กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์

ียงตั่งเตี้ยต่างกับเตียงนอนที่บ้านสกุลจิน ดวงตาสุกใสสีน้ำตาลไหม้เกือบดำของนางเลิ่กลั่กไปม

เรียบร้อยอย่างเคย แล้วท

รอดถูกปลุกให้นางเปล่งเสียงร้องเรียกหาคนที่ไว้ใจที่สุด “ท

งและสองสหายขุนพลหน้าหยกคู่ใจถึงกับสะดุ้งต่างวางจอกสุราและยุติการสนทนาโดยพลัน โดยไม่ท

ราะในลำคอหลายส่วน กระทั่งคนเจ้าเล่ห์กว่าเอ่ยวาจ

หว” คนสุขุมกว่าถามพล

กลัวแต่นางเห็นหน้าท่านอ๋องจะร้องหนักกว

จะได้เป็นอนุของอ๋องส

่คลี่คลาย เจ้าคิดหรือว่าน

นานก็ต้องคลี่

่อะ

้มมุมปากอย่างคาดคะเนแล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง "ข้าดูท่าที

ะโจมก่อนจะถามกลับสั้นห้วน “เจ้าเห็นนางครั้งแรกหน้าตาเ

้หนึ่งที่มีเค้าความ

็นกับตา

นคนที่ทำให้ท่านอ๋องของเราหวงแหนเป็นแน่ เพราะว่ามาถึงก็พานาง

ยนเปรยสีหน้าหนักใจหลายส่วน “หากว่า

าท่านอ๋องจะพานางกลับต

ในกระโจมเป็นเสียงทุ่มเถียงกัน ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากท่านอ๋องสี่ผู้เย็นชาของพว

ทียนเผลอหลุดวาจาขณะมองต้นทางขอ

คงมีบุกเข้าไปห้ามทัพเป็นแน่ แต่เสียงที่ได้ยินต่อมาไม่รู้ว

ห้เจ้าหย

ุด! อย่าม

่เจ

วงหน้างามเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่นางไม่มีท

าย ท่านแม่ พี่ใหญ

แค่ร้องให้คนช่วย

ิงซิน ซิงซินมิใช่ชื่อกระ

ต่อไปเจ้าต้องเป็นกระต่า

ข้ามิใช่กระต่า

หน้านวลขาวราวหยกเนื้ออ่อนที่ถูกแต้มสีชาดเจือจางเริ่มเข้ม

ับไหล่นางอีกมือเชยคางมนนุ่มนิ่มให้เงยขึ้นแต่กลับถูกริ

ย่ามาแตะต้องตัวซิงซิน

น” อ๋องสี่หลี่หลานหมิงพยายามเกลี้ยกล่อมขณะจ้องมองใบหน้าอ่อนเยาว์ไล่ลงมายังจมูกงอนที่เชิดรั้นขึ้นอย่างจงใจ ฟันกร

ังไม่ทันได

ั่

ดวงหน้าคมคายเหยเกอีกทั้งใจเจ็บจนเกินเอ่ยเพราะเสียเหลี่ยมถูกทำร้าย

ขู่ฟ่อด้วยฟันกระต่ายซี่น้อยๆ ที่ขบเม้มริมฝีปากทั้งบนล่

จ้าไม่เข้าใจ เช่นนั้นก็เ

ญ่ ใครก็อย่า

ียวกระชากแขนเรียวเล็กของนางก็ถลันกลับมาสู่อ้อมอก เพียงดวงหน้าอ่อนเยาว์เ