลึงในมือไปมาอีกทั้งยักคิ้วหลิ่

รื่องแม่นางน้อยผู้นั้นก

่ที่รู้คือตอนนี้นางอาจโดนพยั

กเขตกำแพงวังจะกระทำการอุกอาจเช่นนี้มาก่อน เรียกได้ว่าแทบไม่เคยถูกใจสตรีนางใดเลยก็ว่

มไปจึงพบเห็นความผิดปกติที่เคลื่อนใกล้เข้ามา เงาทะมึนที่เคลื่อนไหวอยู่ท่ามกลางแสงสลัวของราวป่าทึบไม่นานกลับปรากฏร่าง

ะกินนั้นช่างดูน่าเกรงขามปนดุร้ายด้วยปลายหางตาชี้ๆ ในที นางเดินนำหน้าสะบัดพัดไปมารวดเร็วมีท่าทีกราดเกรี้ยวผิดกับร่างอรชรที

านผู้น้ัน เขาเคยพบนางเมื่อวาน ณ.สถานที่แห่งหนึ่ง มิคาดวันนี้กลับได้พบ

มาในเขตค่ายพักแรมขอ

ยินสกุลจิน

มรวน นึกในใจอยู่เหมือนกันว่าคนที่นางตามหาอาจจ

่.

นสกุล

ี เป็นหม่าชิงเทียนที่ปากไวเอ่ยถามไม่รั้งรอเพราะอยากรู้ว่า

อย่าแม้แต่เอ่ยถามชื่อแซ่ห

ามตรงหน้าคือจินฮุ่ยอิง คุณหนูตระกูลจินผู้เพียบพร้อมและถ

ใจก็เอ่ยเบาๆ ให้ได้ยินสองคน “และจะยุ่งใหญ่กว่าก็คือท่านอ๋องไม่สนว่าที่ชายากลับ

าเสี่ยนเอ็ดอึงเข้าให้ แต่หาทัน

ินเสียงค

ักหน้าวาดมือสับพัดคู่ใจเสียงดังพึ่บพั่บไปมาสลับ

นก่อนชักสีหน้าเครียดขรึมก่อนเอ่ย “เช่นนั้นเข้าเรื่องเลย ข้ามาตามบุ

้าได้ยินว่าฮูหยินสกุล

ให้พวกเจ้าคนจรมาสู่รู้ มิเช่นนั้นจะหาว่าจิน

ึ

มีมาข่ม หารู้ไม่ว่ากำลังกล่

อบ “เช่นนั้นก็บอกมาก่อนว่าบุตรสาวท่านรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร

กข้าหายมาค่อนคืน หากบริสุ

มีหลักฐาน

นเคียงข้างอีกทั้งจ้องร่างอรชรข้างหญิงชราเขม็ง สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์

วัดสายตาคาดโทษอีกฝ่ายที่จ้องเขม็งมาไม

หวังเฉาเสี่ยนเปรยเสียงเรียบไม่ได้นำพาดวงหน

ไม่ได้

านแ